این روزها استفاده از اسکوتر یا همان روروک برقی به هزار و یک دلیل متفاوت، پرطرفدار شده است، اما معنایش این نیست که قبلا خبری از آن در خیابان‌ها نبوده است. دقیق‌تر بگوییم صدسالی می‌شود که اسکوتر به‌عنوان یک وسیله نقلیه مناسب شهرهای بزرگ شناخته‌شده است و البته محبوبیت زیادی هم بین زنان داشته و دارد.

در سال ۱۹۱۶ سِر هنری نورمن که یک روزنامه‌نگار و سیاست‌مدار لیبرال بود برای اینکه رفت‌وآمد همسرش را در لندن راحت‌تر کند، یک اسکوتر به او هدیه داد. در عکسی که از لیدی فلورانس نورمن، فعال حق رای برای زنان در راه رفتن سر کار به‌جامانده او را سوار بر اسکوترش در خیابان می‌بینیم.

روروک لیدی فلورانس یک اسکوتر گازوییلی بود که از آمریکا وارد می‌شد و اتوپد (Autoped) نام داشت. جعبه‌ای که در عکس می‌بینید درواقع یک باتری است که نسخه به‌روزتر شده‌ای هم داشت با سیم پیچ برقی و چراغ‌های بهتر.

این روروک جذاب اولین مدل اسکوتر در جهان است که به‌صورت گسترده توسط اداره پست ایالات‌متحده و دیگر ادارات، زنان شیک‌پوش اروپایی و آمریکایی و همچنین خلاف‌کاران نیویورکی برای فرارهای آسان استفاده می‌شد؛ آن‌ها می‌توانستند با کمک اسکوتر وارد کوچه‌های تنگ و باریک شده و از اتومبیل‌های پلیس فرار کنند.

اتوپد در دو نسخه برقی و بنزینی ارائه شد و گفته می‌شود نسخه بنزینی آن می‌توانست تا ۵۶ کیلومتر در ساعت سرعت داشته باشد. بااینکه اتوپد اولین اسکوتر یا اولین اسکوتر موتوری نبود، اما اولین نمونه‌ای بود که به‌صورت انبوه به‌عنوان الگویی برای اسکوترهای برقی بسیار محبوب عصر مدرن تولید شد.

تبلیغات یک قرن پیش می‌گفتند این یک ماشین کار همه را راه می‌اندازد: «اتوپد، یک وسیله حمل‌ونقل ایدئال برای مردان یا زنان تاجر و شاغل برای رفتن سر کار است. برای زنانی که به بازار می‌روند؛ برای پزشکان که به‌سرعت به بیماران برسند، برای نوجوان‌ها که به مدرسه بروند. برای کارمندان هنگامی‌که به مأموریت فرستاده می‌شوند; برای خواربارفروشان، داروفروشان و سایر تجار که به دنبال تحویل سریع کالا هستند... برای تعمیرکاران; پیام‌رسان‌ها و برای هر کس دیگری که می‌خواهد در هزینه، زمان و انرژی صرفه‌جویی کند.»

این اسکوتر در زمان خود بسیار در میان زنان محبوب بود. برخلاف دوچرخه، به‌راحتی با لباس بلند و پیراهن‌های دست‌وپا گیر اوایل قرن بیستم می‌شد از آن استفاده کرد.

در طول جنگ جهانی اول، اتوپد به لطف هزینه پایین و مصرف سوخت بسیار کم، موهبتی بود برای افرادی که توانایی خرید ماشین یا موتورسیکلت را نداشتند. بسیاری از زنان از اتوپدها برای سفرهای روزمره و رفت‌وآمد به اتوپد روی آوردند.

حق اختراع اصلی برای اتوپید در سال ۱۹۱۳ درخواست شد و در سال ۱۹۱۶ توسط اداره ثبت اختراع ایالات‌متحده ثبت شد.

اسکوتر اتوپد چگونه کار می‌کرد؟

در این اسکوترها موتور توسط یک کلاچ دیسکی به چرخ متصل می‌شود. فلای‌ویل یا چرخ لنگر در سمت راست چرخ جلو، حاوی یک ژنراتور روشنایی ۶ ولتی است که در ابتدا جریانی را برای روشنایی و احتراق فراهم می‌کرد، اما بعداً با اضافه شدن یک سیم‌پیچ احتراق و چهار باتری سلول خشک، سیستم تغییر کرد. سوییچ احتراق در سمت راست قاب نصب‌شده است و مخزن بنزین بالای گلگیر جلو قرار دارد.

تمام کنترل خودرو از طریق ستون فرمان است. چرخاندن ستون فرمان ماشین را به روش معمول هدایت می‌کند؛ هل دادن آن به جلو، کلاچ را درگیر می‌کند و با کشیدن آن به عقب ترمز داخلی چرخ جلو فعال می‌شود. چرخاندن دستگیره چپ گاز را به کار می‌اندازد و چرخاندن دستگیره سمت راست باعث آزاد شدن فشار از طریق سیمی می‌شود که باز و بسته شدن دریچه ورودی را کنترل می‌کند. یک بوق دستی نیز روی دستگیره سمت چپ نصب شده است. با این تفاصیل فکر می‌کنید بتوانید یکی از آن‌ها را برانید یا اگر در وسط خیابان از کار افتاد دست به آچار شده و تعمیرش کنید؟