پیش از ظهر یکشنبه ۲۶ دی (۱۶ ژانویه)، انفجار مین جاسازی شده‌ای یک خودرو نیروهای طالبان در کابل را هدف قرار داد. این انفجار در منطقه بگرامی در جنوب‌شرق شهر کابل رخ داد و گفته می‌شود که هدف آن جنگجویان طالب در آن منطقه بوده است.

مبین، سخنگوی فرماندهی پلیس طالبان در کابل، به رسانه‌ها گفت که در اثر آن انفجار یک کودک کشته شده و چهار جنگجوی طالب نیز زخم برداشته‌اند و به بیمارستان انتقال یافته‌‌اند. اما شاهدان عینی کشته‌شدگان این حادثه را دو کودک عنوان می‌کنند. جمعی از اهالی منطقه بگرامی در کابل به رسانه‌های محلی گفته‌اند که شمار مجروحان نیز زیاد بوده است. آنان همچنین گفته‌اند که هدف آن حمله یک خودرو  نظامی طالبان در محل بوده است. 

هنوز هیچ فرد یا گروهی مسئولیت آن حمله را بر عهده نگرفته است. برخلاف ادعاهای طالبان در مورد تامین امنیت پس از سلطه آنان بر افغانستان، نقاط مختلف کشور همچنان شاهد حملات انتحاری، انفجارها، و ترور مردم بوده است. 

در همین حال، در یک حرکت اعتراضی در غرب شهر کابل، بار دیگر زنان به خیابان‌ها آمدند و علیه استبداد طالبان شعار دادند. آنان با شعار «عدالت عدالت، خسته‌ایم از اسارت»، خواهان حقوق خود شدند. ‌شرکت‌کنندگان در آن حرکت اعتراضی تصویر عالیه عزیزی، مدیر زندان زنان در هرات، را نیز با خود داشتند که از چهار ماه پیش به این سو در اسارت گروه طالبان قرار دارد و از سرنوشت او خبری نیست.

یکی از شرکت‌کنندگان در آن حرکت در نوار ویدیویی‌ای که به رسانه‌ها فرستاده است، می‌گوید که آنان صدای خود را برای مبارزه با بی‌عدالتی، ظلم و ستم، و تحمیل قوانین اجباری بلند کرده‌اند. او می‌افزاید که آنان هیچ‌یک از قوانین اجباری را نمی‌پذیرند. 

به گفته شرکت‌کنندگان در اعتراض خیابانی، طالبان با استفاده از گاز اشک‌آور و پاشیدن اسپری به صورت زنان و دختران، آنان را متفرق کرد‌ند. در نوارهای ویدیویی که در شبکه‌های اجتماعی به نشر رسیده است، زنان و دختران می‌گویند که طالبان نوعی سپری به صورت آنان پاشیده‌اند که باعث سوزش بیش از حد چشم‌های آنان شده است و نمی‌توانند درست ببینند.

در پی سقوط حکومت پیشین افغانستان و سلطه طالبان بر کشور، زنان و دختران در شهرهای مختلف و در حرکت‌های اعتراضی متعدد، بارها به خیابان‌ها آمده‌اند و بر ضد رویکرد ضد زن این گروه و تحمیل قوانین ضدانسانی از سوی آنان، اعتراض کرده‌اند. گروه طالبان حرکت‌های مستقل اعتراضاتی را، به‌ویژه از سوی زنان، برنمی‌تابد و تجمع‌ها، راهپیمایی‌ها، و اعتراضات آنان همواره با خشونت سرکوب شده‌ است.