ناسا قرار است برای آزمودن این‌که آیا می‌توان بشر را از جرم آسمانی مرگ‌باری که به سوی زمین می‌آید حفظ کرد یا نه، فضاپیمایی را به یک سیارک بزند. ناسا این فضاپیما را این هفته پرتاب خواهد کرد. این فضاپیما در قالب [عملیات تدارکاتی و] آماده سازی برای زمانی [در آینده] که انجام چنین اقدام احتیاطی ضروری شود، اقدام به تغییر مسیر سیارک خواهد کرد.
ماموریت «آزمایش تغییر مسیر سیارک دوتایی» (Dart) فناوری‌های دفاعی را به منظور جلوگیری از برخورد یک سیارک خطرناک با زمین آزمایش خواهد کرد.
هدف از انجام این ماموریت، اثبات این موضوع است که آیا یک فضاپیما می تواند با سرعت تقریبی چهار مایل بر ثانیه (شش کیلومتر بر ثانیه) به صورت مستقل- در جریان برخوردی که «برخورد جنبشی» نامیده می‌شود- به سوی سیارک هدف حرکت کند و عامدانه به آن اصابت کند یا نه.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این برخورد، سرعت این سیارک در مدار خود به دور جرم اصلی را به میزان ۱ درصد تغییر خواهد داد.
با این کار، مدت گردش مداری را در حدود چند دقیقه تغییر خواهد داد؛ مقداری که برای مشاهده و اندازه‌گیری با استفاده از تلسکوپ‌های روی زمین کافی است.
سیارکِ مورد هدف «دارت» تهدیدی برای زمین نیست. این جرم آسمانی دیمورفوس (نامی یونانی به معنای دو پیکر) نام دارد که به دور سیارکی بزرگ‌تر به نام دیدیموس (در یونانی به معنای دوقلو) در گردش است.
ناسا می‌گوید که این سامانه، آزمایشی عالی برای این منظور است که ببینیم در صورت کشف یک سیارک تهدید‌آمیز برای زمین در آینده، آیا برخورد عمدی یک فضاپیما با سیارک، راه‌حل موثری برای تغییر دادن مسیر آن خواهد بود یا نه.
اگرچه طی ۱۰۰ سال آینده احتمال زیادی برای برخورد سیارکی با ابعاد بزرگ‌تر از ۱۴۰ متر با زمین وجود ندارد، ولی تا اکتبر ۲۰۲۱، باید گفت که فقط در حدود ۴۰ درصد از این سیارک‌ها تا کنون کشف شده‌اند.
زودترین موعد پرتاب «دارت» برای ساعت ۶ و ۲۰ دقیقه صبح روز ۲۴ نوامبر (چهارشنبه ۳ آذر) برنامه‌ریزی شده است. قرار است که موشک اسپیس ایکس فالکون ۹ از پایگاه نیروی فضایی واندنبرگ در کالیفرنیا در ایالات متحده «دارت» را به فضا ببرد. «دارت» پس از پرتاب، صفحه‌های خورشیدی بازشونده «رزا» (ROSA) را باز خواهد کرد تا انرژی خورشیدی مورد نیاز پیشرانش خود را تامین کند.
بخشی از دستگاه پیشران این فضاپیما در فضا، موتور کنترل کننده تحولی زنون ناسا- سامانه پیشرانش الکتریکی خورشیدی تجاری «نکست-سی» (Next-C) خواهد بود.
این سامانه بر مبنای سامانه [پیشرانش] فضاپیمای دان (Dawn) [کار می‌کند] که در مرکز تحقیقات گلن ناسا در کلیولند، اوهایو، در آمریکا ساخته شده است.
[توضیح مترجم: فضاپیمای دان (Dawn)، نام یک کاوشگر ناسا بود که در سال ۲۰۰۷ برای بررسی دو جرم در کمربند سیارکی به فضا پرتاب شد.]
دارت با استفاده از پیشرانش الکتریکی می‌تواند انعطاف‌پذیری قابل‌ملاحظه‌ای در زمان‌بندی انجام این ماموریت فضایی پدید آورد.
© The Independent
