سازمان ملل متحد به تبانی با چین برای متوقف کردن انتشار گزارش شورای حقوق بشر در مورد ادعای بهره‌کشی و سوءاستفاده از اقلیت‌های منطقه سین‌کیانگ تا پس از المپیک زمستانی، متهم شده است.

بنا بر ادعای گروه‌های حقوق بشری، چین در قبال مسلمانان اویغور این منطقه حقوق بشر را به طرز فاحشی نقض کرده است؛ از جمله [از طریق] برنامه‌های عقیم‌سازی گروهی، شکنجه و کار اجباری.

با اینکه اتهامات مطرح شده درباره اقدامات غیرقانونی گسترده [دولت چین] در منطقه سین‌کیانگ دلیل تحریم دیپلماتیک غرب علیه بازی‌ها عنوان شده و این اتهام‌ها همچنان بر بازی‌های المپیک زمستانی سایه افکنده است، چین هرگونه تخلفی را تکذیب می‌کند.

به گزارش روزنامه «ساوت چاینا مورنینگ پست» (اس‌سی‌ام‌پی)، دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل (او‌اچ‌سی‌اچ‌آر) اعلام کرده برای انتشار این گزارش تاریخ بخصوصی ندارد؛ اما تایید کرده است که این گزارش تا پیش از آغاز بازی‌های زمستانی «آماده نخواهد شد».

لیز تراسل، سخنگوی اواچ‌سی‌اچ‌آر، گفت: «متاسفانه برای انتشار گزارش هنوز تاریخ جدیدی نداریم.»

«با این حال می‌دانم که تا پیش از روز جمعه، زمان آغاز المپیک زمستانی، آماده انتشار نخواهد بود.»

این نهاد سازمان ملل سه سال است که روی این گزارش کار می‌کند.‌

هرچند این نهاد از سال ۲۰۱۸ در مورد دیدار میشل باشله، رئیس کمیساریای حقوق بشر سازمان ملل، از منطقه سین‌کیانگ با چین در حال مذاکره بود، خانم تراسل می‌گوید که «گفت‌وگوهای ادامه‌دار» در مورد این دیدار «احتمالا در نیمه اول سال ۲۰۲۲» انجام خواهد شد.

او افزود: «مهم است که با دسترسی آزادانه به طیف گسترده‌ای از فعالان جامعه مدنی و مکان‌ها و نیز تعامل در سطح بالا با مقام‌های دولتی به چنین دیداری اعتبار و اهمیت داده شود.» 

او در ادامه گفت: «همان طور که کمیسر عالی گفته است، دسترسی به معنی واقعی و بدون‌محدودیت به منطقه سین‌کیانگ بسیار مهم است.»

مدارکی که در دسترس «اس‌سی‌ام‌پی» قرار گرفته، ماهیت مذاکرات میان این نهاد سازمان ملل و چین را که از سال ۲۰۱۹ برای دیداری احتمالی از منطقه در جریان بوده است، زیر سوال می‌برد.

چن زو، نماینده دائم چین در دفتر سازمان ملل در ژنو، بنا به نامه مورخ ۳۱ مه ۲۰۱۹، از خانم باشله دعوت کرده بوده «از تاریخ ۱۵ تا ۲۲ ژوئن  ۲۰۱۹ از چین از جمله پکن و سین‌کیانگ، منطقه خودمختار اویغور، دیدار کند.»

در این نامه آمده است: «اطمینان دارم که این دیدار اطلاعات دست‌اولی از تلاش‌های چین در زمینه حقوق بشر فراهم خواهد کرد و در نتیجه به تفاهم و همکاری‌های متقابل میان ما کمک می‌کند.»

چین پیش از این هم از دیگران از جمله مقام‌های اتحادیه اروپا دعوت کرده از استان سین‌کیانگ دیدار کنند، اما به هیئت‌های نمایندگی اجازه دسترسی آزاد و بدون محدودیت به برخی مناطق یا افراد را نداده است.

اما رایلی، یکی از کارمندان سابق اداره حقوق بشر سازمان ملل که افشاگری کرده است، می‌گوید دعوت‌های چین که در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ وعده داده شدند، چیزی بیش از یک «تور گردشگری با راهنما» نبوده‌اند.

او گفت که ظاهرا وقت‌کشی میان سازمان ملل و چین یک «بن‌بست دوجانبه مناسب» است.

خانم رایلی در ماه نوامبر به‌ دنبال افشای این مدرک که این نهاد هویت ناراضیان را در اختیار دولت چین می‌گذارد، از کار برکنار شد.

این مهم است!

سیاست دفتر حقوق بشر سازمان ملل برای تحویل نام‌ها به پکن نشانه‌ای از یک مشکل بزرگ‌تر است.

دموکراسی‌ها باید اکنون از وجود نظارت اطمینان حاصل کنند و منشور سازمان ملل را به اجرا بگذارند.

جایی که اجازه می‌دهید افشاگران اخراج شوند، نمی‌توانید به ما اتکا کنید.

اسناد افشا شده همچنین از تلاش‌های چین در جهت متوقف کردن سازمان ملل از محکوم کردن موارد نقض حقوق بشر در تبت و سین‌کیانگ حکایت دارد. 

در سال ۲۰۱۲، پس از انکه اواچ‌سی‌اچ‌آر شرایط حاکم بر تبت را محکوم کرد، لیو ژنمین، سفیر سابق چین، نامه‌ای شدیدالحن برای ناوانتم پیلی، مسئول امور حقوق بشر سازمان ملل، ارسال کرد.

در این نامه آمده بود: «اصرار دفتر شما برای صدور این بیانیه عمومی در روز ۲ نوامبر به‌ نوعی نمایانگر سوءتفاهم، تعصب و حتی درک غلط دفتر شما از مناطق تبت در چین است.»

اسناد مذکور همچنین نشان می‌دهد که مقام‌های چین از شورای حقوق بشر سازمان ملل خواسته‌اند از دیدار با فعالان اویغور از جمله دولکون عیسی خودداری کند و گفته‌اند که «هیچ مقام (دفتر سازمان ملل در ژنو) با این افراد ملاقات نکند و اطلاعاتی را که آن‌ها ارائه می‌دهند، نپذیرد.»