روز شنبه هجدهم دی، شماری از زنان در کابل، با نام «جنبش زنان افغانستان برای عدالت و آزادی»، در یک نشست خبری در کابل به توزیع ناعادلانه کمک‌های انسان‌دوستانه در افغانستان اعتراض کردند. این زنان مدعی شدند که طالبان این کمک‌ها را با تفکیک قوم و منطقه، بین افراد و گروه‌های خاصی توزیع می‌کنند. معترضان از نهادهای کمک‌رسان خواستند تا امکان نظارت بر روند توزیع شفاف و عادلانه کمک‌های انسان‌دوستانه را فراهم آورند.

در حالی که هشدارها در مورد شیوع گرسنگی و گسترش فقر در میان شهروندان افغانستان هر روز تکان‌دهنده‌تر از روز پیش به گوش می‌رسد، زنان در پایتخت افغانستان به فساد و بی‌عدالتی در روند توزیع کمک‌های انسان‌دوستانه اعتراض کردند. این معترضان در یک نشست خبری در کابل گفتند که کمک‌های غذایی، دارویی، و دیگر اقلام کمکی، به بسیاری از مناطق فقیرنشین، به‌ویژه در استان‌های مرکزی افغانستان همچون دایکندی، غور، غزنی، و بامیان نمی‌رسد. آنان تصریح کردند که طالبان روند توزیع کمک‌ها را در دست دارند و آن را بین افراد مورد نظر خودشان توزیع می‌کنند.

در خبرنامه این نشست آمده است: «کمک‌های نقدی و غیرنقدی که در حال حاضر می‌تواند از مرگ صدها خانواده فقیر جلوگیری کند، تا کنون به تفکیک قوم و منطقه توزیع شده است. به گونه [برای] مثال، از میان کمک‌های نهادهای امدادرسان بین‌المللی در نیمه دوم سال ۲۰۲۱ در افغانستان، ۱۸ درصد کمک نقدی و ۱۴ درصد کمک غیرنقدی به استان ننگرهار داده شده است، در حالی که فقط ۰.۲ درصد از این کمک‌ها به استان‌های هزاره‌نشین همچون بامیان و دایکندی اختصاص یافته است.»

فرزانه فرحت، از شرکت کنندگان در نشست اعتراضی در کابل و فعال مدنی، به ایندیپندنت فارسی گفت: کمک‌های انسان‌دوستانه‌ای که پس از تسلط طالبان بر افغانستان، نهادهای بین‌المللی همچون سازمان جهانی غذا، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، و دیگر نهادهای امدادرسان به افغانستان ارسال کرده‌اند، به مناطق دوردست و به‌ویژه مناطق هزاره‌نشین نرسیده است. وی تصریح کرد: «در مناطق دور دست افغانستان، اگر کمکی هم می‌رسد، از سوی طالبان به ساحات [در نواحی] پشتون‌نشین توزیع می‌شود و در ساحات هزاره‌نشین فقط هر از گاهی بزرگان محل از این کمک‌ها بهره‌مند می‌شوند. در حالی که هزاران خانواده در این مناطق از شدت گرسنگی فرزندانشان را از دست می‌دهند.»

گسترش فقر و افزایش میزان گرسنگی، هم‌زمان با فصل سرما و سرازیر شدن سیلاب و بهمن در برخی از نقاط افغانستان، احتمال وقوع فاجعه انسانی را بیشتر کرده است. در حالی که اوضاع اقتصادی در افغانستان هر روز وخیم‌تر می‌شود، ملا عبدالغنی برادر برای نخستین بار در روز شنبه ۱۸ دی، در پیامی ویدیویی، وضعیت مردم را در افغانستان اسف‌بار توصیف کرد و از جامعه جهانی خواست تا بدون ملاحظات سیاسی به مردم افغانستان کمک کنند و جلوی بحران انسانی را در آن کشور بگیرند.

پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بر اثر متوقف شدن حمایت‌های مالی جامعه جهانی، نظام اقتصادی و در پی آن نظام بهداشت و درمان افغانستان دچار فروپاشی شد، و افزایش آمار گرسنگی و مرگ‌های قابل پیشگیری در افغانستان، سازمان‌های امدادرسان جهانی را به فرستادن کمک به آن کشور وادار کرد. اما شهروندان افغانستان مدعی‌اند که بدون نظارت سازمان‌های بین‌المللی این کمک‌ها در اختیار نیازمندان قرار نمی‌گیرد، بلکه در میان گروه‌های مشخص حیف‌ومیل می‌شود. جنبش زنان برای عدالت و آزادی امروز در نشست خبری خود در کابل از نهادهای کمک‌رسان بین‌المللی خواست تا سازوکاری برای شفافیت در توزیع کمک‌های انسان‌دوستانه ایجاد کنند. این جنبش زنان از مقام‌های دولت طالبان خواست تا زمینه نظارت رسانه‌ها بر روند توزیع کمک‌ها را فراهم سازند. این زنان هشدار دادند که در صورت نرسیدن کمک‌های فوری، از جمله غذا و مواد سوخت، به افراد و خانواده‌های نیازمند، فاجعه بزرگ انسانی در افغانستان به وقوع می‌پیوندد.