دانشمندان در برزیل گونه‌هایی از نیاکان یک کروکودیل «عظیم‌الجثه» را کشف کردند که حدود ۷۲ تا ۶۶ میلیون سال پیش در کنار دایناسورهای غول‌پیکر تیتانوسور زندگی می‌کردند.
بر اساس این مطالعه که اخیرا در مجله هیستوریکال بایولوژی (Historical Biology) منتشر شد، طول این گونه‌های کروکودیل به نام «تیتانوشامپسا یوری» بین سه تا شش متر (۱۰-۲۰ پا) بود و «گاز و دندان بسیار قدرتمندی» داشتند.
پژوهشگران این فسیل را- که عمدتا از سقف جمجمه تا حدی حفظ‌شده تشکیل شده بود، از جمله بیشتر قسمت راست این خزنده- در سال ۱۹۸۷ در منطقه مونته‌آلتو در ایالت سائوپائولو برزیل، کشف کردند.
با این حال به گفته دیرینه‌شناسان، به دلیل اندازه بزرگ و ماهیت تکه‌تکه فسیل، این نمونه در نمایشگاه موزه ابتدا «جمجمه ناقص تیتانوسور» نام‌گذاری شد.
اما بعدا به عنوان یک «جمجمه تکه‌تکه [از کلاد] تمساح‌مانندان» شناخته شد.
این موجود غول‌پیکر به احتمال زیاد متعلق به نوسوسماران بوده است- کلادی [تبارشاخه] که تمام کروکودیل‌های موجود امروزی و نزدیک‌ترین خویشاوندان فسیلی آن‌ها را شامل می‌شود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دانشمندان گمان می‌کنند که این جانور باستانی که در یک محیط خشک یا نیمه‌خشک زندگی می‌کرد، احتمالا رفتاری نیمه‌آبزی نشان می‌داد.
دانشمندان در این مقاله نوشتند: «هم اندازه بزرگ تیتانوشامپسا یوری و هم گاز و دندان قوی که از آن [فسیل جمجمه] استنباط شد، با سبک زندگی دوزیستان از جمله رفتار کمین کردن، همان‌طور که امروزه در بیشتر کروکودیل‌ها دیده می‌شود و مشابهت و خویشاوندی احتمالی آن با هوسوسماران (Eusuchia) سازگار است.»
به رغم ناقص بودن بقایای فسیلی، پژوهشگران یادآور می‌شوند که این نمونه، «چند ویژگی منحصربه‌فرد» در خود دارد.
آن‌ها گفتند: «در رویه و سطح سقف، نشانه‌های آشکاری از ساییدگی وجود دارد، اما این ساختار هنوز هم می‌تواند عمدتا روی درز صدفی در گوشه جانبی جمجمه، مشاهده شود.»
دانشمندان خاطرنشان کردند که این جمجمه همچنین دارای حفره‌های کوچک با فاصله منظم و شیارهای کم‌رنگ روی درز باریک استخوان است.
محققان در این مقاله نوشتند: «در نهایت، اندازه بزرگ تخمین‌زده‌شده این نمونه از ۲.۹۸ تا ۵.۸۸ متر همراه با شباهت احتمالی آن با نوسوسماران، نشان‌دهنده یک رفتار نیمه‌آبزی احتمالی است.»
تیاگو فاچینی از دانشگاه سائو پائولو در برزیل، دیرینه‌شناس و یکی از نویسندگان این مقاله، در اظهاراتی گفت: «از آنجایی که اکثر قریب‌به‌اتفاق تمساح‌مانندان در پایان دوره کرتاسه منقرض شدند، تیتانوشامپسا یوری به درک بهتر جنبه‌های تکاملی کروکودیل‌ها و اینکه چرا [کلاد] نوسوسمار موفق بود، کمک می‌کند.»
© The Independent
