به گزارش مدارک دولتی افشا شده، دانشجویان مسلمان چینی که برای تعطیلات از دانشگاه به خانه‌های خود برمی‌گردند، متوجه غیبت همه اعضای خانواده‌شان می‌شوند که به خاطر «افکار ناسالم» به کمپ برده شده‌اند.
به گزارش نیویورک‌تایمز، بعد از دریافت و بررسی ۴۰۰ صفحه از مدارک داخلی دولت چین، به جوانان اویغور در استان ژینجیانگ گفته شده است که دلیل غیبت عزیزان‌شان از خانه این است که مشغول «تعلیم و آموزش» هستند.
بر اساس این مدارک، به مقامات محلی دستور داده شده بود تا به محض ورود این دانشجویان با آنها ملاقات کنند و به آنان توضیح دهند که از آنجا که خویشاوندان‌شان در خطر افراطی‌گرایی اسلامی بودند، «برای صلاح خود» بازداشت شده‌اند.
در یکی از پاسخ‌های موجود در این مدرک که شبیه راهنمای پرسش و پاسخ برای مقامات شهر تورپان در جنوب ژینجیانگ است، نوشته شده: «فارغ از سن و سال افراد، هر کسی که در معرض افراطی‌گرایی اسلامی قرار بگیرد باید این دوره آموزشی را بگذراند.»
تخمین زده می‌شود که تا کنون حدود یک میلیون نفر از اعضای این گروه اقلیت در چین، بازداشن شده‌اند و به در کمپ‌های مختلف، که معمولا مخفیانه اداره می‌شوند، انتقال یافته‌اند. البته تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که رقم واقعی احتمالا بسیار بالاتر است.
بسیاری از اویغورهای اهل ژینجیانگ، منطقه‌ای که مرکز سرکوب جماعت در اقلیت مسلمان در چین است، برای تحصیل به دانشگاه‌هایی در خارج از آن ناحیه می‌روند.
در آن راهنمای افشا شده، به مقامات گفته شده است که به دانشجویان بگویند خانواده‌های آنان «در مدارس آموزشی خوبی به سر می‌برند که توسط دولت راه‌اندازی شده است و قرار است تحت آموزش جمعی نظام‌مندی قرار بگیرند.»
به آنها توصیه شده است که نگرانی‌های دانشجویان درباره افراد غایب را با گفتن این که «به خوبی از ایشان مراقبت می‌شود»، تسکین دهند؛ گرچه آن افراد حتی نمی‌توانند «مدارس» خود را ترک کنند یا ملاقاتی داشته باشند. راهنما به مقامات می‌گوید که این گونه پاسخ دهند: «اصلا نیاز به نگرانی درباره وضعیت آنها نیست. شهریه این دوران برای ایشان مجانی است، همچنین هزینه زندگی و غذا نیز تامین می‌شود.» به آنها توصیه شده است که به دانشجویان بگویند، دولت برای غذای روزانه هر نفر ۳ دلار هزینه می‌کند.
با این وجود، به توضیح نیویورک تایمز، اگر دانشجویی پریشان شود یا سوالات بیشتری بپرسد، جواب‌های از پیش تعیین‌شده مقامات، کمتر اطمینان خاطر می‌دهد و بیشتر بی‌محابا می‌شود.
بنا بر مدارک، به دانشجویان گفته می‌شود که آزادی افراد به یک سیستم کسب امتیاز وابسته است، ولی حتی اگر اعضای خانواده‌ای که آزاد هستند کاری انجام دهند که باعث جلوگیری خویشاوند دربند خود از کسب امتیاز شود، یعنی رفتاری مانند پخش شایعه، افراد دربند مجبور خواهند شد مدت بیشتری را در کمپ بمانند.
به ادعای این راهنما، اگر اعضای خانواده دربند از طریق کار در مزرعه پول درآورند، وقفه‌ای در تحصیل آنها ایجاد نخواهد شد. دولت مدعی است که در تامین مخارج به آنها کمک می‌کند و وام‌هایی چند و یک «سهمیه فقر» برای آنان در دسترس است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
به دانشجویان گفته می‌شود که خویشاوندان آنها مجرم نیستند، ولی «افکار آنها تحت تاثیر افکار ناسالم قرار گرفته است و آزادی تنها وقتی ممکنن است که این «ویروس» از افکار آنها محو شود.»
وقتی دانشجویان بپرسند که چرا خویشاوندان‌شان نمی‌توانند در خانه «تعلیم» ببینند، به آنها پاسخ داده می‌شود: «اگر شخصی کاملا مداوا نشده باشد، به محض این که به خانه بازگردد، سایر اعضای خانواده را نیز به آن ویروس مبتلا خواهد کرد و آنگاه کل خانواده مریض خواهد شد.»
از زمان بروز چندین حمله در منطقه ژینجیانگ، چین «مراکزی آموزشی» تاسیس کرد تا اقلیت شهروندان مسلمان داوطلبانه از آنها دیدار کنند و از این طریق، با تروریسم و افراطی‌گری مقابله شود.
با این وجود، بازداشت گسترده اویغورها، و همچنین اقلیت‌های قومی و مسلمان قزاق و ازبک از سال ۲۰۱۷، به دلیل نقض حقوق بشر از جانب کشورهای دیگر محکوم شده است.
اسناد افشا شده دیگری نشان می‌دهد که داشتن ریش بلند، سیگار نکشیدن و مشروب نخوردن یا عربی صحبت کردن، به‌عنوان دلایل بازداشت افراد ذکر شده است؛ چرا که نشان از افراطی‌گری و باورهای ضد دولتی دارد.
سخنرانی‌های خصوصی آقای شی جین‌پینگ و گزارش‌های داخلی از مخالفان حزب درباره سرکوب مسلمانان نیز اطلاعاتی غیرعادی درباره این عملیات به شدت مخفیانه و محافظت شده، برملا می‌سازد.
گفت‌وگوهای از پیش نوشته شده برای افراد آزاد شده از کمپ هم حاکی از تلاش دولت چین برای کنترل دیدگاه سایر شهروندان چینی درباره جدا کردن اویغورها از اجتماعات آنان است.
در یکی از مدارک دیده شده توسط نیویورک تایمز، چنین عنوان شده است: «دانشجویانی که از سایر نقاط چین به خانه باز می‌گردند، ارتباطات اجتماعی گسترده‌ای در سراسر کشور دارند. به محض آن که هر یک از ایشان نظری نادرست را در وی‌چت، ویبو یا هر رسانه اجتماعی دیگری منتشر کند، تاثیر آن گسترده، و مقابله با آن سخت خواهد بود.»
© The Independent
