اسلام‌گرایی در دنیای امروز، چه در خاورمیانه و کشورهای اروپایی و شمال آمریکا و چه در چین و روسیه و آمریکای جنوبی، به ایدئولوژی رایج تبدیل شده است. اسلام‌گرایان با عملیات تروریستی که داشته‌اند و نهادهایی که تاسیس کرده‌اند خود را به همه عالم معرفی کرده‌اند.

حماس، داعش، حزب‌الله لبنان، اخوان‌المسلمین، جمهوری اسلامی ایران، طالبان، و گروه‌های اسلام‌گرای پاکستانی و ترک و مصری در سراسر دنیا شبکه دارند. سازمان‌های نزدیک به این جریان در اروپا و آمریکا زیر پرچم اسلام‌هراسی با منتقدان خود برخورد می‌کنند و موجب سانسور نظر آن‌ها می‌شوند.

در این دنیا، اسلام‌گرایان نسخه خود از همه پدیده‌های عالم را عرضه کرده‌اند- از بانکداری اسلامی تا معماری اسلامی و راهزنی اسلامی (ربودن کشتی‌ها توسط سپاه) تا پروپاگاندای اسلامی- تا حدی که زنان محجبه و جنگجویان طالبان و پاسداران جمهوری اسلامی ایران را هر روز در رسانه‌های سراسر دنیا می‌توان دید. هرزه‌نگاری یا پورنوگرافی نمی‌تواند در این حوزه استثنا باشد، آن هم در نیاز و داد و ستدی که کهن‌ترین تجارت در جوامع بشری است.

این تصور که هرزه‌نگاری در اسلام، شریعت اسلامی، و جوامع اسلامی ممنوع شده است یا وجود ندارد، با واقعیت همخوانی ندارد. به همان صورتی که قضاوت یا اقتصاد یا سبک زندگی «اسلامی» می‌شود، هرزه‌نگاری نیز قابلیت اسلامی شدن دارد و اسلامی شده است. مسلمانانی که تعبیر هرزه‌نگاری اسلامی برایشان ناخوشایند است، باید این ناخشنودی را از دیگر پدیده‌های عرفیِ اسلامی شده نیز ابراز کنند.

برای اطلاع از آشکارترین هرزه‌نگاری‌های اسلامی به رساله‌های عملیه و کتب نکاح و طلاق فقه و احکام غسل، جماع، لواط، مساحقه، مُواقعه، وَطی، و دخول نگاه کنید. در دورانی که صوت و تصویر وجود نداشته است، محدثان و فقیهان هرزه‌ترین موقعیت‌های فرضی (تا سکس با افراد محرم و حیوانات) را با کلمات خیره‌کننده‌ای توصیف کرده‌اند. آن‌ها بر این باور بوده‌اند که در شریعت حیا نیست، و در حدودی که فکر و تصورشان می‌رسیده است، از بیان چیزی دریغ نکرده‌اند.

فراتر از شریعت، جوامع با اکثریت مسلمان از خریداران و مصرف‌کنندگان پر و پا قرص هرزه‌نگاری در عالم بوده‌اند؛ از مجله‌های سکسی گرفته تا تارنماهای هرزه‌نگار. در این باره، به میزان سر زدن به تارنماهای پورن در جوامع با اکثریت مسلمان، حتی در روزهای مذهبی مثل عاشورا، رجوع کنید.

مسلمانان، مثل هر گروه اجتماعی دیگر، می‌خواهند کالایی که مصرف می‌کنند عنوان و محتوا و نشانه‌هایی متناسب با نیازهای مصرف‌کننده داشته باشد. کسانی که می‌خواهند گوشت مصرفی‌شان حلال باشد و حتی تا حد گردشگری حلال پیش رفته‌اند و تلاش می‌کنند هر چیزی را اسلامی کنند، طبعا هرزه‌نگاری را نیز اسلامی می‌کنند. هرزه‌نگاری بدون این قید، سکولار است و با دنیای اسلام‌گرایان بیگانه.

هرزه‌نگاری به چهار صورت «اسلامی» شده یا با نمادها و ادبیات اسلامی عرضه شده است:

هرزه‌نگاری شریعت‌گرا

روحانیون، خانم جلسه‌ای‌ها، و روانشناسان و مداحان و واعظان اسلامی که در برنامه‌های تلویزیونی دولتی در ایران با ولع و شور و اشتیاق از انواع سکس مقعدی و دهانی و شست‌وشوی پای مردان توسط زنان یا رقصیدن و پوشیدن لباس سکسی- ظاهرا برای تحکیم اساس خانواده- سخن می‌گویند، نوع غالب هرزه‌نگاری «محجوبانه» اسلامی را عرضه می‌کنند. فایل صوتی جلسه‌های آموزش جنسی طلاب زن که معمولا با رجوع به حدیث به روابط جنسی می‌پردازند، در شبکه‌های اجتماعی و یوتیوب دست به دست می‌شود. این نوع هرزه‌نگاری در بسته‌بندی شریعت پیچیده و عرضه می‌شود و در شبکه‌های اجتماعی فراوان است. مصرف‌کننده این نوع هرزه‌نگاری، قشر مذهبی حکومتی و روحانیون و مداحان هستند که در پشت پرده از مصرف‌کنندگان همه نوع هرزه‌نگاری در اینترنت هستند، و آخر شب هم برای ادای وظیفه دینی و سیاسی، همراه با خانواده تلویزیون جمهوری اسلامی را نگاه می‌کنند. آن‌ها در آشکار، بخشی از این هرزه‌نگاری را در قالب شریعت‌آموزی مصرف می‌کنند.

هرزه‌نگاری با شوخی‌ها و شعرهای جنسی مباح

بخشی از هرزه‌نگاری‌هایی که در جلسه‌های دولتی و نظامی میان اسلام‌گرایان رد و بدل می‌شود، لطیفه‌ها و شعرهای پر از کلمه‌های رکیک و اسم آلت تناسلی زن و مرد و روش‌های گوناگون جماع است. اسلام‌گرایان این شوخی‌ها در محیط‌های مردانه را حلال یا حداقل مباح می‌دانند. این نوع هرزه‌نگاری کاملا متعلق به دوران قاجار است، که با تاسیس جمهوری اسلامی، در میان مدیران دولتی رواج یافته است. زبان فارسی در این زمینه کم و کسری ندارد. شوخی‌ها همه زبانی است و سینه به سینه نقل می‌شود، اما شعرها، بدون نشر عمومی نوشته و کپی می‌شود.

یکی از دوستان نویسنده در ایران آرشیو نسبتا پر و پیمانی از این شعرها دارد که در محافل اسلام‌گرایان رد و بدل می‌شود و صدها برگ از این شعرها را نویسنده این مطلب دیده است. این شعرها و شوخی‌ها پر از اشاره‌های طنزآلود به دستورهای شریعت و آیین و سنت‌های جاری در میان مسلمانان است. یکی از دلایلی که مردان اسلام‌گرا نمی‌خواهند زنان در جمع مشاوران و مدیران قرار گیرند، این است که در صورت حضور زنان، این مدیران مرد از هزل‌گویی‌های جنسی در چنین محیطی محروم می‌شوند. اطلاعات نویسنده در این باره البته مربوط است به قرن بیستم، و او از تحولات این حوزه در بیست سال اخیر بی‌خبر است.

هرزه‌نگاری زن‌ستیزانه

نیروهای امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی ایران که اغلب از میان گروه‌های لات و چاقوکش خیابانی آمده‌اند، با هرزه‌نگاری شریعت‌گرا یا شوخی‌های جنسی تشفی نمی‌یابند و ارضا نمی‌شوند. آن‌ها به نوعی هرزه‌نگاری مردسالار و زن‌ستیز و کودک‌آزار، در مراحل خودآزاری (مازوخیستی) و دیگرآزاری (سادیستی)، نیاز دارند. این نوع هرزه‌نگاری اسلامی شده برای این‌ها، شامل حضور کودکان دختر اما با حجاب اسلامی و آرایش‌های غلیظ- برای پنهان کردن سن و خودفریبی در باب لذت بردن از بدن دختران نوجوان- است. دفاع آن‌ها از ازدواج کودکان تا حدی ناشی از همین امیال مازوخیستی است. اما هرزه‌نگاری‌های همراه با خشونت، با شرکت بازیگران محجبه و خاورمیانه‌ای و حضور مردانی با ریش و پشم، مورد توجه این گروه است تا بتوانند با آن‌ها هویت‌یابی کنند. مواد این هرزه‌نگاری‌ها در انواع ویدیو‌ها عرضه شده است. این گروه اصولا رابطه خوبی با کلمات ندارد، چون سوادش را ندارند، و بیشتر مصرف‌کننده تصویر است. روحانیت شیعه به دلیل نیاز به این قشر، با تفریحات آن‌ها برخورد نمی‌کند. خود آن‌ها نیز استفاده از این خدمات را غیراسلامی نمی‌دانند.

هرزه‌نگاری هویت‌گرا

محجبه شدن زنانی که در ویدیوهای پورن غربی بازی می‌کنند از مهم‌ترین مولفه‌های آن چیزی است که در کشورهای غربی به پورن اسلامی شهرت دارد و مصرف‌کننده آن کسانی‌اند که هویت مذهبی یدک می‌کشند. زنان بازیگر در این ویدیوها علی‌رغم نمایش همه ابعاد سکس و بدن خود، حجابشان را از آغاز ویدیو بر سر دارند و آن را گاه تا آخر برنمی‌دارند. حجاب سر در این ویدیوها فقط برای پاسخ دادن به تنوع بصری مورد نیاز جنسی کسانی است که روسری و چادر و مقنعه را دوست دارند و می‌خواهند بخشی از دنیای جنسی آن‌ها باشد. این نوع هرزه‌نگاری چنان رواج یافته است که در سایت‌های پورن، در کنار انواع متعدد پورن، بخش‌هایی نیز به «پورن خاورمیانه‌ای» یا «پورن اسلامی» اختصاص می‌یابد. حتی هرزه‌نگاری همجنس‌گرایانه اسلامی در دنیای مجازی وجود دارد.

طرح این چهار مقوله بدین معنا نیست که همه مسلمانان باورمند، هرزه‌نگاری اسلامی را تایید می کنند، بلکه بدین معناست که حداقل بخشی از مسلمانان باورمند- که اندک هم نیستند، از جمله اسلام‌گرایان- از مصرف‌کنندگان همیشگی محصولات هرزه‌نگاری‌اند و از این استفاده احساس گناه هم نمی‌کنند. آن‌ها از این که دختران مسلمان در ویدیوهای پورن بازی کنند به‌شدت عصبانی می‌شوند، اما با نوع غربی‌اش مشکلی ندارند. درست مثل این که روی خواهر و مادر خود غیرت دارند، ولی با خواهر و مادر دیگران می‌توانند رابطه جنسی آزاد داشته باشند.