قاعدگی زنان در دوره جنگ و بحران، ضرورت تامین نیازهای بهداشتی

در شرایط بحرانی، نیاز به وسایل بهداشتی بیشتر است، اما دسترسی به آن از همیشه سخت‌تر

بسیاری از زنان مهاجر روزهای متمادی بدون دسترسی به اقلام بهداشتی آواره می‌شوند - DELIL SOULEIMAN / AFP

شاید یکی از عمده‌ترین نکاتی که هنگام جنگ یا حوادث طبیعی به آن توجه بسیار کمی می‌شود، دوره قاعدگی (پریود) زنان و نیاز آن‌ها به استفاده از نوارهای بهداشتی باشد.

بیش از دو هفته از تهاجم روسیه به اوکراین در جنوب شرقی اروپا و جایی که در گذشته بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود، می‌گذرد. با توجه به اینکه در کشور اوکراین، جمعیت زنان دو میلیون بیش از مردان است، می‌توان تصور کرد زنانی که با یا بدون خانواده مجبور به ترک دیارشان شده‌اند در چه شرایطی به‌ سر می‌برند.

ریچل گروکات، مدیر ارتباطات و جمع‌آوری کمک‌های مردمی بلادی گود پریود (Bloody Good Period)، به ایندیپندنت گفت: «کسانی که در نقاط جنگ‌زده ناگزیر به ترک خانه‌هایشان شده‌اند، برایشان این امکان فراهم نیست که هر آنچه نیاز دارند با خود ببرند یا لزوم استفاده از نوارهای بهداشتی را در شرایط سخت پیش‌بینی کنند. اگر هم محصولات دوران قاعدگی در دسترس باشد، معمولا آن‌قدر گران است که زنان به‌ناچار بین خرید [محصولات بهداشتی] و دیگر اقلام ضروری چون غذا، دومی را انتخاب می‌کنند.»

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

اما این موضوع فقط مختص اوکراین و دیگر کشورهای جنگ‌زده مانند افغانستان و سوریه نیست. ما در ایران نیز در شرایط بحرانی به این موضوع توجه کمتری نشان داده‌ایم. برای نمونه، وقتی یکی از بازیگران در پستی اینستاگرامی از لزوم کمک‌های بهداشتی به زنان زلزله‌زده کرمانشاه صحبت کرد، با موجی از انتقاد مواجه شد. شاید همین نیاز به صحبت بیشتر درباره این موضوع حیاتی را افزایش می‌دهد تا بتوان راه‌حل‌هایی یافت برای تسهیل دسترسی زنان به نوار بهداشتی در شرایط بحرانی، راه‌حل‌هایی مثل دسترسی رایگان یا دست‌کم به حداقل رساندن قیمت چنین محصولاتی، آگاهی‌بخشی به مردم در‌ این‌ باره و جدی گرفتن این دوره که دست‌کم ۳ تا ۷ روز در ماه طول می‌کشد و با توجه به استرس و فشار، حتی ممکن است به خون‌ریزی بیشتر، دردناک‌تر یا طولانی‌تر منجر شود.

به‌ گفته کلر بارنت، مدیر اجرایی سازمان ملل متحد برای زنان در بریتانیا، بسیاری از زنان مهاجر روزهای متمادی بدون دسترسی به اقلام بهداشتی آواره می‌شوند. در چنین شرایطی، فروشگاه‌ها بسته‌اند و بسیاری خود نان‌آور خانه نبوده‌اند تا توانایی خرید لوازم غیرخوراکی را داشته باشند.

برای آن‌ها که آواره شده‌اند یا عزیزی را از دست داده‌اند و در جست‌وجوی پناهی امن راه به جاده سپرده‌اند، شاید کمترین دغدغه همراه داشتن لوازم بهداشتی از قبیل نوار بهداشتی باشد. اما موعدش که برسد، لزوم استفاده از آن به‌شدت احساس می‌شود، ولی دسترسی به آن از همیشه سخت‌تر. این‌جاست که پارچه‌کهنه‌های ژنده یا تکه‌پاره‌های لباسی که هرکجا یافت شود، جایگزین نوارهای تمیز بهداشتی می‌شود و انواع عفونت، دردهای مزمن و بیماری‌های تناسلی را به همراه می‌آورد.

طبق بررسی‌های انجام‌شده در سال ۲۰۱۷ از اردوگاه‌های پناهندگان گلوبال وان (Global One) در سوریه و لبنان، ۶۰ درصد از پناهجویان زن این مناطق به لباس زیر و تعداد بیشتری از آن‌ها در دوره قاعدگی به محصولات بهداشتی دسترسی نداشته‌اند. بر اساس این پژوهش، در نتیجه این وضعیت، نیمی از زنان به عفونت‌های دستگاه ادراری دچار شدند که درمان‌نشده باقی مانده بود.

بیشتر از جهان