کشت و کار در دمای بالا اگر همراه با خشکی هوا و کم‌آبی هم باشد، یکی از چالش‌های همیشگی بشر بوده است. کشاورزان در امارات متحده عربی می‌کوشند با حل این معضل، میزان واردات مواد غذایی در این کشور را کاهش دهند.
محمد عیساوی، ۳۳ ساله، مالک «مای‌فارم» (Myfarm)، مزرعه‌ای بیابانی در دبی است که در برابر گرمای تابستان در این منطقه مقاومت می‌کند. مزرعه این کشاورز جوان به دلیل پرورش محصولات ارگانیک، دوستدار محیط زیست، و نیز آموزش کودکان در زمینه کشاورزی و مزرعه‌داری، شناخته شده است.
عیساوی که در گرمای تابستان دبی روی زمین کار می‌کند، به نشریه «نشنال» می‌گوید: «کار کردن در تابستان واقعا دشوار است، چون گاهی اوقات نشتی آب دارید، چاره‌ای ندارید، باید آن را برطرف کنید... اگر تمام آب را از دست بدهید، حیوانات خود را از دست خواهید داد، همه گیاهانتان را از دست خواهید داد».
او می‌افزاید: «در تابستان هم دما بالا می‌رود، هم رطوبت هوا زیاد است، می‌توانید صدای باد را هم بشنوید... بنابراین مشکلی که الان داریم، این است که وقتی گرما به اضافه باد داشته باشید، مانند سشوار برای گیاه عمل می‌کند.»
عیساوی مزرعه خود را در سال ۲۰۱۸ در وسط بیابان راه‌اندازی کرده است، و می‌گوید: «یکی از مهم‌ترین چیزها این است که انتخاب بذر را درست انجام دهید؛ انتخاب بذر، سیستم آبیاری، جهت باد، همه این‌ها با هم به ما اجازه می‌دهد تا اینجا در وسط بیابان کار کنیم.»
امارات متحده عربی در یک منطقه خشک از جهان قرار دارد و محیط بیابانی، بیش از سه چهارم کل مساحت این کشور را تشکیل می‌دهد. از مشخصه‌های اقلیم این کشور با بارندگی کم، دمای بالا، خاک ضعیف، و کمبود آبراهه‌های طبیعی است که همه این عناصر تاثیری آشکار بر بخش کشاورزی دارند.
به‌رغم چالش‌های ناشی از این عوامل، امارات متحده عربی در دهه‌های گذشته تلاش‌های گسترده‌ای برای راه‌اندازی یک بخش کشاورزی انجام داد که بتواند با اتخاذ سیاست‌هایی، تاثیرات محیطی را محدود، و به تنوع غذایی و اقتصاد ملی کمک کند.
این عوامل و اتخاذ روش‌های کشاورزی پایدار و از نظر اقلیمی هوشمند که بر بهره‌برداری بهینه از زمین‌های زیر کشت و کیفیت محصولات محلی برای افزایش رقابت‌پذیری آن تمرکز دارد، موجب شکوفایی کشاورزی در این کشور شد.
در حالی که با بهره بردن از تکنولوژی و دانش روز، کشورهایی مانند امارات متحده عربی و عربستان سعودی به رویاندن محصولات کشاورزی در دل بیابان مشغولند، در همین منطقه، ایران با آب و هوایی معتدل‌تر و خاکی حاصل‌خیزتر و دسترسی به آب شیرین، با سوءمدیریت، شاهد نابودی کشاورزی در استان‌های حاصل‌خیزی چون خوزستان است.
منابع آب شیرین در این منطقه تحلیل رفته است و با سدسازی‌های غیراصولی، رودخانه‌ها یکی پس از دیگری خشک شده‌اند تا در این سوی خلیج فارس، جلگه خوزستان در سفری معکوس، به منطقه‌ای بیابانی تبدیل شود.
