یک هفته از بازداشت‌ها و احضارهای معلمان در سراسر ایران در آستانه روز معلم گذشت، روزی که قرار بود معلمان با برگزاری تجمع اعتراضی در سراسر کشور، به وضعیت معیشتی و اجرا نشدن طرح رتبه‌بندی فرهنگیان اعتراض کنند. پس از این بازداشت‌های گسترده، شنبه‌شب، ۱۷ اردیبهشت‌ماه، جمعی از فعالان شبکه‌های اجتماعی در طوفانی توییتری، با هشتگ #بازداشت_معلمان به تداوم بازداشت معلمان و ادامه سرکوب‌ها و احضارها اعتراض کردند.

برخی از فعالان شبکه‌های اجتماعی ضمن حمایت از معلمان یادآوری کردند که دوشنبه، ۱۹ اردیبهشت هم‌زمان با دوازدهمین سالگرد اعدام معلم زندانی فرزاد کمانگر است. فرزاد کمانگر در ۳۵ سالگی با ادعای عضویت در گروه پژاک و اتهام محاربه، محکوم به اعدام شد. فرزاد کمانگر هیچ گاه این اتهام‌ها و عضویت در پژاک را نپذیرفت. خلیل بهرامیان، وکیل فرزاد کمانگر، در مصاحبه‌ای که پس از اعدام او با رادیو فردا داشت، درمورد اتهام ارتباط با گروه پژاک گفت: «به هیچ وجه، به هیچ وجه، به هیچ وجه. هیچ‌گونه دلیلی وجود ندارد. حتی مامور بازجویی یعنی مامور اطلاعات پیش من و فرزاد که در زندان نشسته بودیم صریحا اعلام کرد که با تحقیقاتی که به عمل آوردیم، فرزاد در این برنامه‌ها نبوده.»

پیش از این طوفان توییتری در حمایت از معلمان بازداشت‌شده، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان نیز صبح شنبه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که معلمان برای درخواست آزادی همکارانشان دوباره به خیابان خواهند آمد. 

در این بیانیه در مورد سرکوب‌ها در هفته‌ای که گذشت آمده است: «در هفته‌ای که در تقویم ملی‌مان به نام معلم مزین شده است، حاکمیت، در سراسر کشور، با احضار و پرونده‌سازی علیه فعالان صنفی معلمان، نشان داد که اهمیت مقام معلم که سال‌ها از آن دم می‌زند، سراب و فریبی بیش نبوده است. از صبح روز دهم اردیبهشت، عوامل حاکمیت با یورش قرون وسطایی به منازل چهار نفر از خدمتگزاران شریف و صادق جامعه معلمان، آقایان رسول بداقی، محمد حبیبی، جعفر ابراهیمی و علی‌اکبر باغانی، آن ها را دستگیر و به زندان اوین منتقل کردند.»

معلمان در این بیانیه همچنین اشاره کردند که پروژه سرکوب علیه کنشگران، به همین‌جا ختم نشد و صبح روز دهم اردیبهشت «بسیاری از معلمان در شهرهای مختلف کشور را تهدید، احضار و بازداشت کردند که این احضارها و تهدیدها، عموما در جهت تحت فشار قراردادن کنشگران صنفی و لغو تجمع اعتراضی یازدهم اردیبهشت بود.»

بازداشت‌ها و احضارها تا صبح روز یازدهم اردیبهشت و بعد از تجمع هم ادامه داشت که براساس بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی، از افراد بازداشت‌‌شده، در حال حاضر اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه، محسن عمرانی، محمود ملاکی، اصغر حاجب، رضا امانی‌فر و هادی صادق زاده هنوز در زندان به‌سر می‌برند.

فرهنگیان در ادامه این بیانیه با مخاطب قرار دادن روسای قوای سه‌گانه نوشتند: «آیا به قانون اساسی التزام عملی ندارید که بنابر مصلحت، چشم بر معلم‌ربایی‌های اخیر و اقدامات قانون‌شکنانه و غیردمکراتیک حوزه قضایی و ضابطان آن بسته‌اید؟

آیا پایمال‌شدن حقوق شهروندی معلمان، آن هم در هفته بزرگداشت مقام آن‌ها، از منظر شما، عین عمل به قوانین نانوشته‌ای است که در آن، فرهنگیان به اقتضای سیاست، از جمله مردم و صاحب حق قلمداد نمی‌شوند؟

سال‌های بسیاری است که آموزش رایگان و معیشت عادلانه معلمان به گروگان تدابیر و تصمیماتی گرفته شده که دستاوردی جز تبعیض، بی‌عدالتی، فقر، آموزش ناکارآمد، تربیت فشل و تولید افسردگی و ناهنجاری نداشته است.»

در پایان این بیانیه، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان اعلام کرد که در صورت آزاد نشدن معلمان بازداشتی طی روزهای آینده، «در اعتراض به این رفتار انحصارجویانه و ضد مردم‌سالاری، تجمع خود را این‌بار در سراسر کشور در روز پنجشنبه ۲۲ اردیبهشت با محوریت ویژه حمایت از معلمان بازداشتی و زندانی و همچنان عدم اجرای رتبه بندی و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و پولی‌سازی آموزش برگزار می‌نماید.»

همچنین در این بیانیه خطاب به سران سه قوه نوشته شده است: «مسئول حفظ جان معلمان زندانی به‌ویژه آقایان اسماعیل عبدی، اسکندر لطفی و مسعود نیکخواه که در اعتصاب غذا به سر می‌برند و دیگرانی که به منظور حمایت به این عزیزان پیوسته‌اند، با شما خواهد بود.»

ادامه اعتراض‌های سراسری معلمان درحالی است که در روزهای گذشته به علت مشکلات معیشتی و گرانی نان و دیگر کالاهای اساسی، در شهرهای جنوبی ایران نیز اعتراض‌هایی به‌صورت پراکنده برگزار شده است. با قطعی و کندی اینترنت در شهرهای جنوبی مانند اهواز، ایذه، سوسنگرد، ماهشهر و... اطلاع‌رسانی درباره این تجمع‌های اعتراضی و حجم سرکوب‌ها با کندی و تاخیر انجام می‌شود.