ملکه همه جا هست. لارا میسون از چهره‌های معروف تیک‌تاک پنج روز وقت گذاشت و کیکی در اندازه واقعی شبیه علیاحضرت درست کرد، بن بنت بازنشسته مجسمه سفالی او را ساخت که کاربران فضای مجازی گفتند کمی به کلنل قذافی شبیه شده است و جمعی از بافندگان شهرستان چشر تندیس پشمین غول‌پیکر او را ساخته‌اند.

او مشهورترین زن جهان است، با این حال پس از ۷۰ سال سلطنت هم‌چنان ناشناخته مانده است.

شاید همین رمز موفقیتش باشد. بیشتر شخصیت‌های مشهور کارشان را با چاشنی مصاحبه‌ها و معاشرت با عموم مردم همراه می‌کنند، اما ملکه هرگز به پرسش‌ها تن نداده است. حتی مستندی که بی‌بی‌سی در سال ۲۰۱۸ در باره تاجگذاری او ساخت نه مصاحبه، که «مکالمه» نام گرفت و مجری آن الستر بروس فقط توانست  یک سوال غیررسمی را قاچاقی وارد فهرست سوال‌ها کند و بپرسد که آن هم با ۲۲ سال مذاکره میسر شد.

جذبه اسرارآمیز ملکه به‌رغم شهرت چشم‌گیرش یکی از علت‌های صمیمانه به نظر رسیدن آن فیلم‌های بدیعی بود که از خانه‌اش منتشر شد. تصویر ملکه را چه بر کیک، چه لیوان و چه پارچه کشمیر فورا باز می‌شناسیم. این زن خلوت‌گزین تقریبا به کلی دست‌نیافتنی است.

«نه شکایت کن، نه توضیح بده» برای او شعاری همواره مفید بوده است. الزام ملکه به بی‌طرف ماندن در مسایل سیاسی تنها وقتی او را دچار مشکل کرده است که سیاستمداران خطاکار تهدید به افشای اسرار کرده‌اند (گفته دیوید کامرون به یاد آدم می‌آید مبنی بر این که وقتی به او تلفن کرده تا خبر رای ندادن اسکاتلند به استقلال را بدهد او «پشت تلفن خرخر» کرده است.)

برعکس، سایر اعضای خانواده‌اش زیادی مشتاق اظهار نظر کردن بوده‌اند.

شاهزاده چارلز، پسر و ولیعهدش، در یادداشت‌های مشهورش با عنوان «عنکبوت سیاه» دیدگاه‌های خود را اعلام کرد و در مسائل بسیار متنوعی از قبیل فرستادن تجهیزات برای نظامیان در عراق، قتل عام گورکن‌ها و نحوه تامین داروهای گیاهی دخالت کرده است.

به نظر می‌رسد ویلیام از مادربزرگش سکوت پیشه کردن را آموخته است اما برادر کوچکش هری و همسرش مگان مارکل آنقدر گفتنی داشتند که مجبور شدند به کالیفرنیا بروند تا با نشستن بر صندلی مقابل اپرا وینفری حرف‌هایشان را بزنند.

جالب است که پر سروصداترین درباریان نیز کمترین محبوبیت را دارند. در حالی که میزان خیره‌کننده ۹۲ درصد از افراد بالای ۶۵ سال و ۶۰ درصد از افراد ۱۸ تا ۲۴ ساله ( طبق آخرین نظرسنجی موسسه یوگاو YouGov) نظر مثبتی به الیزابت دوم دارند تنها اکثریت ضعیفی از مردم بریتانیا به چارلز نظر مثبتی دارند و از هر سه نفر فقط یک نفر دید مثبتی به هری دارند.

منطقی است که اگر شخصیتی معروفی سخن بگوید، برخی با او موافق و برخی دیگر مخالف باشند. ملکه با پنهان نگه داشتن عقیده خودش توانسته ملتی را که دچار اختلاف نظر شده است همبسته نگه دارد و این نقش حفظ همبستگی مردم شاید بزرگ‌ترین میراث ۷۰ ساله سلطنت او باشد.

او در مستند ویدیویی بی‌بی‌سی در خانه‌اش این پیام را تقلاکنان می‌دهد: «امیدوارم جشن ۷۰ سالگی سلطنت من فرصتی برای مردم در همه جا باشد تا از حس با هم بودن لذت ببرند.»

گویا به ما می‌گوید صحبت او نیست، صحبت ما است.

این احساس وظیفه از جوانی در او تبلور یافته بود. از زمانی که به خواهر شش ساله‌اش مارگارت گفت «پاپا شاه می‌شود». خواهر کوچکش پرسید: «یعنی تو هم ملکه می‌شوی؟» و می‌گویند وقتی پاسخ مثبت داد مارگارت پرنشاط هم در جواب گفت: «ای بی‌نوا!»

 و پس از افشاگری‌های موسوم به پارتی‌گیت در هفته‌های اخیر، دشوار بتوان متوجه نگرش‌ کاملا متضاد رئیس مملکت و رئیس دولت به کشورداری نشد.

این که وقتی ملکه به‌تنهایی سوگوار همسرش بود اعضای ارشد دولت او قوانین قرنطینه را زیر پا ‌گذاشتند جلوه نمادین رسوایی بود. یک دم هم نمی‌توان تصور کرد  که ملکه وظیفه‌شناس خدشه‌ای به قوانین وارد کند، زیر پا گذاشتن آن‌ها که جای خود دارد.

البته سیاستمداران شاید استدلال کنند تدهین شدن و رسیدن به سلطنت خیلی آسان‌تر از به قدرت رسیدن از طریق انتخابات است. کاخ‌ها، خدمتکاران و کالسکه‌های طلاکاری به کنار، چند نفر به راستی خوششان می‌آید نقش ملکه را ایفا کنند؟

عذر ملکه برای استراحت کردن بعد از ۷۰ سال سلطنت و ۹۶ سال عمر موجه است و به رغم «مشکلات حرکتی دوره‌ای» خیلی خوب از پس وظایف برآمده است.

هر چه قدر که بریتانیایی‌ها آخر این هفته بیش‌تر به او احترام بگذارند ردای او را به تن کردن برای چارلز دشوارتر خواهد بود.

کتی نیومن مجری و دبیر پژوهش شبکه خبری کانال ۴ است.