دور کردن مردم از ورزشگاه‌ها با افزایش قیمت بلیت ترفند آشکار حاکمیت برای نپیچیدن صدای بلند اعتراض مردم در ورزشگاه‌ها است.

پس از دوره‌ای نسبتا طولانی که مسابقات لیگ برتر در ورزشگاه‌های خالی برگزار می‌شدند، سرانجام فدراسیون فوتبال با هماهنگی نهادهای امنیتی و بالادستی، مجوز بازگشت تماشاگران را صادر کرد ولی باشگاه‌ها اجازه دارند ۳۰ درصد ظرفیت ورزشگاه‌ها بلیت بفروشند. این راهکاری است تا دامنه اعتراض‌های سراسری مردم ایران به ورزشگاه‌ها کشیده نشود. مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، وعده داده است که در آینده، تیم‌ها می‌توانند از تمام ظرفیت ورزشگاه استفاده کنند.

ترفند دیگری که برای کنترل رفتار تماشاگران در نظر گرفته شده، تمهیدات سختگیرانه برای شناسایی آن‌ها است. هر تماشاگر باید با نام و شماره ملی خود بلیت تهیه کند و روی همان شماره صندلی که در بلیت قید شده است، بنشیند. البته این‌ها هم باعث نشدند تماشاگران ساکت بنشینند و گروهی از آن‌ها در بازی استقلال‌‌ــ‌ملوان در ورزشگاه آزادی، علی کریمی و وریا غفوری، دو چهره معترض فوتبال ایران، را تشویق کردند.

گران کردن قیمت بلیت‌ها هم راه دیگری است که برای کاستن از استقبال تماشاگران در نظر گرفته شده است. در هفته اخیر، ارزان‌ترین بلیت بازی استقلال ۱۰۰ هزار تومان بود و برای بلیت‌ جايگاه ویژه (وی‌آی‌پی) رقم عجیب یک میلیون تومان تعیین شد.

قیمت بلیت بازی چهارشنبه پرسپولیس‌ــ‌آلومینیوم اراک هم اعلام شد که نسبت به هفته قبل کاهش داشت، ولی همچنان گران بود. بلیت‌های این بازی به ترتیب ۵۰ هزار، ۱۵۰ هزار و ۵۰۰ هزار تومان‌اند که باز هم برای هواداران جوان رقم بالایی محسوب می‌شوند و ممکن است بیشتر آن‌ها قید رفتن به ورزشگاه را بزنند.

البته انتظار می‌رود در ادامه لیگ، استقبال از بازی‌ها بیشتر شود و کنترل سکوها سخت‌تر باشد. اما برای تماشاگران جوانی که تفریح تماشای فوتبال را انتخاب می‌کنند، پرداخت این ارقام با توجه به سطح نازل درآمدها، دشوار است. اگر رفت‌وآمد به ورزشگاه و یک میان‌وعده غذایی ساده را با مبلغ بلیت ورزشگاه جمع ببندید، به ارقامی برسید که پرداختش برای یک جوان ایرانی آسان نیست.

پیش‌تر، تفریح تماشای فوتبال ارزان‌قیمت بود و تماشاگران نیز از بازی‌ها استقبال می‌کردند، اما افزایش هزینه‌های زندگی در ایران تفریحات ساده را نیز از جوان‌ها سلب کرده است.

برای جمهوری اسلامی لیگ برتر فوتبال به یک دردسر تبدیل شده است. آن‌ها حضور زنان در ورزشگاه‌ها را نمی‌خواهند و حالا با شروع اعتراض‌های سراسری تحمل همان ورزشگاه مردانه هم برای حاکمیت سخت شده است. از یک سو می‌خواهند با برگزاری بازی‌ها در حضور تماشاگران فضای جامعه را عادی جلوه دهند و از سوی دیگر نمی‌توانند صدای اعتراض مردم در ورزشگاه‌ها را خاموش کنند.

در سال‌های اخیر بسیاری از مسابقات فوتبال به بهانه همه‌گیری کرونا بدون تماشاگر برگزار شدند تا ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه‌ها توجیه و لاپوشانی شود. البته فیفا هم با فدراسیون فوتبال ایران مماشات کرد وگرنه می‌توانست با توجه به اخطارهایش درباره پایان ممنوعیت حضور زنان، حکم تعلیق فوتبال ایران را صادر کند. اکنون نیز فدراسیون فوتبال همچنان به بهانه فراهم نشدن زیرساخت‌ها زنان را به ورزشگاه‌ها راه نمی‌دهد و با افزایش قیمت بلیت‌ها می‌خواهد مردان کم‌شماری هم از بازی‌ها استقبال کنند.

فوتبالی را که تلاش کند تماشاگر نداشته باشد، بعید است گوشه‌ای از جهان پیدا کنید.