نیما سروستانی مستندساز ساکن سوئد که برادرش رستم را در اعدام‌های دهه ۱۳۶۰ در ایران از دست داده است، با فیلم مستند «آن‌ها که گفتند نه» به کشتار در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران در این دهه پرداخت و این روزها هم در حال ساخت مستندی درباره حمید نوری، از عوامل کشتار دسته‌جمعی زندانی‌های سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، است که ۲۳ تیر ماه ۱۴۰۱ دادگاهی در استکهلم او را به حبس ابد محکوم کرد و دادگاه تجدیدنظر او نیز در حال برگزاری است. 

سروستانی در این گفت‌و‌گوی اختصاصی با ایندیپندنت فارسی درباره این دو فیلم سخن می‌گوید و نیز درباره اهداف کانون مستقل فیلمسازان ایران که در خارج از کشور تاسیس شده است.

سروستانی درباره پروژه فیلم دادگاه حمید نوری می‌گوید:«این فقط یک فیلم نیست، بلکه در واقع سندی است برای نسل‌های آینده و تاریخ، به این دلیل که محاکمه یکی از کسانی است که در قتل عام زندانیان سیاسی نقش بسزایی داشته. می‌توانم بگویم این فیلم ادامه فیلم «آن‌ها که گفتند نه» است. در آن فیلم، این را مطرح می‌کنیم که بدون شک روزی خواهد رسید که یکی از شما یا همه شما به نوعی در مقابل یک دادگاه بین‌المللی یا دادگاه ملی باید جوابگو باشید و این اولین نمونه از کسانی است که در قتل‌عام‌ها دخالت داشته و به محاکمه کشیده می‌شود. ما در واقع از شروع برنامه‌ریزی برای دستگیری، در واقع کشاندن حمید نوری به سوئد و محاکمه کردنش، شروع کردیم به فیلمبرداری.»