باشگاه‌های لیگ برتر در آستانه شروع نیم‌فصل دوم مشکلات پرشماری دارند که بعید است از آن‌ها خلاص شوند و همه این‌ها روی کاهش کیفیت مسابقات تاثیر زیادی گذاشته است. لیگ برتر در میانه جنبش بزرگ مردم ایران، از معنا تهی شده است و شیفتگان فوتبال هم در ایران گاهی حتی مسابقات تیم مورد‌علاقه خود را تماشا نمی‌کنند. لیگ جاری بدترین دوره تاریخ لیگ برتر است، همین نمایشی که بسیاری مربیان آن را سیرک نامیده‌اند.
بدهی مالی
مشکلات مالی باشگاه‌ها به اوج رسیده است. خبرگزاری فارس هم‌زمان با باز شدن پنجره نقل‌و‌انتقال‌های زمستانی، خبر داد که پنجره ۱۴ باشگاه از ۱۶ باشگاه لیگ برتری بسته است. هرچند سازمان لیگ مدتی بعد این موضوع را تکذیب کرد و باشگاه‌ها تلاش‌هایی برای باز کردن پنجره‌شان داشتند، ولی بدهی‌های کلان، مدیران را تحت فشار زیادی قرار داده است. استقلال و پرسپولیس که سال گذشته مجوز شرکت در لیگ قهرمانان را دریافت نکردند، بدهی‌های خارجی دارند که برای تامین ارز لازم به دردسر افتاده‌اند.
از طرف دیگر، کنفدراسیون فوتبال آسیا هم استانداردها برای دریافت مجوز حرفه‌ای را تغییر داده است و مهدی تاج به‌تازگی به باشگاه‌ها هشدار داد که دیگر امکان سندسازی یا مماشات نخواهد بود: «فدراسیون به هیچ عنوان در زمینه سندسازی و اهمال برای تیمی که صلاحیت حضور در جام باشگاه‌ها را ندارد، اقدامی نخواهد کرد. اگر در دوره گذشته باشگاه‌ها با خطر محرومیت مواجه بودند، از این پس در صورت مشاهده هر نوع تخلفی در این زمینه، به غیر از باشگاه‌ها، فدراسیون فوتبال نیز به مدت سه سال تعلیق خواهد شد.»
غیبت تماشاگران
ممنوعیت حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها که بعد از اعتراضات سراسری مردم ایران شروع شد، مورد عجیب دیگری است که همچنان ادامه دارد و صدای مربیان و بازیکنان را در‌آورده است.
یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس، قبل از بازی تیمش مقابل «ون پارس» در جام حذفی گفت: «دوست داشتم بازی با تماشاگر بود. همه جای دنیا بازی‌ها با تماشاگر برگزار می‌شود، اما در ایران هنوز اتفاق خاصی نیفتاده است. امیدوارم مسئولان امر کاری کنند تا هواداران بتوانند در ورزشگاه حضور داشته باشند، زیرا فوتبال برای هواداران است و شرایطی که وجود دارد، کار را برای ما هم خیلی سخت می‌کند. بازیکنان و مربیان به انگیزه مضاعف نیاز دارند و این موضوع با حضور هواداران محقق می‌شود.»
مهدی تاج هم وعده داد که تماشاگران به‌زودی به ورزشگاه‌ها بازمی‌گردند، هرچند واضح است که فدراسیون فوتبال در این ماجرا تصمیم‌گیرنده نیست: «یکی از نکات مهم، حضور تماشاگران در مسابقات ورزشی است و برای حضور تماشاگران در نیم‌فصل دوم مسابقات فوتبال و فوتسال تلاش می‌کنیم.»
حاکمیت از حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها وحشت دارد و می‌داند که محیط ورزشگاه به محلی برای اعتراض تبدیل می‌شود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
حسرت VAR
چند سالی از ظهور فناوری کمک‌داوری ویدیویی (VAR) می‌گذرد و این پدیده به لیگ‌های آسیایی هم رسیده، ولی لیگ برتر ایران با وجود اشتباه‌های پرشمار داوری، هنوز در حسرت آن است. تاج به‌تازگی وعده داد که این فناوری، از فصل آینده به لیگ برتر وارد می‌شود و برای استقرار آن، توپ را به زمین باشگاه‌ها انداخته است.
رئیس فدراسیون فوتبال گفت: «به کارخانه‌هایی که باشگاه دارند نامه فرستاده‌ایم و اگر برای نصب VAR کمک نکنند، بازی‌های لیگ برتر را به شهری می‌بریم که این سیستم را دارد. در ادامه هم نباید گلایه کنند چرا فلان تیم دارد. این جلسه را با وزارت ورزش، پرسپولیس و استقلال گذاشتیم و به آن‌ها گفتیم اگر سیستم را در ورزشگاه آزادی نصب نکنید، این دو تیم باید بازی‌های خود را در زمین دیگری برگزار کنند.»
بازی‌های خسته‌کننده
کیفیت مسابقات لیگ بیست و دوم در نیم‌فصل اول، نتوانست افکار عمومی را راضی کند. روش‌های محافظه‌کارانه مربیان و بازی‌های کم‌گل هم نتوانست رضایت هواداران تیم‌ها را جلب کند.
تیم‌ها برای ترمیم نقاط ضعف‌شان در پنجره زمستانی، به‌دنبال بازیکنان جدید بودند، ولی گزینه‌ها در فوتبال ایران محدودند و شرایط مالی، اجازه جذب بازیکنان باکیفیت خارجی را نمی‌دهد.
پرسپولیس، قهرمان نیم‌فصل، حساب زیادی روی یورگن لوکادیا کرده بود، ولی مهاجم هلندی که بهترین گلزن مسابقات هم محسوب می‌شد، تصمیم به ترک ایران گرفت و آن‌ها هنوز نتوانسته‌اند جایگزینی برای او پیدا کنند.
سا پینتو، سرمربی استقلال، یکی از پرستاره‌ترین تیم‌های لیگ برتر را در اختیار دارد، ولی همچنان در جست‌وجوی یک هافبک بازی‌ساز است و نتوانسته مهره مورد‌نظرش را پیدا کند.
وقتی مربیان این دو تیم مدعی، به مشکلات فنی‌شان اعتراف می‌کنند، کیفیت بقیه تیم‌ها نیازی به توصیف ندارد. لیگ بیست و دوم با چنین مشکلاتی، بدترین دوران لیگ برتر است و سازمان لیگ بی‌توجه به کیفیت بازی‌ها و شرایط برگزاری، فقط به‌دنبال پایان هرچه سریع‌تر آن است.
