شاید بتوان گفت جست‌وجوی یوفوها و حیات بیگانه در سیاره ما در سال ۱۹۴۷ با پیدا شدن تکه‌‌های لاستیک و فلز در رازول، نیومکزیکو، شروع شد. این توده بقایای آوار به طور رسمی از یک بالن هواشناسی سقوط‌کرده ناشی شده بودــ اما این توضیح رسمی بسیاری از کسانی را که ادعا می‌کنند این بقایای به‌جامانده، متعلق به چیزی ورای این سیاره‌اند، راضی نکرده است.

اینک نزدیک به ۸۰ سال پس از آن، یک بالن به دور دیگری از هراس و هیجان درباره تهاجم بیگانگان فضایی دامن زده است. در روزهای اخیر، ارتش ایالات متحده مجموعه‌ای از اشیای ناشناس را سرنگون کردــ که پس از سرنگونی چیزی که گفته شد یک بالن هواشناسی چینی بوده است‌ــ  درباره چیستی آن‌ها یا اینکه آن‌ها احتمالا در حال چه کاری بودند، توضیح کمی ارائه کرد.

در دهه‌های پس از آن رخدادها در رازول، جهان علاقه‌ روزافزون به اشیای پرنده ناشناس و این را که منشا آن‌ها از کجا ممکن است باشد، شاهد بوده است. شکاکان مدت‌ها است استدلال کرده‌اند که بسیاری از این مشاهدات به جای اینکه نوعی فناوری جدید باشندــ خواه فناوری زمینی، خواه کلا یک فناوری متعلق به سیاره‌ای دیگرــ ممکن است در واقع بالن‌های هواشناسی باشند. 

از این رو بجا است که بگوییم این مورد شور و هیجان اخیر ناشی از چیزی است که به نظر می‌رسد نوعی بالن رصدی باشد، اگرچه این موضوع هنوز تایید نشده است و این پنهان‌کاری رسمی دولت پس از سقوط این شیء در صحرای نیومکزیکو به زمین نیز با مسائل اسرارآمیز پیرامون این اشیا همخوانی دارد.

انسان‌ها قرن‌ها درباره احتمال وجود حیاتی بیگانه در آسمان گمانه‌زنی کرده‌اند. در واقع، این موضوع تئوری توطئه‌ مخصوص به خود [را دارد]ــ به نام «فضانوردان باستانی»ــ [و همواره] به چیزی اشاره کرده است که ادعا می‌کند منابعی در متون تاریخی‌ رویدادهای غیرعادی در آسمان را توصیف می‌کنند.

اما شور و هیجان‌های دوران جدید در قبال اشیا پرنده ناشناس در واقع از اواسط قرن بیستم شروع شد. برخی خلبانان طی جنگ مشاهده نورهایی در آسمان را شرح دادند که به «فو فایتر» معروف شد و هنوز به طور قطعی توضیح داده نشده‌اند.

سپس رازول پیش آمد که به آغاز شور و هیجان درباره یوفوها کمک کرد. جوش‌وخروشی که بلافاصله پس از پیدا شدن بقایای به‌جامانده در سال ۱۹۴۷ شروع شد و در طول دهه ۱۹۵۰ و تا به امروز ادامه یافت. آن مشاهدات در زمان تنش بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی اتفاق افتاد و بسیاری گمان می‌کردند که اشتیاق به این مشاهدات می‌توانست دست‌کم نتیجه این تنش باشد.

جهان در سال ۲۰۲۳، تقریبا در وضعیت مشابهی قرار دارد؛ خلبان‌ها سال‌ها است که اشیای پرنده غیرعادی در آسمان را گزارش کرده‌اند وــ در کشاکش افزایش تنش‌های جهانی‌ــ اشیای ساقط‌‌شده به ارائه نظریه‌هایی درباره یوفوها منجر شدند.

در سال‌های اخیر، گزارش‌های جدید به‌وضوح نشان داده‌اند که ایالات متحده دست‌کم برخی از گزارش‌های مربوط به این اشیا را جدی گرفته است. در سال ۲۰۱۷، ویدیوهایی منتشر شد که نشان می‌داد جت‌های جنگنده با اشیایی مواجه می‌شوند که به نظر می‌رسید به گونه‌ای حرکت می‌کنند که با تجهیزات موجود غیرممکن جلوه می‌کند.

از آن زمان، ویدیوهای بیشتری منتشر شد و گزارش‌های جدید نشان دادند که ایالات متحده در حال تحقیقات خودــ تا حد زیادی مخفی‌ــ برای بررسی این موضوع بود که این پدیده‌های هوایی ناشناس ممکن است چه باشند. گزارش‌ها همچنین وجود برنامه پیشرفته شناسایی تهدیدهای هوافضا را علنی کردند؛ برنامه‌ای که دولت ایالات متحده برای بررسی چنین رویدادهایی انجام می‌دهد.

در جریان این افشاگری‌ها، مقام‌های نظامی و دولتی ایالات متحده در مورد این واقعیت که به نظر می‌رسد چیزهای ناشناخته‌ای در آسمان وجود داشته باشد، به طور فزاینده‌ای رک‌‌تر و صریح‌تر شده‌اند. تعدادی از آن‌ها در مورد اینکه اساسا این اشیا از دید آن‌ها چه چیزی ممکن است باشند، شواهدی ارائه کرده‌اند اما این توضیحات احتمالی هرچیزی، از بیگانگان گرفته تا تجهیزات نظامی سری، را شامل می‌شده است.

ناسا اواخر سال گذشته اعلام کرد که در مورد پدیده‌های ناشناس هوایی یک بررسی مستقل آغاز خواهد کرد. یک تیم، طی ۹ ماه‌ــ که تابستان امسال به پایان می‌رسدــ با هدف توضیح دادن ماهیت آن‌ها، اطلاعاتی را از طیف وسیعی از منابع، تجزیه و تحلیل خواهد کرد.

توماس زورباکن، مدیر بخش ماموریت علمی در پایگاه ناسا در واشنگتن، گفت: «کاوش در ناشناخته‌ها در فضا و اتمسفر، در قلب توجه افراد در ناسا است. شناخت داده‌هایی که در مورد پدیده‌های ناهنجار ناشناخته داریم، برای کمک به نتیجه‌گیری علمی درباره آنچه در آسمان ما اتفاق می‌افتد، مهم است. داده‌ها زبان دانشمندان‌اند و غیرقابل توضیح را به قابل توضیح تبدیل می‌کنند.»

سازمان فضایی یادآور شد که این کار تا حدی مهم بود چرا که وظیفه محول‌شده به این سازمان اطمینان از ایمن ماندن فضاپیماها است. این سازمان گفت داده‌های جمع‌آوری‌شده از طریق این بررسی در کمک به شکل بخشیدن به این تحقیق مهم خواهند بود.

بیانیه ناسا در پی انتشار گزارشی از دفتر اداره‌کننده اطلاعات ملی ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ بود که اطلاعاتی عمومی در خصوص پدیده‌های ناشناخته هوایی را جمع‌‌بندی کرد. این بیانیه در راستای پذیرش شور و اشتیاق جدید به اشیا [ناشناس فضایی]‌ــ و همچنین هراس از اینکه آن‌ها ممکن است حاصل جهش و پیشرفت رو به جلو یک قدرت نظامی خارجی باشند، منتشر شد.

این گزارش ۱۴۴ مورد مشاهده «پدیده‌های هوایی ناشناس» را که عمدتا از نیروی دریایی ایالات متحده بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۱ جمع‌آوری شده بود، بررسی می‌کرد. این گزارش تنها می‌توانست یکی از آن مشاهدات را توضیح دهدــ که گفته می‌شد یک «بالن در حال تخلیه باد» است.

آب‌وهوا و دیگر مشاهدات بالن‌های رصدی مدت‌ها است که به عنوان توضیحی برای مشاهده پدیده‌های ناشناس هوایی مطرح شده‌اند. این پدیده‌ها برخی ویژگی‌هایی دارند که آن‌ها را به مظنون خوبی تبدیل می‌کند: آن‌ها می‌توانند به طور عجیبی حرکت کنند، شکل و فقدان جزئیات در آن‌ها باعث می‌شود تشخیص بزرگی یا دوری آن‌ها دشوار شود و اینکه تعداد زیادی از آن‌ها وجود دارد.

هر روز حدود یک هزار و ۸۰۰ بالن از این دست در سراسر جهان به هوا فرستاده می‌شوند. از این رو، مقام‌های رسمی و کارشناسان گفته‌اند که موج جدید گزارش‌های مربوط به بالن‌های هواشناسی‌ــ و تنش‌های جدید میان چین و ایالات متحده که از آن‌ها ناشی شده است‌ــ نه در نتیجه وجود بالن‌های بیشتر، بلکه به دلیل این است که افراد بیشتری دنبال آن‌ها می‌گردند.

ممکن است به‌سادگی این‌طور باشد که آسمان، سال‌ها یا حتی دهه‌ها مملو از چنین پدیده‌های ناشناس هوایی بوده‌اند، بدون اینکه افراد علاقه زیادی به آن داشته باشند. از این رو، جلب توجه کنونی [به این پدیده‌ها] ممکن است ناشی از این باشد که ما از آن اشیا بیشتر آگاه می‌شویم‌ــ و اینکه فقط درباره چیزهایی که درباره آن‌ها نمی‌دانیم، بیشتر خواهیم آموخت.

در حال حاضر، مقام‌ها از تایید هر چیزی در خصوص اشیای ناشناس، از جمله بیگانه بودن آن‌ها یا هر چیز دیگری، شانه خالی می‌کنند. از نظر تاریخی، این فقدان اطلاعات بوده که معمولا با گمانه‌زنی در مورد بشقاب‌پرنده‌ها و بازدید‌های بیگانگان [فضایی از زمین] پر شده است.