عسل لطیفی، دختر ۱۶ ساله افغان، روز دوشنبه ۲۶ اردیبهشت، در نشست «زنان، الهام‌بخش آینده‌ صلح‌آمیز» در مقر سازمان ملل در ژنو سخنرانی کرد. او از کشورهای جهان خواست تا صدای زنان افغان را ناشنیده نگیرند و بر ظلمی که طالبان به زنان افغان روا می‌دارند چشم نبندند. این دختر افغان که مادرش بنیان‌گذار مدرسه آنلاین برای دختران در افغانستان است، خطاب به کشورهای جهان گفت اگر مادر من می‌تواند در برابر طالبان مبارزه کند، شما چرا نمی‌توانید در برابر آن‌ها بایستید؟

در حالی که زندگی زنان و دختران افغانستان زیر فشار انبوهی از دستورها و قوانین محدودکننده طالبان، به قهقرا کشیده می‌شود، دختر نوجوان افغان به نمایندگی از دختران افغانستان، پشت تریبون سخنرانی سازمان ملل ایستاد و روایت رنج مضاعف دختران افغان را با اتکا به بخشی از تجربه خودش، بازگو کرد.

عسل لطیفی از کودکی‌ شادش سخن گفت که زیر چکمه‌های طالبان له شد و فضای شاد مدرسه که جایش را به مسیر تاریک و ترسناک مهاجرت داد. او خطاب به جهانیان گفت از ترس طالبان، مجبور شد ساعت‌ها در کوه و بیابان بی‌آب و غذا راه برود، تا به جایی امن برسد. در مسیر هم شاهد قتل، شکنجه، بدرفتاری مرزبانان و هزار بدبختی دیگر بوده است؛ در حالی که سهم کودکان باید فقط شادی و آزادی باشد.

عسل لطیفی از مسیر دشوار مهاجرت غیرقانونی، همراه خانواده‌اش به اروپا رسید و اکنون در یکی از مدارس بریتانیا تحصیل می‌کند. او به اقدام طالبان به تعطیلی مدارس برای دختران کلاس ششم به بالا معترض است و گفت: «آرزو می‌کنم این وضعیت وحشتناک دختران افغان را هیچ‌کس دیگری تجربه نکند، زیرا هیچ کسی سزاوار این نیست که کودکی و نوجوانی‌اش از بین برود.»

طالبان روز ۳ فروردین، یعنی روز آغاز سال تحصیلی جدید، دختران کلاس ششم به بالا را فقط به‌دلیل دختر بودن، از در مدرسه بازگردانند. در حالی که پسران به‌طور عادی به تحصیل و آموزش ادامه می‌دهند. عسل لطیفی در سخنرانی‌اش، خطاب به حاضران گفت: «تصور کنید دختری باشید در بریتانیا که از خواب بیدار می‌شوید، به انتخاب خودتان لباس می‌پوشید، هرجا که می‌خواهید می‌روید، هرطور که می‌خواهید رفتار می‌کنید و برای انتخاب لباس توهین نمی‌شنوید، در حالی که دختران در افغانستان باید مطابق میل طالبان لباس بپوشند و به دستور طالبان نمی‌توانند مدرسه بروند.» او در صحبت‌هایش تاکید کرد که دختران افغان فقط می‌خواهند مدرسه بروند و آزادی پوشش داشته باشند بدون گلوله و تهدید، و این فقط در صورتی مقدور است که جهان بخواهد.

عسل لطیفی از کشورهای جهان خواست تا برای مصلحت‌های سیاسی، رویاها و زندگی هزاران دختر افغان را زیر پا نگذارند. او گفت: «کابوس من این است که کشورهای جهان، به دلایل سیاسی، رفتار غیرانسانی طالبان با زنان و دختران را بپذیرند.» او گفت مبارزه با طالبان ناممکن نیست، اما نیازمند اراده است. این دختر ۱۶ ساله از جهانیان خواست برای جلوگیری از افراط‌گرایی در جهان، به زنان افغان کمک و از حقوق آنان دفاع کنند.

طالبان، به‌رغم تعهدهای پی‌در‌پی به جامعه جهانی، هنوز اقدام به بازگشایی مدارس دخترانه نکرده است. دختران کلاس ششم به بالا در۹ ماه گذشته به مدرسه نرفته‌اند. وضعیت دانشگاه‌ها نیز برای دختران دانشجو هر روز خفقان‌آورتر می‌شود. طالبان روز چهارشنبه ۲۸ اردیبهشت، در ورودی دانشگاه تعلیم و تربیت استاد ربانی، مانع ورود دخترانی شدند که لباس یا روسری رنگی داشتند. روز پنجشنبه، خبر ضرورت استفاده از ماسک یا پوشاندن صورت برای مجریان زن تلویزیون‌های افغانستان منتشر شد.

این در حالی است که طالبان درصدد کسب مشروعیت بین‌المللی است و فعالان مدنی زن نگران‌اند که در صورت به رسمیت شناخته شدن حکومت طالبان، اختناق کامل بر زندگی زنان افغانستان حکمفرما خواهد شد. نهادهای جامعه جهانی نیز، که در ۹ ماه گذشته در واکنش به رفتارهای ضد حقوق بشری طالبان بیشتر به بیانیه و توییت‌ اکتفا کرده‌اند، تاثیر خاصی بر رفتارهای زن‌ستیزانه این گروه نداشته‌اند.