افزایش قیمت بازیکنان فوتبال ایران در مقایسه با وضعیت اقتصادی و میزان درآمدزایی باشگاه‌های ایرانی، سرسام‌آور به نظر می‌رسد. از طرفی مدیریت دولتی باشگاه‌ها هم باعث می‌شود که آن‌ها به‌رغم بدهی‌های کلان و درآمدزایی اندک، از امضای قراردادهایی بدون پشتوانه مالی ابایی نداشته باشند. باشگاه‌های دولتی که از بودجه‌های عمومی تامین مالی می‌شوند، چنان در عقد قرارداد دست‌ودل‌بازند که انگار با وضعیت عمومی اقتصاد در ایران هیچ نسبتی ندارند.

تعجب هواداران فوتبال و اعتراض به ناهمخوانی ارقام قراردادها با واقعیت‌های اقتصادی فوتبال در ایران سازمان لیگ را به واکنش واداشت تا دوباره بحث تعیین سقف قرارداد مطرح شود.

برخی باشگاه‌های معترض به ارقام قراردادها می‌گویند استخدام بازیکن خارجی می‌تواند برای آن‌ها به‌صرفه باشد و طی این اعتراض، شاید سازمان لیگ تصمیم بگیرد که باشگاه‌های لیگ برتر بتوانند به جای چهار بازیکن خارجی، شش بازیکن خارجی استخدام کنند. تصمیمی که ممکن است به کاهش قیمت درخواستی بازیکنان ایرانی در بازار نقل‌وانتقالات ایران منجر شود.

تعیین سقف قرارداد برای بازیکنان و مربیان فوتبال در سال‌های گذشته چند بار تجربه شد اما این ایده هرگز قابلیت اجرا نداشت و باشگاه‌ها بی‌توجه به قوانین، با بازیکنان و مربیان قراردادهایی داخلی می‌بستند و به سازمان لیگ ارقام دروغین اعلام می‌کردند. برخی باشگاه‌ها حتی با حواله آهن و خودرو دستمزد بازیکنان را پرداخت می‌کردند و ارقام غیرواقعی ثبت می‌شدند. بنابراین تعیین سقف قرارداد بازهم می‌تواند به چنین بیراهه‌ای بکشد و به فساد اداری و مالی بیشتر در فوتبال ایران منجر شود. با این حال به نظر می‌رسد که بی‌توجه به این مسائل، به‌زودی رقم هشت میلیارد تومان برای سقف قرارداد تعیین شود.

افزایش قیمت بازیکنان البته حامیانی هم دارد؛ مثل علی دایی که در واکنش به احتمال تعیین سقف قرارداد گفت: «الان قیمت یک خانه در منطقه ۱ تهران ۳۵ میلیارد تومان است. یک بازیکن چقدر باید بدود و بازی کند تا بتواند چنین امکانی برای خود داشته باشد؟ تازه اگر ۱۰ سال مداوم بازی کند و چنین قراردادهایی ببندد. حدود سه چهار سال قبل قیمت دلار سه تا چهار هزار تومان بود. الان هم اگر قرارداد فوتبالی‌ها سه میلیارد باشد، چه می‌شود؟ به نظرم اصلا قرارداد میلیاردی معنا ندارد. میلیارد الان را باید با میلیون سال‌های قبل مقایسه کنیم. به نظر من کسانی که الان موجب خوشحالی مردم می‌شوند و با تمام وجود کار و تمرین می‌کنند، از خیلی مسائل می‌گذرند و دوره زمانی کوتاهی هم در فعالیت ورزشی دارند. حقشان است چنین قراردادهای میلیاردی را بگیرند. ما نسبت به فوتبال سراسر دنیا کمتر پول می‌دهیم و ورزشکاران ما دریافتی کمتری دارند.»

افزایش قیمت بازیکنان ایرانی اگرچه به تورم و کاهش ارزش ریال مربوط است، از بازار کاری که برای تعداد کم‌شماری از بازیکنان در امارات و قطر پدید می‌آید، نیز تاثیر پذیرفته است. اگرچه در هر فصل فقط چند بازیکن ایرانی فرصت پیدا می‌کنند در لیگ امارات و قطر بازی کنند، بازیکنان ایرانی دیگر در لیگ برتر ایران خود را با ارقام آن قراردادها می‌سنجند؛ یک اشتباه محاسباتی یا محاسبه‌ای بی‌توجه به وضعیت عمومی اقتصاد در ایران.

البته دور از بازار داغ اخبار چند ۱۰ میلیاردی برای تعدادی از بازیکنان لیگ برتر، بسیاری از بازیکنان باشگاه‌های کوچک با بحران‌های مالی مواجه‌اند و نمی‌توانند به حقوق چند ۱۰۰ میلیون تومانی سالیانه خود هم دست پیدا کنند. با شکایت‌ و پیگیری و محکومیت باشگاه‌ها نیز به حقوق خود نمی‌رسند.

حیدر بهاروند، رئیس سازمان لیگ فوتبال، به ۱۶ باشگاه لیگ برتر اعلام کرد که نظرات خود درباره نظام‌مند شدن ارقام پرداختی به بازیکنان لیگ برتر را به‌صورت کتبی ارسال کنند. اگر سه‌چهارم باشگاه‌های لیگ برتر به این مسئله اعتراض کنند، قوانین جدید نقل‌وانتقالات فورا مصوب و اجرایی می‌شود.

هنوز مشخص نیست واکنش باشگاه‌ها به درخواست سازمان لیگ چیست. آنچه بازار نقل‌وانتقالات را آشفته می‌کند، همین تصمیم‌های دیرهنگام است. فصل نقل‌وانتقال مدت‌ها است که آغاز شده و تعیین قوانین جدید در میانه این جابه‌جایی‌ها می‌تواند بلبشویی تازه‌ بسازد.