دفتر معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) اعلام کرد که مارکس پوتزل، معاون این نهاد، سفرش را به کشورهای منطقه آغاز کرده است.

این دفتر در توییتی نوشت که پوتزل روز یکشنبه، ۲۹ آبان (۲۰ نوامبر)، وارد دوشنبه، پایتخت تاجیکستان شد و در این هفته با مقام‌های ازبکستان هم دیدار خواهد کرد. 

یوناما همچنین گفت که پوتزل در این سفر برای «بررسی گزینه‌هایی برای تقویت همکاری‌های منطقه‌ای با افغانستان و مردم آن» اقدام خواهد کرد.

چهارشنبه گذشته، ۱۴ نوامبر (۲۵ آبان)، چهارمین دور از نشست‌های «فرمت مسکو» برگزار شد. شرکت‌کنندگان در این نشست ضمن ابراز نگرانی از گسترش حضور تروریست‌های خارجی در دوران حاکمیت طالبان بر افغانستان، تاکید کردند که نباید افغانستان بار دیگر به پناهگاه تروریسم بین‌المللی تبدیل شود.

نماینده تاجیکستان در این نشست گفت که از فعالیت القاعده، داعش، جماعت انصارالله و گروه‌های دیگر تروریستی در أفغانستان، نگران است. او افزود که «تحریک طالبان تاجیکستان» هم در افغانستان ایجاد شده است.

جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، روز گذشته در توییتی از ملاقاتش با شوکت میرضیایف، رئیس‌ جمهوری ازبکستان، خبر داده بود. او نوشت که در این دیدار، در مورد وضعیت امنیتی در مرزهای افغانستان و آسیای میانه، با رئیس‌ جمهوری ازبکستان صحبت کرده است. او تاکید کرد: «نگرانی‌های متحدان ما (کشورهای آسیای مرکزی) برای اتحادیه اروپا اهمیت دارد و ما متعهدیم که با چالش‌های موجود، در کنار هم مبارزه کنیم.»

افغانستان با تاجیکستان و ازبکستان مرز مشترک دارد و طی ۱۵ ماه حاکمیت طالبان بر کشور، فعالیت‌های تروریستی در نقاط مرزی نزدیک به این دو کشور افزایش یافته است. تقویت گروه‌های «جهادی» و حمله‌های موشکی از افغانستان، به نگرانی این دو کشور افزوده است. 

در دوران حکومت سابق افغانستان، ازبکستان با طالبان تماس برقرار کرده بود و دیپلمات‌های طالبان را نیز پذیرفته است، اما تاجیکستان با حمایت از برخی از اعضای جبهه‌ مقاومت ملی و نپذیرفتن دیپلمات‌های طالبان، مخالفت خود را با حاکمیت طالبان اعلام کرده است.

تاجیکستان از طالبان خواسته است که در افغانستان حکومتی همه‌شمول با حضور همه اقوام شکل دهند و به نگرانی‌های امنیتی «دوشنبه» پاسخ بدهند. 

طالبان مکرر اطمینان داده‌اند که به هیچ کشور یا گروهی اجازه نمی‌دهند که از خاک افغانستان علیه کشورهای دیگر استفاده کنند. 

طالبان نخست در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی بر افغانستان تسلط داشتند و این کشور به پناهگاه‌ امن گروه‌های تروریستی، به‌ویژه شبکه القاعده، در سطح جهان تبدیل شده بود. 

در پی حمله آمریکا به افغانستان در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی، «امارت اسلامی» طالبان سقوط کرد، اما طالبان توانستند پس از دو دهه جنگ نفس‌گیر و فرسایشی، حکومت جمهوری افغانستان را که از حمایت کشورهای غربی برخوردار بود، سرنگون کنند. 

تحلیلگران امنیتی معتقدند که پیروزی طالبان از طریق گزینه نظامی، برای گروه‌های «جهادی» در منطقه الهام‌بخش شده است و این گروه‌ها هم می‌خواهند از این راهبرد طالبان برای دستیابی به قدرت در کشورهای خود استفاده کنند.