یک مطالعه مهم جدید نشان داده است، افرادی که سر میز به غذای خود نمک بیشتری اضافه می‌کنند، در معرض خطر بیشتر مرگ زودرس قرار دارند.
پژوهشگران دانشکده بهداشت عمومی و پزشکی گرمسیری دانشگاه تولین در نیواورلیانز ایالات متحده، داده‌های ۵۰۰ هزار بزرگسالی را که [اطلاعات آن‌ها] بخشی از «بیوبانک» بریتانیا است، تجزیه و تحلیل کردند.
آنان دریافتند که کسانی که همیشه به غذای خود نمک می‌زنند، در مقایسه با کسانی که هرگز نمک اضافی نمی‌زنند، ۲۸ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس قرار دارند.
در ۵۰ سالگی، [افرادی که به غذای خود نمک اضافه می‌کنند] در قیاس با کسانی که هرگز به غذای خود این چاشنی را اضافه نمی‌کنند یا به‌ندرت اضافه می‌کنند، مردان ۱.۵ سال و زنان ۲.۲۸ سال از دست می‌دهند.
این تحقیق که روز دوشنبه، ۱۱ ژوییه ۲۰۲۲ (۲۰ تیر ۱۴۰۱)، در «مجله یوروپین هارت» (European Heart Journal) منتشر شد، عادت‌های غذایی شرکت‌کنندگان را طی یک دوره ۹ ساله بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ دنبال کرده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پژوهشگران گفتند که این یافته‌ها به چندین پیامد سلامت عمومی اشاره دارد.
پروفسور لو چی، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: «تا جایی که من می‌دانم، مطالعه ما اولین پژوهشی است که رابطه بین افزودن نمک به غذاها و مرگ زودرس را بررسی می‌کند.»
«زدن نمک به غذاها سر سفره، رفتار غذایی رایجی است که رابطه مستقیمی با ترجیح فردی به غذاهای پرنمک در درازمدت، و عادت کردنش به مصرف نمک دارد.»
«در رژیم غذایی غربی، نمک زدن سر سفره شش تا ۲۰ درصد کل مصرف نمک را شامل می‌شود و روشی منحصر‌به‌فرد برای بررسی ارتباط بین عادت مصرف سدیم و خطر مرگ فراهم می‌کند.»
چی گفت که این پژوهش شواهد جدیدی ارائه می‌دهد مبنی بر آنکه اصلاح عادت‌های غذایی فردی، مانند کاهش مصرف سدیم، «احتمالا به فواید سلامتی چشمگیری منجر می‌شود.»
پژوهشگران دریافتند که هرچند اضافه کردن نمک به غذا با خطر بالاتر مرگ زودرس در ارتباط است، این خطر در افرادی که مقدار زیادی میوه و سبزیجات مصرف می‌کنند، کمی کاهش می‌یابد.
چی اظهار داشت: «ما از این یافته تعجب نکردیم، چرا که میوه‌ها و سبزیجات منابع عمده پتاسیم‌اند که تاثیر حفاظتی دارد و خطر مرگ زودرس را پایین‌تر می‌آورد.»
«از آنجا که مطالعه ما اولین مطالعه‌ای است که رابطه بین افزودن نمک به غذاها و مرگ و میر را گزارش می‌کند، مطالعات بیشتری لازم است تا قبل از هرگونه پیشنهادی، این یافته‌ها را تایید کند.»
هرچند این مطالعه در ایالات متحده، تعداد زیادی از مردم را بررسی کرده است، محدودیت‌هایی نیز داشته است.
شرکت در بیوبانک بریتانیا داوطلبانه است و به این ترتیب، نتایج ممکن است نشان‌دهنده [مختصات عمومی] همه جمعیت نباشد.
علاوه بر این، مطالعه مذکور از شرکت‌کنندگان نخواسته است که مشخص کنند چه مقدار نمک به غذای خود اضافه می‌کنند.
پروفسور آنیکا روزنگرن، پژوهشگر ارشد پزشکی از دانشگاه گوتنبرگ سوئد، که در این مطالعه شرکت نداشته است، گفت که تاثیر کاهش مصرف نمک همچنان بحث‌برانگیز است.
روزنگرن گفت: «با توجه به توصیه‌های مختلف مبنی بر اینکه مصرف بسیار کم سدیم ممکن است مفید نباشد یا حتی ضرری داشته باشد، مهم این است که بین توصیه‌های فردی و اقدامات در سطح جامعه تمایز قائل شویم.»
«تشخیص زودهنگام و درمان فشارخون بالا، از جمله تغییرات سبک زندگی، راهکار آشکار و مبتنی بر شواهدی است که از بیماری‌های قلبی-عروقی در اشخاص جلوگیری می‌کند، و در عین حال، راهکارهای کاهش مصرف نمک در سطح جامعه، باعث کاهش میانگین سطح فشارخون افراد خواهد شد و در نتیجه، افراد کمتری به فشارخون بالا مبتلا و بیمار می‌شوند و نیاز به درمان پیدا می‌کنند.»
اداره خدمات بهداشت عمومی (NHS) توصیه می‌کند که بزرگسالان نباید بیش از شش گرم– معادل حدود یک قاشق چای‌خوری – نمک در روز مصرف کنند.
© The Independent
