طبق یافته‌های مطالعه‌ای جدید، پس از سن خاصی، گذر عمر افراد می‌تواند بیش از عوامل ژنتیکی، سلامت را به خطر اندازد.
طبق این تحقیق که در مجله «نیچر کامیونیکیشنز» (Nature Communications) منتشر شد، برای افراد بالای ۵۰ سال، تفاوت‌های ژنتیکی و دی‌ان‌ای (DNA) بر میزان ابتلا به بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند سرطان، زوال عقل و دیابت، اثر کمتری دارد.
محققان افزودند که پیش از ۵۰ سالگی، ژنتیک نقش پررنگ‌تری در به خطر انداختن سلامت ایفا می‌کند.
پیتر سادمنت، استادیار دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، در مصاحبه با «برکلی نیوز» (Berkeley News) گفت: «تقریبا همه بیماری‌های رایج در انسان، بیماری‌های سالخوردگی مانند آلزایمر، سرطان، بیماری‌های قلبی، و دیابت است. میزان شیوع همه این بیماری‌ها با افزایش سن افزایش می‌یابد.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
«در واقع، طبق مطالعه ما، سن که افزایش می‌یابد، ژن به نوعی اهمیت کمتری در جلوه‌های ژنی پیدا می‌کند. بنابراین، شاید هنگام تلاش برای شناسایی علل این بیماری‌های سنین پیری، باید بیشتر مراقب این موضوع باشیم.»
این نتایج پس از بررسی تاثیر ژنتیک و افزایش سن بر ۲۷ بافت مختلف بدن انسان، برگرفته از هزار شرکت‌کننده، به دست آمد.
محققان سپس دریافتند که تاثیر پیری بر این بافت‌ها ۲۰ برابر بیشتر از ژنتیک است.
آن‌ها در توضیح این موضوع گفتند که بافت‌های بدن انسان دائم دارند خود را بازسازی می‌کنند، اما با بالا رفتن سن اشخاص، بیشتر مستعد بروز جهش‌های سرطانی می‌شوند.
این بدان معنا است که حتی دوقلوهای همسان که ساختار ژنتیکی یکسانی دارند، با بالا رفتن سن، مشخصات جلوه‌های ژنی‌شان از هم دور می‌شود، یعنی ممکن است پیری متفاوتی داشته باشند.
سادمنت افزود: «ما همه به طرق مختلف در حال پیر شدنیم. در حالیکه افراد جوان از نظر الگوهای جلوه ژنی به هم نزدیک‌ترند، افراد مسن‌تر [از این نظر] از هم دورترند. این مانند رانشی در طول زمان است که طی آن الگوهای جلوه ژنی پیوسته نامنظم‌تر می‌شوند.»
© The Independent
