مادلین آلبرایت یک ماه قبل از مرگش در ۸۴ سالگی، نوشت که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، «خطایی تاریخی» مرتکب شده است.

دکتر آلبرایت در مقاله‌ای برای نیویورک تایمز که ۲۳ فوریه، یک روز قبل از شروع حمله روسیه به اوکراین، منتشر شد، نوشت: «اگر حمله کند، این یک خطای تاریخی خواهد بود.»

دکتر آلبرایت بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱  وزیر امور خارجه ایالات متحده و اولین زنی بود که عهده‌دار این سمت شد.

او نوشت اولین مقام ارشد ایالات متحده بود که اوایل سال ۲۰۰۰ با پوتین در سمت جدیدش به عنوان رئیس‌جمهوری روسیه ملاقات کرده است.

او نوشت: «وقتی مقابل او پشت میز کوچکی در کرملین نشسته بودم، فورا از تضاد بین پوتین و بوریس یلتسین، سلف پردبدبه‌اش، شگفت‌زده شدم.»

برخلاف یلتسین که پوزخندزنان حرف می‌زد، پوتین «بی‌احساس صحبت می‌کرد».

او در آن زمان خاطرنشان کرد: «پوتین ریزاندام و رنگ‌پریده‌ و آنقدر سرد است که به نظر می‌آید تقریبا از خزندگان است.»

او در مقاله‌ای در تایمز افزود: «او ادعا می‌کرد خراب شدن دیوار برلین را درک کرده، اما انتظار نداشته است کل اتحاد جماهیر شوروی فرو بپاشد.»

او پس از اولین دیدار با پوتین نوشت: «پوتین از اتفاقی که برای کشورش افتاد خجالت‌زده است و مصمم است عظمت آن را بازگرداند.»

دکتر آلبرایت قبل از شروع حمله گفت «در ماه‌های اخیر که می‌بیند پوتین قوای روسیه را در مرز کشور همسایه‌اش، اوکراین جمع کرده، به یاد آن جلسه تقریبا سه ساعته با او» افتاده است.

پوتین در یک سخنرانی مدعی شد دولت اوکراین واقعی نیست و او استقلال دو جمهوری جدا شده در شرق را به رسمیت می‌شناسد؛ جایی که جدایی‌طلبان تحت حمایت روسیه از سال ۲۰۱۴ در حال جنگ با نیروهای اوکراینی‌اند.

دکتر آلبرایت ماه گذشته نوشت: «ادعای تجدیدنظرطلبانه و عجیب پوتین مبنی بر اینکه اوکراین «را کاملا روسیه ایجاد کرده» و عملا از امپراتوری روسیه ربوده شده است، کاملا با جهان‌بینی نامتعارف او مطابقت دارد. ناراحت‌کننده‌ترین مسئله برای من تلاش او در زمینه‌سازی برای شروع حمله‌ای تمام‌عیار است.»

او افزود: «در این حدودا ۲۰ سالی که از ملاقات ما می‌گذرد، پوتین مسیر خود را با کنار گذاشتن توسعه دموکراتیک به نفع روش‌های استالینی تغییر داد. او -با مشارکت یا با از بین بردن رقبای بالقوه‌‌اش- قدرت سیاسی و اقتصادی را برای خود جمع کرد؛ در حالی که می‌کوشید از طریق بخش‌های باقیمانده از اتحاد جماهیر شوروی سابق، حوزه تحت‌ سلطه روسیه را دوباره برقرار کند.»

دکتر آلبرایت گفت پوتین سعادت خود را هم‌تراز سعادت کشورش می‌بیند و بنابراین هرگونه مخالفت با او عملی خیانت‌آمیز است.

دکتر آلبرایت نوشت: «او مطمئن است آمریکایی‌ها هم درست مثل او بدبین و تشنه قدرت‌اند و در جهانی که همه دروغ می‌گویند، او هیچ تعهدی به حقیقت‌گویی ندارد. از آنجا که معتقد است ایالات متحده به زور بر منطقه خود حکمفرمایی می‌کند، باور دارد روسیه نیز همین حق را دارد.»

او پیش‌بینی کرد که «حمله به اوکراین بدنامی پوتین را تضمین می‌کند، زیرا کشورش را در برابر اتحاد قوی‌تر و متحدتر غرب، از نظر دیپلماتیک منزوی، از نظر اقتصادی فلج و از نظر راهبردی آسیب‌پذیر می‌کند» و « جنگی که مطمئنا خونین و فاجعه‌بار خواهد بود، منابع روسیه و زندگی مردم روسیه را بر باد خواهد داد» و همچنین «به اروپا برای کاهش وابستگی خطرناک خود به انرژی روسیه انگیزه‌ای فوری» خواهد داد.

او گفت ناتو جناح شرقی خود را به‌ طور قابل توجهی تقویت خواهد کرد و استقرار دائمی نیرو در کشورهای بالتیک، لهستان و رومانی را در مدنظر قرار خواهد داد.

او همچنین دقیقا پیش‌بینی کرد که حمله با «مقاومت مسلحانه شدید اوکراین و حمایت قوی غرب از آن مواجه خواهد شد» و گفت که این جنگ «به هیچ وجه تکرار الحاق کریمه به روسیه در سال ۲۰۱۴» نیست بلکه در عوض «یادآور سناریو اشغال ناگوار افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۸۰ خواهد بود». 

او گفت که پوتین «هرگز به اشتباه اعتراف نمی‌کند» اما «نشان داده است که می‌تواند هم صبور باشد و هم واقع‌بین».

دکتر آلبرایت افزود که پوتین می‌داند «تقابل کنونی او را حتی بیشتر به چین وابسته کرده است» و «می‌داند روسیه بدون برخی روابط با غرب نمی‌تواند پیشرفت کند».

به گفته دکتر آلبرایت، پوتین در اولین ملاقات خود به او گفت: «مطمئنا من غذاهای چینی را دوست دارم. استفاده از چوب غذاخوری هم جالب است. اما این حرف‌ها ارزشی ندارد. در ذهنیت اروپایی ما جایی ندارد. قطعا روسیه باید بخشی از غرب باشد.»

دکتر آلبرایت نوشت: «پوتین باید بداند که جنگ سرد دوم برای روسیه حتی با وجود سلاح‌های هسته‌ای‌اش، لزوما خوب پیش نخواهد رفت.»

او افزود: «اوکراین حق حاکمیت خود را دارد و فرقی هم نمی‌کند چه کشوری همسایه‌اش باشد. در عصر مدرن، کشورهای بزرگ این را پذیرفته‌اند و پوتین نیز باید همین‌طور باشد.»

ایندیپندنت سابقه پرافتخاری در راه‌اندازی کارزارهای حمایت از حقوق آسیب‌پذیرترین اقشار دارد و در جنگ سال ۲۰۱۵ سوریه نیز کارزار «پناهندگان خوش‌ آمدید» را برای نخستین بار به راه انداختیم. اکنون آن کارزار را احیا کرده‌ایم و پس از بالا گرفتن بحران اوکراین این طومار را به راه انداخته و از دولت می‌خواهیم تا در تضمین کمک‌رسانی‌ها بیش‌تر و سریع‌تر اقدام کند. برای کسب اطلاعات بیش‌تر در مورد کارزار «پناهندگان خوش‌ آمدید» روی این نشانی کلیک کنید. برای امضای طومار نیز روی این نشانی کلیک کنید.اگر مایل به کمک مالی هستید لطفاً روی این نشانی کلیک کنید تا وارد صفحه ما به نام گوفاندمی شوید.