جیم گرین، مدیر ناسا که در آستانه بازنشستگی است، گفت که با استفاده از یک سپر عظیم مغناطیسی، مریخ می‌تواند برای انسان قابل‌سکونت شود.
دکتر گرین ۱۲ سال مدیر بخش علوم سیاره‌ای سازمان فضایی [ناسا] بود و در این مدت، شاخص «اطمینان از شناسایی حیات» (CoLD) را برای تایید نشانه‌های حیات احتمالی در سایر سیارات ایجاد کرد و آثاری هم در زمینه قابل سکونت کردن سیاره سرخ منتشر کرد.
یکی از این ایده‌ها ایجاد مانع در برابر [خروج] پرتوهای خورشید از مریخ است که باعث می‌شود مریخ گرمای بیشتری را به دام بیندازد و این سیاره قابل سکونت شود. دمای سطح مریخ ۶۲- درجه سانتی‌گراد و جو آن ۱۰۰ برابر نازک‌تر از جو زمین است.
دکتر گرین در مصاحبه‌ای با نیویورک‌تایمز می‌گوید: «با توقف از دست رفتن [گرمای خورشید]، فشار افزایش خواهد یافت و مریخ خود شروع به قابل‌سکونت شدن می‌کند.» دما و فشار بیشتر به انسان‌ها این امکان را می‌دهد که در خاک گیاه بکارند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دکتر گرین گفت: «نخستین مرحله زمینی کردن [مسکونی کردن]، [رسیدن به فشار]۶۰ میلی‌بار است که به نسبت، یک دهم جایی است که اکنون قرار داریم. این میزان حد آرمسترانگ نامیده می‌شود؛ مقداری که اگر روی سطح سیاره راه بروید، خونتان به جوش نمی‌آید. به گفته دکتر گرین، اگر به لباس فضایی نیازی نبود، می‌توانستید انعطاف‌پذیری و تحرک بسیار بیشتری هم داشته باشید.»
«جامعه [علوم] سیاره‌ای، از ایده زمینی کردن چیزی خوشش نمی‌آید. اما می‌دانید؛ من فکر می‌کنم ما می‌توانیم زهره را نیز با یک سپر فیزیکی که نور را بازتاب می‌دهد تغییر دهیم. ما سپری می‌سازیم و دما به کلی شروع به کاهش می‌کند.»
این نخستین باری نیست که دکتر گرین ایده سپر را پیشنهاد کرده است. او در سال ۲۰۱۷ پیش‌بینی کرده بود که این فناوری می‌تواند «یک هفتم اقیانوس باستانی» را به مریخ بازگرداند.
او گفته بود: «منظومه شمسی متعلق به ما است. بیایید آن را تسخیر کنیم. این موضوع طبیعتا مریخ و اینکه انسان بتواند در مریخ به اکتشاف بپردازد را نیز شامل می‌شود و با هم، با ما که با علم سروکار داریم، به محیط بهتری نیاز داریم.»
دکتر گرین درباره جست‌وجوی حیات بیگانه در سایر سیارات نیز خوش‌بین است؛ زیرا به‌رغم آنکه انسان با دو فرودگر اول وایکینگ از سال ۱۹۷۶ تاکنون در مریخ در جست‌وجوی حیات بوده [و نتیجه‌ای نگرفته است]، روشی که اینک دانشمندان به جست‌وجوی حیات می‌پردازند علمی‌تر و اسلوب‌مندتر است.
او می‌گوید: «ما فرودگرهای وایکینگ را در یک منطقه بسیار بد مستقر کردیم زیرا نمی‌دانستیم باید آن‌ها را کجا بگذاریم. ما فقط تلاش داشتیم که آن‌ها را روی سطح مریخ فرود بیاوریم. این مانند آن است که شما چیزی را در صحرای گُبی فرود بیاورید. ما باید آن‌ها را در دهانه جیزرو فرود می‌آوردیم. اینک ما با مریخ‌نورد پرسوریرنس در این دلتای رودخانه در جای درستی قرار داریم اما در آن زمان ما حتی نمی‌دانستیم این دهانه وجود دارد.»
«یکی از آزمایش‌های وایکینگ نشان داد که در [نمونه] خاک‌ها، حیات میکروبی وجود دارد، اما فقط یکی از سه ابزار آن این نتیجه را نشان داد. از این رو ما نمی‌توانستیم بگوییم که حیات کشف کرده‌ایم. اینک ما واقعا و قطعا می‌دانیم؛ زیرا بنا داریم نمونه‌ها را به زمین انتقال دهیم. ما نمی‌دانستیم که برای انتقال نمونه‌ها به یک برنامه فضایی بازگشت نیاز است.»
هنوز مشخص نیست با بازنشستگی دکتر گرین در اواخر این سال، چه کسی جانشین او خواهد شد اما او اعلام کرده است که در جست‌وجوی جانشین خود همکاری خواهد کرد.
© The Independent
