هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا، یکشنبه، ۱۱ دسامبر (۲۰ آذر)، در مجمع جایزه صلح نوبل، در پیوند با محرومیت دختران دانش‌آموز کلاس ششم به بالا از ادامه آموزش، گفت که طالبان تعهدات خود را زیر پا گذاشتند.

او گفت که نمایندگان طالبان در مذاکرات صلح دوحه گفته بودند که نگاه متفاوتی به آموزش دختران دارند، اما دیری نگذشت که تعهدات‌ خود را زیر پا گذاشتند.

کلینتون در این مجمع گفت که اگر طالبان بگذارند، بسیاری از خانواده‌های افغان به دختران‌ خود فرصت آموزش خواهند داد. 

او تاکید کرد که جامعه جهانی باید از مردم افغانستان و کسانی که در بخش آموزش کار می‌کنند، حمایت کند. 

کلینتون که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ وزیر امور خارجه آمریکا بود، از نقش خود در جنگ این کشور در افغانستان دفاع کرد. او همچنین از امضای توافق دوحه میان طالبان و دولت آمریکا که به خروج کامل نیروهای آمریکایی از این کشور منجر شد، انتقاد کرد. 

او گفت که خروج آمریکا از أفغانستان، بدون اینکه طالبان امتیازی بدهند، انجام شد. 

در مجمع جایزه صلح نوبل، بخش‌هایی از مستند شبکه نتفلیکس در مورد زندگی ظریفه غفاری، شهردار سابق در استان میدان وردک افغانستان، پخش شد. ظریفه غفاری در مورد شلاق زدن طالبان در ملاء‌عام تحت عنوان اجرای شریعت اسلامی، و ناپدید شدن و زندانی شدن زنان در حکومت طالبان، سخنرانی کرد. 

بیش از یک سال است که طالبان بر افغانستان حکومت می‌کنند و در این مدت به ‌دلایل نامعلوم، دانش‌آموزان دختر کلاس ششم به بالا را از رفتن به مدرسه محروم کردند.

طالبان در این مدت به درخواست‌های مکرر جامعه جهانی و نهادهای مدافع حقوق‌بشر و زنان برای بازگشایی مجدد مدارس دخترانه، پاسخ منفی دادند. 

طالبان روز به روز محدودیت‌های بیشتری بر زندگی فردی و اجتماعی شهروندان افغان وضع می‌کنند. پس از فرمان ملا هیبت‌الله آخوندزاده مبنی بر اجرای «حدود و قصاص» بر اساس شریعت اسلامی، زنان و مردان افغان در ملاءعام شلاق خوردند. 

پیش‌بینی می‌شود که شلاق زدن و اعدام متهمان افزایش یابد. طالبان به هیچ درخواست نهادهای حقوق‌بشری و جامعه جهانی برای نرمش نشان دادن در زمینه حقوق‌ شهروندان، عمل نکردند.

طالبان بیشتر سخت‌گیری‌ها را بر زنان افغان تحمیل کردند. گذشته از تحمیل حجاب و از دست دادن شغل، زنان از رفت‌و‌آمد بدون همراه مرد «محرم»، رفتن به پارک‌های تفریحی، باشگاه‌های ورزشی، و حمام‌ها نیز منع شدند. 

طالبان در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی نیز بر افغانستان حکومت می‌کردند، و در آن زمان نیز زنان را از تحصیل و بسیاری از حقوق‌ اولیه انسانی‌شان محروم کرده بودند.