سازمان دیدهبان حقوق بشر مستقر در نیویورک، روز چهارشنبه، ۲۹ دی، با انتشار بیانیهای اعلام کرد که بر اساس پژوهش جدید دانشگاه ایالتی سن خوزه، حکومت طالبان بر زندگی زنان و دختران افغان تاثیرات مخربی داشته است و با تسلط طالبان بر افغانستان، نه تنها زنان مشاغل خود را از دست دادهاند که به دلیل فعالیتهای سابق خود به شکنجه و مرگ تهدید میشوند.
این پژوهش که وضعیت زنان در استانهای جنوب شرقی افغانستان از آغاز تسلط طالبان تاکنون را بررسی کرده است، نشان میدهد فشارهایی که طالبان بر زنان وارد میکند، سلامت جسمی و روانی آنان را با خطری جدی مواجه کرده است. زنانی که در این پژوهش شرکت کردهاند، گفتهاند که طالبان با ممانعت از کار و فعالیت زنان، امکان کسب درآمد را از آنان و خانوادههایشان گرفتهاند؛ زیرا بیشتر این زنان تنها نانآور خانواده خود بودهاند. آنها به تهدیدهای جدی طالبان به دلیل سابقه فعالیت خود در نهادهای خارجی، اشاره کرده و گفتهاند که از ترس افتادن به چنگ طالبان و شکنجه یا مرگ، از خانههای خود فراریاند.
هدر بار، معاون مدیر حقوق زنان دیدهبان حقوق بشر، در این بیانیه اعلام کرد: «شرایط بحرانی برای زنان و دختران در افغانستان در حال شدت یافتن است. سیاستهای طالبان بهسرعت بسیاری از زنان و دختران افغان را به زندانیان مجازی در خانه تبدیل و این کشور را از یکی از باارزشترین منابعش یعنی مهارتها و استعدادهای نیمی از جامعه، محروم کرده است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در بیانیه دیدهبان حقوق بشر آمده است: «طالبان از زمان تسلط بر شهر غزنی در جنوب شرقی افغانستان، سیاستهای ناقض حقوق بشر را تحمیل کرده که برای سلامت و آموزش زنان و دختران موانع بزرگی به وجود آورده و آزادی بیان و فعالیتهای آنان را محدود کرده است. مقامهای طالبان در غزنی در جستوجوی زنانیاند که از نظر آنان رفتارهای غیرقابلقبول انجام دادهاند. منظور از رفتارهای غیرقابلقبول، چیزهای شبیه کار در ارتش، ادارات خارجی، رسانهها یا فعالیتهای مدنی و حقوق بشری است.
در این بیانیه، به نقل از یکی از مصاحبهشوندگان آمده است: «زنانی که در ارتش بودند یا بهعنوان پلیس کار میکردند، هدف قرار میگیرند. فعالان حقوق زنان از ترس جان خود یا استان را ترک کرده یا فعالیت خود را متوقف کردهاند.»
دیدهبان حقوق بشر در این بیانیه، از طالبان خواست تا حقوق و آزادیهای زنان را بپذیرد و محدودیتهای پوشش، سفر، کار و آموزش برای زنان را بردارد. این سازمان همچنین از سازمانهای بینالمللی دخیل در موضوع افغانستان خواست تا حمایتهای بشردوستانه از افغانستان را افزایش دهند و مشخصا در بخشهای آموزش، مراقبت بهداشتی، سلامت روانی و اشتغال زنان همکاری کنند.