کارشناسان پیشنهاد کرده‌اند که زهره برای ماموریت سرنشین‌دار به سیاره‌ای دیگر، هدف بهتری از مریخ است.

در حالی که مریخ ممکن است بیشترین توجه را به خود جلب کرده باشد، نزدیک‌ترین سیاره [به ما] نیست- و عبور از کنار آن می‌تواند علاوه بر کاهش زمان سفر به مریخ، اطلاعات علمی مهمی ارائه دهد.

دکتر نوام ایزنبرگ، از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز، به گاردین گفت: «اسم زهره  بد در رفته است؛ زیرا محیط سطحی بسیار صعب و دشواری دارد.»

«چارچوب فکری کنونی ناسا ماه-به-مریخ است. ما در تلاش‌ایم تا زهره را به عنوان یک هدف تکمیلی و افزوده در این مسیر مطرح کنیم.»

در حالی که زهره نسبت به مریخ به خورشید نزدیک‌ است- و از این رو برای سفر به سیاره سرخ در مسیر برعکس است- سفر به اطراف آن می‌تواند یک اثر تیرکمان به نام «کمک گرانشی» ایجاد کند که می‌تواند زمان سفر را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهد.

او گفت: «[در این صورت]، شما بدون اینکه خودتان را به یک ماموریت کامل مریخ مقید کنید، درباره نحوه زیست و فعالیت انسان‌ در اعماق فضا یاد می‌گیرید و این‌گونه هم نیست که فقط [همین‌طور] وسط ناکجاآباد برویم؛ بلکه می‌تواند کمی خاص باشد زیرا برای نخستین بار از سیاره دیگری بازدید می‌کنید.»

متاسفانه فضانوردان نمی‌توانند بر سطح زهره راه بروند- سیاره آنقدر داغ است که نتواند در دمای سوزان ۴۷۵ درجه سانتی‌گراد هیچ نوعی از حیات را نگه دارد.

با این حال، این احتمال وجود دارد که زهره بتواند میزبان حیات بیگانه باشد. وجود آمونیاک- پسماند متداول به جا مانده از موجودات آبزی- به [ارائه] پیشنهادهایی مبنی بر وجود میکروب‌های فرازمینی در ابرهای این سیاره منجر شد.

از این رو، یک ماموریت احتمالی به این سیاره می‌تواند [سیاره]نوردها، پهپادها و بالن‌ها را برای بررسی بیشتر مستقر کند. گزارشی که دکتر ایزنبرگ و الکساندر مک‌دونالد، اقتصاددان ارشد ناسا، تهیه کردند، می‌گوید: «برای این باور که زهره سرزمین عجایبی بی‌پایان از مناظر و جزئیات جذاب و اسرارآمیز خواهد بود، دلایل زیادی وجود دارد.»

با این حال، سایر دانشمندان درباره این ادعا تردید دارند. اگر در یک سیاره، حیات فرازمینی وجود داشته باشد، احتمالا در اتمسفر شواهدی از خود به جا می‌گذارد؛ زیرا غذا می‌خورد و زندگی می‌کند- اما بخش علوم زمینی کمبریج می‌گوید، چنین شواهدی در زهره یافت نشد.

پروفسور اندرو کوتس، دانشمند [علوم] فضایی دانشگاه کالج لندن، به گاردین گفت: «این [سیاره] واقعا جای خوبی برای رفتن نیست. این یک محیط جهنمی است و چالش‌های حرارتی برای یک ماموریت سرنشین‌دار انسانی بسیار زیاد است.»

کاوشگری که «راکت‌لب» پرتاب کرد، در سال ۲۰۲۳ برای بررسی جو زهره اعزام خواهد شد.

پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست که راکت‌لب حامی آن‌ها است، در مقاله خود می‌نویسند: «اهداف نهایی علمی جست‌وجوی شواهدی از حیات یا زیست‌پذیری در ابرهای زهره است. دو هدف علمی خاص وجود دارد: جست‌وجوی حضور مولکول‌های آلی در ذرات لایه ابری و تعیین شکل و شاخص‌های انکسار [نور] (شاخصی برای [شناسایی] ترکیبات) ذرات ابر.»