۶۰ تن از شهروندان سیک افغانستان که کتاب مقدس «گورو گرانت صاحب» را با خود به همراه داشتند، هنگام خروج از افغانستان با ممانعت طالبان مواجه شدند. این گروه از شهروندان سیک، جزء آخرین سیک‌های افغانستان‌اند که به‌دلیل هدف قرار گرفتن از طرف گروه‌های تروریستی و اقدام طالبان به اعمال محدودیت‌های شدید بر اقلیت‌های مذهبی، افغانستان را ترک می‌کنند.

روزنامه تایمز اف اندیا روز پنجشنبه ۲۴ شهریور، خبر داد که آخرین گروه از سیک‌های افغانستان که نمی‌خواستند بدون کتاب‌های مقدس موجود در اماکن مذهبی، افغانستان را ترک کنند، به‌دلیل به همراه داشتن این کتاب‌ها، هنگام خروج از کابل با ممانعت طالبان مواجه شدند.

هاجرندر سینگ، رئیس کمیته گوردواره‌های سیک، اقدام طالبان را به‌شدت محکوم کرد و گفت: «اقدام طالبان دخالت مستقیم در امور مذهبی سیک‌ها است.»

روزنامه تایمز اف اندیا نوشت سیک‌هایی که پیش از این و به‌ویژه در ماه دسامبر افغانستان را ترک کردند، توانستند کتاب‌های مقدسشان را با خود از افغانستان بیاورند و طالبان در آن زمان، ممانعتی در این زمینه ایجاد نکردند، اما اکنون دستور مستقیم در این مورد صادر کرده‌اند.

اقدام جدید طالبان باعث نگرانی گسترده در میان اعضای جامعه سیک شده است. هرچند در افغانستان کمتر از ۱۰۰ نفر از اعضای جامعه سیک باقی مانده‌اند و آن‌ها نیز در تلاش برای ترک کابل به مقصد دهلی‌اند، اما با وضع مقررات جدید از طرف طالبان، نگرانی در مورد امنیت اماکن مذهبی و کتاب‌های مقدس این جامعه نیز افزایش یافته است.

خروج شهروندان سیک از افغانستان از دهه ۱۹۹۰ میلادی و در جریان جنگ داخلی که خانه‌های بسیاری از سیک‌ها مورد هجوم قرار گرفتند، آغاز شد. با حاکم شدن طالبان و اعمال محدودیت‌های تبعیض‌آمیز علیه اقلیت‌های قومی و مذهبی، بسیاری از اعضای جامعه سیک، به کشورهای خارجی از جمله هند، پاکستان، بریتانیا و کشورهای اروپایی پناه بردند.

طی بیست سال حاکمیت جمهوری در افغانستان نیز اماکن مذهبی و مکان‌های تجمع سیک‌ها بارها آماج مرگبارترین حمله‌های داعش خراسان قرار گرفت و شماری از اعضای این جامعه کشته شدند. هم اکنون، حدود ۲۰ هزار سیک افغان در هند و صدها نفر دیگر در کشورهای مختلف دنیا زندگی می‌کنند. در سال‌های اخیر، کانادا به شماری از اعضای جامعه سیک افغانستان به‌دلیل خطرهای شدیدی که آن‌ها را تهدید می‌کنند پناه داده است.

سیک‌ها تا پیش از دهه ۹۰ میلادی، از مردمان متمول و کارآفرین در افغانستان بودند و بیشترشان به دادوستد و بازرگانی میان هند و افغانستان مشغول بودند. بیشترین اعضای این جامعه در شهرهای جلال‌آباد، غزنی و کابل زندگی می‌کردند و شماری از بازارهای پررونق تجاری در این شهرها را در اختیار داشتند. اما وقوع جنگ داخلی در دهه ۹۰ میلادی و ادامه جنگ و ناآرامی در افغانستان، بیشتر از همه این اقلیت قومی را آماج رفتاهار تبعیض‌آمیز قرار داد. بسیاری از اعضای این جامعه در سال‌های اخیر، خانه‌هایشان را فروختند و با پول حاصل از آن افغانستان را به قصد پناه بردن به کشورهای امن ترک کردند.

طالبان در اوایل سلطه بر افغانستان در ماه اوت ۲۰۲۱، اطمینان دادند که پیروان همه مذاهب می‌توانند در افغانستان زندگی کنند و به ادای مناسک مذهبی بپردازند، اما در یک سال اخیر و با سلطه این گروه بر افغانستان، موج حمله‌های مرگبار به سیک‌ها، شیعیان و صوفی‌ها به‌شکل بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است.

ریچارد بنت، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور افغانستان، در گزارش اخیر خود که هفته گذشته منتشر شد، از افزایش حمله‌های هدفمند علیه پیروان مذاهب و اقلیت‌های قومی در افغانستان ابراز نگرانی کرد و گفت طالبان به وعده‌هایشان در مورد حفاظت از اقلیت‌های قومی و مذهبی عمل نکرده‌اند.