وزیر خارجه مجارستان آب سردی بر گمانه‌زنی‌های مبتنی بر «احتمال وتوی تاخیر برگزیت توسط این کشور برای کمک به بوریس جانسون»  ریخت. 

بعضی از طرفداران برگزیت می‌پنداشتند ویکتور اوربان، نخست‌وزیر دست‌راستی و عوام‌گرای مجارستان، به خاطر همدلی ایدیولوژیکی با پروژه برگزیت، از تایید تمدید آن سرباز خواهد زد.  اما پیتر اسزیجارتو، وزیر خارجه این کشور گفت که مجارستان در خط مقدم تصمیم‌گیری بر این موضوع قرار نخواهد گرفت.  او در مصاحبه‌ای که در آژانس خبری بلومبرگ منتشر شد، گفت: «اگر چنین درخواستی از ما باشد، آنگاه تصمیم خود را خواهیم گرفت. چند کشور بزرگ اروپای غربی عضو اتحادیه واقعا می‌خواهند به این ماجرا خاتمه دهند و تکلیف آن بالاخره مشخص شود، پس احتمالا تصمیم ما اصلا عامل کلیدی درباره این موضوع نخواهد بود».

پارلمان بریتانیا از آقای جانسون خواسته است تا به  بروکسل رود و برای جلوگیری از برگزیت بدون توافق، از اتحادیه اروپا درخواست مهلت بیشتر کند، ولی او گفته است که مایل به انجام چنان کاری نیست و بیشتر می‌خواهد بدون توافق، در تاریخ ۳۱ اکتبر از این اتحادیه خارج شود. برخی، وتوکردن تمدید برگزیت توسط رهبر کشوری دیگر را به‌عنوان راه حلی برای دور زدن این مشکل پیشنهاد داده‌اند.

وتو کردن تصمیم تمام اعضای دیگر، اقدامی به شدت غیرعادی در اتحادیه اروپا است، ولی احتمال آن وجود دارد، چون برای اجرایی شدن تصمیمات، به اتفاق آرای اعضا نیاز است. البته شیوه معمول، بیشتر توافق و مصالحه با سایر اعضا است.

دولت مجارستان، از وقتی که بریتانیا ماده ۵۰ را به تصویب رساند، و حتی علی‌رغم حمایت نمایندگان محافظه‌کار بریتانیا در پارلمان اروپا  از آن دولت در برابر انتقادات شدید و اتهام سوءاستفاده از حکومت قانون، تمایل خاصی به برگزیت بروز نداده است.

پیش‌تر، در ماه مارس، طرفداران برگزیت اعلام کردند که می‌خواهند با دولت آقای اوربان و نیز عوام‌گرایانِ در قدرت در لهستان و (در آن زمان) ایتالیا، لابی کنند، ولی در پیگیری آن ناکام ماندند. بسیاری از این رهبران عوام‌گرا، مسایل خود را با بروکسل دارند و حاضر نخواهند شد سرمایه سیاسی خود را برای کمک به بریتانیا هدر دهند. بسیاری از آنها، حداقل به صورت علنی، حتی با خروج بریتاینا از اتحادیه اروپا همدل و موافق نیستند. 

به نظر می‌رسد، این که بریتانیا بتواند تمدید دیگری برای برگزیت بگیرد یا نه، در دست رهبرانی مانند امانوئل مکرون باشد که پیش از این خواستار سیاست‌هایی سختگیرانه‌تر در قبال بریتانیا شد، و یا لئو وارادکار، که گفته است می‌تواند «تا ابد صبر کند».

https://www.independent.co.uk