نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی، عصر روز جمعه هشتم اردیبهشت، با حمله به منزل محمد حبیبی، سخنگوی بازداشت‌شده کانون صنفی معلمان، گروهی از فعالان کارگری و معلمانی که به دیدار همسر محمد حبیبی آمده بودند را بازداشت کردند و با خود بردند.

بر اساس اطلاعات رسیده به ایندیپندنت فارسی و تا لحظه تنظیم این گزارش، سروناز احمدی، آنیشا اسداللهی، کامیار فکور، هیراد پیربداغی، ژاله روح‌زاد، سارا سیاه‌پور، عسل محمدی، ریحانه انصاری‌نژاد، الدوز هاشمی و حسن ابراهیمی، ۱۰ فعال صنفی کارگری و فرهنگی‌اند که همچنان در بازداشت نیروهای امنیتی به‌ سر می‌برند و به بازداشتگاه زندان اوین منتقل شده‌اند.

درباره اتهام‌های این افراد و انگیزه نیروهای سرکوبگر برای بازداشت، هنوز خبری منتشر نشده است، اما فعالان سیاسی و کارگری در ایران می‌گویند افراد بازداشت‌شده تنها برای ابراز همدردی با همسر محمد حبیبی به‌دلیل بازداشت مجدد او، به منزل این فعال فرهنگیان رفته بودند.

خدیجه پاک‌ضمیر، همسر محمد حبیبی به همراه لیلا حسین‌زاده نیز جزو بازداشتی‌های عصر جمعه بوده‌اند که پس از گذشت چند ساعت آزاد شدند.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، روز شنبه، گزارش داد که این فعالان صنفی و مدافع حقوق کارگران، «با خشونت» بازداشت شده‌اند و «یکی از معلمان زن نیز دچار حمله قلبی شد» و به بیمارستان انتقال یافت.

پیگیری‌های ایندیپندنت فارسی نشان می‌دهد که آخرین وضعیت سلامتی این فعال حقوق فرهنگیان، مساعد ارزیابی شده است.

نازیلا معروفیان، خبرنگار حوزه اجتماعی در ایران، در همین رابطه نوشته است: «نفس و جون برامون نمونده. چرا دست از سرمون برنمی‌دارید؟ مشغول کار بودم که یک ‌دفعه یکی از دوستان بهم زنگ زد و خبر بازداشت سروناز احمدی، لیلا حسین‌زاده، همسر آقای محمد حبیبی و آنیشا اسداللهی عزیزم رو داد. با این‌همه مصیبت و بلایی که بر سرمان ریختید، حداقل بگذارید با درد خود‌ بمیریم.»

عالیه مطلب‌زاده، روزنامه‌نگار، عکاس و زندانی سیاسی پیشین، نیز در صفحه توییتر خود خبر داد که احتمالا ندا ناجی، دیگر فعال حقوق کارگری نیز جزو بازداشت‌شدگان بوده است.

همچنین محمود بهشتی لنگرودی، فعال صنفی فرهنگیان و زندانی سیاسی پیشین، توییت خود درباره جزئیات بازداشت فعالان فرهنگی و کارگری در منزل محمد حبیبی را حذف کرد و نوشت که این توییت را «بنا به مصالحی که بعدا توضیح داده خواهد شد» حذف کرده است.

محمد حبیبی، سخنگوی کانون صنفی معلمان در استان تهران، طی چند سال اخیر چندین بار بازداشت و علیه او احکام زندان صادر شده است. او آخرین بار نوزدهم بهمن ۱۴۰۱ و پس از تحمل حدود ۱۰ ماه زندان آزاد شده بود، اما مجددا شانزدهم فروردین‌ماه سال جاری، به دست نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی و در محل کارش که یکی از هنرستان‌های شهرک اندیشه شهریار است، بازداشت شد.

خدیجه پاک‌ضمیر، همسر محمد حبیبی، ۲۸ فروردین در مصاحبه با روزنامه شرق گفته بود: «نگرانیم، ولی کسی پاسخگوی ما نیست. من نمی‌دانم همسرم هنوز در بند ۲۰۹ زندان اوین است یا به محل دیگری منتقل شده است. نمی‌دانم در انفرادی است یا خیر. در قانون برای بازداشت‌شدگان حقوق مشخصی پیش‌بینی شده است، ولی ما از آن‌ها محرومیم.»

در آستانه روز جهانی کارگر که هرسال در روز اول ماه مه (۱۱ فروردین) برگزار می‌شود، به نظر می‌رسد حملات امنیتی و سرکوب‌گرانه علیه فعالان کارگری در ایران افزایش یافته است تا مانند سال‌های اخیر، از برگزاری هرگونه تجمع اعتراضی علیه پایمال شدن حقوق اولیه کارگران، جلوگیری شود.

روز گذشته و هم‌زمان با اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای صنایع نفت، پتروشیمی، فولاد و مس طی یک هفته گذشته، گروه‌های مختلف کارگری و صنفی ضمن حمایت از این اعتصاب‌ها، به مناسبت نزدیک شدن به اول ماه مه، مصادف با روز جهانی کارگر، با صدور بیانیه‌هایی خواستار اتحاد بین گروه‌های مختلف صنفی و گسترش اعتصابات شده بودند.

در همین حال و پس از گسترش مسمومیت دختران دانش‌آموز در ایران و صدور بیانیه‌های فعالان حوزه فرهنگیان که حکومت جمهوری اسلامی را مقصر اصلی این پرونده معرفی کردند، فشارهای امنیتی، بازداشت‌ها و اجرای احکام زندان از پیش صادرشده نیز علیه معلمان معترض افزایش یافته است.

معلمان ایرانی در اسفندماه سال گذشته و طی چندین نوبت، در اعتراض به مسمومیت دانش‌آموزان دختر و همچنین ناتوانی دولت در پرداخت حقوق و معوقات معلمان، تجمع اعتراضی برگزار کرده بودند.