در حالی که چهارمین هفته از خیزش سراسری مردم ایران علیه جمهوری اسلامی و سرکوب خونین نیروهای حکومتی علیه معترضان آغاز شده است، و تاکنون صدها ایرانی از جمله زنان و دختران نوجوان کشته و مجروح شده‌اند، ادامه سکوت یا موضع‌گیری محتاطانه چهره‌های موسوم به لیبرال و به‌ویژه زنان چپ‌گرا در عرصه سیاست و رسانه‌ای ایالات متحده آمریکا انتقاد برخی کاربران رسانه‌های اجتماعی، فعالان حقوق بشر و شماری از خبرنگاران را برانگیخته است.
در این میان نام سه‌گانه ایلهان عمر، نماینده مسلمان و سومالیایی‌تبار، رشیده طلیب، نماینده فلسطینی‌تبار که در مراسم تحلیفش در کنگره آمریکا به قرآن سوگند یاد کرد، و الکساندریا اوکازیا کورتز دیگر یاور آنان در در دفاع از حقوق زنان، در کنار میشل اوباما بانوی اول سابق -که این روزها در تدارک معرفی کتاب جدیدش است- و کامالا هریس، معاون ریاست جمهوری، بیش از همه به چشم می‌خورد. لیندا صرصور، فعال فلسطینی-آمریکایی مناقشه‌برانگیزی که همواره در صف اول احقاق حقوق مسلمانان در غرب بوده نیز در این میان مستثنی نیست. صرصور و عمر که هر دو محجبه‌اند، همواره از حجاب خود به عنوان ابزار اعتراض به نژادپرستی سفیدپوستان و «اسلام‌هراسی» در آمریکا، ستایش کرده‌اند.
این درحالی است که برخی از آنها مورد حمایت شورای ملی ایرانیان آمریکا (نایاک) که بسیاری آن را به «لابی برای جمهوری اسلامی ایران در واشنگتن» متهم می‌کنند، قرار داشتند. نایاک در جریان انتخابات راه‌یابی به کنگره آمریکا از کارزار انتخاباتی ایلهان عمر و رشیده طلیب حمایت کرده است.
حمایت این چهره‌های جنجالی چپ‌گرا در ایالات متحده آمریکا، تاکنون به بازنشر توییت‌هایی در محکومیت حجاب اجباری در ایران یا اظهارنظر بسیار محتاطانه در این زمینه محدود شده است. در این بین کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا گامی فراتر نهاده و گفته است که در کنار معترضان ایرانی می‌ایستد.
منتقدان آنان در رسانه‌های اجتماعی، آنها را به اتخاذ سیاست دوگانه در قبال زنان ایران متهم می‌کنند و می‌گویند این زنان که در جنبش «می‌تو» در صف اول احقاق حقوق زنان برای داشتن اختیار بر بدن خود بوده‌اند و در جنبش «جان سیاهان مهم است» بر احقاق حقوق قشر مظلوم تاکید داشتند، چگونه است که درباره زنان ایرانی که اتفاقا هم برای اختیار بر بدن خود و علیه حجاب اجباری اعتراض می‌کنند و هم در تمامی بیش از چهل دهه گذشته مورد سرکوب ظالمانه حکومت بوده‌اند و بازداشت و شکنجه و حتی کشته شده‌اند، نظری ندارند یا موضع محافظه‌کارانه‌ای دارند. مضاف بر این که جرقه اعتراض‌ها در ایران، کشته شدن زنی جوان به دلیل بدحجابی بود و در حمایت از او و میلیون‌ها زن ایرانی که زیر قانون حجاب اجباری زندگی می‌کنند، زنان سراسر جهان در اقدامی نمادین موهایشان را قیچی کردند و روسری آتش زدند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
تاکنون چهره‌های متعدد شناخته‌شده جهان در عرصه‌های سینما، سرگرمی، موسیقی و ادبیات و همچنین رهبران سیاسی کشورها حمایت خود را از اعتراض‌های ضد جمهوری اسلامی در ایران ابراز کرده‌اند. دولت‌ها در ایالات متحده آمریکا و کانادا و اتحادیه اروپا تحریم‌هایی را علیه سازمان‌ها و مسئولان سرکوب مردم ایران وضع کرده یا در حال تدوین آن‌اند و اعتراض ایرانیان به چهل دهه حکومت دینی و در راس آن زنانی که روسری‌هایشان را از سر برداشتند، در رسانه‌های بین‌المللی بازتاب یافته است و سیاستمداران، هنرمندان و ورزشکاران اعتراض زنان ایرانی را الهام‌بخش و متهورانه توصیف کردند.
ایلهان عمر، روز یکشنبه نهم اکتبر، درباره زنان هم‌کیش خود در ایران سخن گفت. این عضو محجبه و سومالیایی‌تبار مجلس نمایندگان آمریکا گفت: «دختران در ایران به آموزگاران خود اعتراض می‌کنند، زنان جوان در اتوبوس‌ها و خیابان‌ها به پلیس امنیت اخلاقی نه می‌گویند. زیرا سرکوب زنان و اجبار مردم در به جا آوردن دینی که به آن معتقد نیستند، عملی غیراخلاقی است.» او در ادامه تاکید کرد: «باور به این که حکومت در مقام خدا است، غیراخلاقی است.»
نماینده ایالت مینه‌سوتا در مجلس نمایندگان آمریکا گفت: «زنان در ایران شجاعانه شعار زن، زندگی، آزادی را برای حق حاکمیت بر بدن خود سرمی‌دهند.» او سپس این شعار را به دعوای دو جناح لیبرال و محافظه‌کار در ایالات متحده ربط داد و نتیجه گرفت: «اینجا در ایالات متحده آمریکا که راست‌گرایان افراطی اختیار ما بر بدن‌مان را به چالش می‌کشند، ما نیز باید بایستیم و بگوییم زن، زندگی، آزادی.»
بسیاری از کاربران توییتر به او انتقاد کردند و گفتند که او با پیوند دادن شعار زنان ایرانی به مسئله سقط جنین، از آب گل‌آلود ماهی می‌گیرد. برخی منتقدان هم می‌گویند زنان دمکرات و چپگرای کنگره هرگونه انتقاد از اسلام را به اسلام‌هراسی پیوند می‌دهند. منتقدان به این نکته اشاره می‌کنند که این نمایندگان زن چپ‌گرا به بلندترین فریاد معترضان ایرانی که علاوه بر آزادی، سقوط دیکتاتوری و جمهوری اسلامی را مطالبه می‌کنند، اشاره‌ای نمی‌کنند.
