رسانه بریتانیایی گاردین روز یکشنبه در یادداشتی، به موضوع حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر پرداخت.

نویسنده این یادداشت مطلب خود را این‌طور شروع می‌کند: «برخی از دولت‌ها مانند سوریه و میانمار مردم خود را می‌کشند. برخی هم مانند روسیه در کشورهای دیگر مانند اوکراین مردم را می‌کشند. در این میان، دولت ایران، هم در خانه و هم در خارج از کشور جان مردم را می‌گیرد. در چنین شرایطی، تیم ملی فوتبال ایران در آستانه بازی با انگلستان، ولز و آمریکا در جام جهانی ۲۰۲۲ قرار دارد؛ گویی هیچ اتفاق ناخوشایندی رخ نداده است. این نه‌تنها خوب نیست، بلکه در حقیقت شرم‌آور است.»

او ادامه می‌دهد: «پس از مرگ مهسا امینی ۲۲ساله در بازداشت پلیس اخلاقی جمهوری اسلامی به دلیل قوانین حجاب اجباری، نیروهای امنیتی ایران در اعتراض‌های سراسری متعاقب آن که همچنان ادامه دارد، صدها نفر را کشته و نزدیک به ۱۰ هزار نفر را بازداشت کرده‌اند. تندروهای رژیم ایران می‌گویند تظاهرات‌کنندگان باید اعدام شوند. این برای رژیمی که به دلیل نقض حقوق بشر، گروگان‌ گرفتن خارجی‌ها و توطئه‌چینی و ترور بدنام است، امری غیرعادی نخواهد بود.»

در بخش دیگری از این یادداشت، می‌خوانیم: «علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، تنها به وحشت‌آفرینی برای زنان جوان در ایران بسنده نمی‌کند. این دیکتاتور سالخورده با عرضه انبوهی از پهپادهای کامیکازه به روسیه و همچنین موشک‌های بالیستیک، به نیروهای ولادیمیر پوتین کمک می‌کند تا کودکان اوکراینی را بکشند، آن‌ها را معلول کنند و یک فاجعه انسانی به وجود آورند. در همین حال، به نظر می‌رسد رژیم خامنه‌ای که با کره شمالی، سوریه و روسیه روابط نظامی دارد و از سوی اسرائیل به عنوان یک تهدید وجودی تلقی می‌شود، برای دستیابی به قابلیت ساخت سلاح هسته‌ای مصمم است. تهران آخرین تلاش‌های اروپا برای احیای توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ را متوقف کرد. کارشناسان می‌گویند جمهوری اسلامی اکنون می‌تواند مواد شکافت‌پذیر کافی برای ساخت بمب را در کمتر از هفت روز تولید کند.»

نویسنده یادداشت گاردین سپس به رفتار ملی‌پوشان ایرانی می‌پردازد. او تاکید می‌کند: «بازیکنان ایرانی از تلاش رژیم برای استفاده از فوتبال (و آن‌ها) برای ارائه چهره‌ای عادی به جهان و منحرف کردن توجه از بحران داخلی آگاه‌اند. سردار آزمون، یکی از فوتبالیست‌های شناخته‌شده ایرانی، در حساب اینستاگرام خود آخوندها را به باد انتقاد گرفت و نوشت: شرم بر شما که به این راحتی مردم ما را می‌کشید؛ زنده باد زنان ایران. هم‌تیمی‌های او نیز از رژیم انتقاد کرده‌اند. با این حال، شکی وجود ندارد که تیم ملی ایران در دوحه خواهد بود و برای تحریم این تیم، چشم‌اندازی دیده نمی‌شود. اما واقعیت این است که از نظر انسانی، این موضوع شرم‌آور است. بازی با کشوری که با مردم خود و به طور غیرمستقیم با دیگران در حال جنگ است، چگونه قابل قبول است؟»

یادداشت با این نگاه که «جام جهانی ۲۰۲۲ سرشار از ریاکاری آشکار انسانی» است، چنین ادامه پیدا می‌کند: «رئیس فیفا از ۳۲ کشوری که در قطر رقابت می‌کنند، درخواست کرد روی فوتبال تمرکز کنند و سیاست را از آن کنار بگذارند. با توجه به سابقه فساد و دزدی اینفانتینو، اینکه فیفا بخواهد به دیگران درس‌ اخلاق دهد، خنده‌دار است. اما این موضوع به کنار، نکته قابل توجه این است که رئیس فیفا به درخواست‌ها مبنی بر حذف ایران از جام جهانی توجهی نکرد و اقدام‌های سیاسی خود فیفا پس از حمله روسیه به اوکراین را نادیده گرفت. اقدام‌های سیاسی دیگری که فیفا تاکنون انجام داده است عبارت‌اند از حذف آفریقای جنوبی در دوران آپارتاید و محرومیت تیم یوگسلاوی/صربستان از مسابقات بین‌المللی در سال ۱۹۹۲. از این رو، این ایده عجیب که ورزش می‌تواند خود را از نظم سیاسی و اقتصادی-اجتماعی که در آن وجود دارد، جدا کند، زیربنای رویکرد معیوب قطر به عنوان میزبان جام جهانی است؛ کشوری که در مورد حقوق کارگران و افراد همجنسگرا نیز با انتقادهای فراوانی مواجه است.»