احمد وحیدی، وزیر کشور دولت سیزدهم جمهوری اسلامی، در گفتگویی که روز شنبه، ۱۸ دی ۱۴۰۱، با خبرگزاری ایلنا داشت مدعی شد در نظام جمهوری اسلامی «چیزی‌ به‌نام پدیده لباس شخصی» وجود ندارد.

وزیر کشور دولت سیزدهم، که نیروهای انتظامی جمهوری اسلامی تحت نظارت او اداره می‌شوند، در پاسخ به این پرسش که آیا وزارت کشور برنامه‌ای برای «ساماندهی» نیروهای موسوم به «لباس شخصی» دارد یا خیر؟ مدعی شد اخبار مربوط به لباس شخصی‌ها شایعه است و در ادامه گفت:«نیروهای ما بسیار روشن با لباس رسمی در چهارراه‌ها و جاهای دیگر حضور داشتند.»

وحیدی در ادامه این بخش از اظهاراتش تاکید کرد تمام نیروهایی که در جریان تجمع‌های خیابانی جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی»، به‌مقابله با مردم معترض پرداختند افرادی با «لباس‌های شناخته شده» بوده‌اند. 

با این‌وجود او به حضور «نیروهای اطلاعاتی» در میان جمعیت معترضان نیز اشاره کرد، اما گفت این گروه از نیروهای امنیتی وابسته به جمهوری اسلامی نیز «لباس‌های خاص» خود را دارند و گفته‌های خود را با این عبارت به‌پایان رساند:«ما چیزی به‌نام پدیده لباس شخصی نداریم و این بیشتر جوسازی است.»

احمد وحیدی در حالی چنین ادعایی را مطرح می‌کند که استفاده جمهوری اسلامی از نیروهای موسوم به لباس شخصی به‌منظور سرکوب اعتراض‌های مردمی سابقه‌ای طولانی دارد و به نخستین ماه‌های پس از سال ۱۳۵۷ می‌رسد. در سال‌های اخیر نیز، که به‌دلیل دسترسی شهروندان به گوشی‌های هوشمند تهیه تصاویر از سرکوب اعتراض‌های خیابانی آسان‌تر شده است، تصاویر و ویدئوهای متعددی منتشر شده که نشان می‌دهد افرادی با لباس شخصی به‌سوی معترضان تیراندازی می‌کنند یا در ضرب‌وشتم معترضان حضور فعال دارند. 

جدای از این امر، شماری از چهره‌های امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی بارها اذعان کرده‌اند، که به‌منظور مقابله با تظاهرات خیابانیِ معترضان، نیروهایی را به میدان فرستاده‌اند که به‌صورت رسمی در هیچ‌یک از نهادهای انتظامی یا امنیتی حکومت ایران عضویت ندارند. 

به‌عنوان مثال حسین همدانی، یکی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که سال ۱۳۹۴ در جنگ سوریه کشته شد، در مصاحبه‌ای گفته بود که در جریان سرکوب جنبش سبز «۵ هزار نفر» از «اراذل و اوباش» را در رسته‌های مختلف سرکوب به‌کار گرفته‌ است. 

یکی دیگر از مشهورترین موارد استفاده از نیروهای لباس شخصی، «ترور سعید حجاریان» از بنیان‌گذاران وزارت اطلاعات، به‌دست نیروهای موسوم به لباس شخصی در اسفند ماه ۱۳۷۷ است. در جریان آن واقعه مقام‌های جمهوری اسلامی سعید عسگر، ضارب حجاریان، را که بسیجی و از وفاداران به حکومت اسلامگرا بود «خودسر» دانستند و پس از دستگیری‌اش او را به تحمل ۱۵ سال زندان محکوم کردند. با این‌حال سعید عسگر پس از تحمل یک‌سال حبس از زندان آزاد شد و بعدها، در سال ۱۳۸۲، در جریان «حمله به خوابگاه‌ دانشجویی همت»، واقع در محله طرشت تهران، نیز نقش داشت.