در لایحه پیشنهادی بودجه ۱۴۰۱ که ابراهیم رئیسی آن را صبح روز یکشنبه، ۲۱ آذر ۱۴۰۰، به مجلس شورای اسلامی تحویل داد، برای قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیهالله بودجهای ۲۰۰ میلیارد تومانی در نظر گرفته شده است. این بودجه به تساوی میان دو نهاد وابسته به این قرارگاه یعنی «سازمان فضای مجازی سراج» و «سازمان هنری رسانهای اوج» تقسیم میشود.
در متن لایحه پیشنهادی بودجه ۱۴۰۱ آمده است که بودجه ۲۰۰ میلیارد تومانی برای «کمک و حمایت از موسسات فرهنگی و اجتماعی اوج و سراج» به قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیهالله اختصاص مییابد. در توضیح ردیف این بودجه، برای مشخص شدن سهم هر یک از دو سازمان، از قید «به نسبت مساوی» استفاده شده است.
به گزارش پایگاه خبری روزآروز، هنوز معلوم نیست که علاوه بر این ۲۰۰ میلیارد تومان آیا مبلغ دیگری برای قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیهالله وجود دارد یا خیر؛ چرا که برخی ردیفهای بودجه در متن نمیآیند و از دستگاه بالاسری تامین میشوند؛ ولی تا اینجا لااقل معلوم شده است که این دو سازمان که در فضای مجازی و زمینه فیلم و سریال و تبلیغات محیطی و غیر محیطی کار میکنند، زیرمجموعه سپاه پاسداراناند و بودجههای میلیاردی دارند.
قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیهالله نهادی وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که فرمانده آن را رهبر جمهوری اسلامی ایران تعیین میکند. علی خامنهای در اردیبهشت ۱۳۹۸، پاسدار محمدعلی جعفری را به سمت رئیس این قرارگاه منصوب کرد. خامنهای در حکم خود برای جعفری از او خواسته بود که به «نقشآفرینی خود در جنگ نرم» در قالب مسئولیت قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیهالله ادامه دهد.
سازمان فضای مجازی سراج
در سال ۱۳۹۱، بنیاد خاتمالاوصیا وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، با حمایت قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیهالله فعالیتهای خود را در قالب هشت کارگروه تعریف کرد که یکی از این کارگروهها رسانههای دیجیتال بودند و عنوان «سراج» را بر آن گذاشتند. با گذشت زمان و افزایش اهمیت فضای مجازی، سپاه پاسداران به دنبال این بود که فعالیتهای خود در این عرصه را گسترش دهد؛ بنابراین سازمان فضای مجازی سراج را بهعنوان بنیادی مستقل راهاندازی کرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
نام موسسه سراج و ارتش سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای کاربران حرفهای فضای مجازی آشنا است. این موسسه هرگز منابع مالی خود را بهطور دقیق معرفی نکرده و توضیح نداده است که از نظر ساختاری و مالی به کدام نهاد وابسته است اما اختصاص ردیف بودجه به آن از طریق قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیهالله اثبات میکند که این سازمان با حمایت و بودجه سپاه پاسداران فعالیت میکند. با این حال منصور امینی، مسئول سراج، ادعا کرده است که سازمان متبوعش «یک مجموعه حمایتگر از گروههای مردمی انقلابی است».
محمدعلی جعفری، فرمانده قرارگاه فرهنگی اجتماعی بقیهالله، نیز در سال ۱۳۹۸ و حدود دو ماه پس از شروع به کار در این قرارگاه مدعی شد که «سراج یک نهاد مردمی است که باید همچنان مردمی بماند تا موفقیتهای بیشتری به دست بیاورد».
ادعای مردمی بودن این نهاد در بخش «درباره ما» سایت سراج نیز تکرار شده است و به نظر میرسد سپاه پاسداران این استراتژی را آگاهانه برای نهادهای فرهنگی زیرمجموعه خود برگزیده است. در بخش «درباره ما» سایت سراج، فعالیتهای این نهاد اینگونه توصیف شده است: «چطور میشود آتش توپخانههای فرهنگی را در یک جهت متمرکز کرد؟ افسران جنگ نرم در چه میعادگاهی باید باهم آشنا شوند، حرف هم را بشنوند و برای عملیات مشترک آماده شوند؟»
بر اساس گزارش پایگاه خبری روزآروز، «تربیت و آموزش هزاران نیروی انقلاب در فضای مجازی»، «تربیت چند هزار نفر مربی سواد فضای مجازی» و «راهاندازی و طراحی کلینیکهای سلامت ذهن در فضای مجازی» از جمله مواردیاند که امینی از آنها بهعنوان دستاوردهای سازمان سراج یاد کرده است.
اگر در توییتر فعال باشید، حتما دستاوردهای سازمان سراج را دیدهاید یا شاید هم صابون آنها به تنتان خورده باشد؛ شاید در قالب طرح یک موضوع خاص یا پاسخ به توییت فردی خاص.
سازمان هنری رسانهای اوج
حالا دیگر همه میدانند نهادی که در سالهای اخیر با پولهای کلان و بودجههای هنگفت توانست بسیاری از هنرمندان منتقد حکومت را جذب و خاموش کند، سازمان هنری رسانهای اوج است. عموم مردم این سازمان را با فیلم و سریالهای تولیدیاش میشناسند. مدیران اوج نیز همواره مدعی شدهاند که این سازمان یک «تشکل مردمنهاد» است؛ با این حال اوج ارتباط خود با سپاه پاسداران را آشکارتر از موسسه سراج نشان میدهد. فیلمهای سینمایی مانند «منصور» و «خروج» محصول این سازماناند. رقم رسمی بودجه سازمان اوج هم تاکنون مشخص نشده است.
این دو سازمان (سراج و اوج) بر اساس لایحه پیشنهادی دولت، هرکدام بهطور مجزا ۱۰۰ میلیارد تومان از بودجه عمومی را دریافت میکنند. آنهم برای فعالیتهایی که عموم مردم از آنها نفعی نمیبرند و حتی مخاطب تولیدات آنها نیز نیستند.