محمدتقی نقدعلی، نماینده خمینی‌شهر اصفهان در مجلس شورای اسلامی از بد بودن اوضاع آب در این استان سخن گفت و اعلام کرد که زاینده‌رود فقط یک‌سوم آب دارد.
وضعیت آب استان اصفهان این روزها با تهدیدهای بسیار جدی روبرو شده است. نقدعلی با بیان این موضوع گفت: «با کمال تاسف ۱۳۰۰ بندی که طی سالیان گذشته تحت عنوان آبخیزداری احداث شدند، اوضاع را نسبت به سال گذشته اندکی بهتر کردند اما عمده آب در بالادست و بندها حبس شد.»
او با اشاره به اینکه جدول منابع و مصارف وجود ندارد و هنوز نحوه استفاده از سرمایه آبی این استان مشخص نیست، افزود که نمی‌دانند قرار است چند نوبت آب برای کشاورزی باز شود و حقابه محیط زیست و استمرار یک جریان ولو ضعیف از کف زاینده‌رود تا رسیدن به باتلاق گاوخونی در هاله‌ای از ابهام است و تعیین تکلیف نشده است.
نماینده اصفهان نیز طی روزهای گذشته با انتقاد از محقق نشدن پیوستگی و دائمی شدن جریان آب زاینده‌رود، از وزیر نیروی دولت رئیسی انتقاد کرد و خطاب به او گفت: «شما آب را گرفته‌اید و اکنون کشاورزان برای ادامه کشت، در اضطراب و بیم و امیدند، خواهش می‌کنم دستور دهید معاون وزیر به همراه رئیس حوضه آبریز زاینده‌رود در اولین فرصت طی چند روز آینده به اصفهان بیایند و به حرف کشاورزان و این صنف گوش دهند و تدبیر کنند.»
در سفر ابراهیم رئیسی به اصفهان، هزار میلیارد تومان برای حل مشکلات آبی این استان در نظر گرفته شد. بودجه‌ای که نه مشخص است واریز شده و نه اینکه اگر واریز شده، کجا خرج شده است. بر اساس اعلام مدیران محلی، ۱۰۰ درصد مساحت اصفهان تحت تاثیر خشکی و کم‌آبی قرار دارد و ۹۹ درصد تالاب گاوخونی هیچ آبی ندارد؛ اتفاقی که می‌تواند باعث شود پهنه‌ای ۴۷ هزار هکتاری در جنوب شرق اصفهان به کانون گردوغبار تبدیل شود.
پاییز ۱۴۰۱ اعلام شد ۳۶۰ روستای اصفهان از جمله روستاهای مجاور سد زاینده‌رود با تانکر آبرسانی می‌شوند و وزارت نیرو بر اساس برنامه‌ای اضطراری قصد داشت آب استان را از منابع مختلف تامین کند. اکنون استاندار اصفهان از در حال اجرا بودن پروژه خط انتقال آب از دریا به این استان خبر می‌دهد؛ طرحی که کارشناسان آن را راهکاری پرهزینه و دم‌دستی می‌دانند و کارشناسان محیط زیست هم معتقدند برای انتقال آب از کرانه‌های ساحلی به فلات مرکزی ایران در این پروژه ملاحظات محیط زیستی مدنظر قرار نگرفته است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پدرام جدی، کارشناس محیط زیست، با اشاره به جمعیت ۵.۵ میلیون نفری استان اصفهان، می‌گوید منابع آبی این استان کفاف این جمعیت را نمی‌دهد. این کارشناس محیط زیست به باشگاه خبرنگاران گفت: «با توجه به اینکه در سال‌های اخیر به دلیل انتقال آب بین استان‌های مختلف مناقشات جدی بروز کرد و اینکه بارندگی در بسیاری از سال‌های آبی خوب نیست و سد‌ها خالی شده‌اند، به ناچار آب فقط باید برای شرب باشد نه محیط زیست، کشاورزی یا حتی صنعت؛ بنابراین می‌توان گفت که در دو دهه اخیر، متولیان امر به سمت انتقال آب از خلیج فارس، دریای عمان و دریای خزر رفته‌اند. انتقال آب از دریای عمان و خلیج فارس صورت گرفت و آب را به استان یزد رسانده‌اند و حالا هم که موضوع اصفهان مطرح است.»
استفاده بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی و همچنین فعالیت صنایع و کشاورزی‌هایی که آب زیادی مصرف می‌کنند، یکی از چالش‌های جدی استان اصفهان است. از سوی دیگر کاهش آب‌دهی سرشاخه‌های زاینده رود یکی دیگر از مواردی است که استان اصفهان با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.
پلاسجان، از سرشاخه‌های اصلی رودخانه زاینده‌رود، در سال ۱۳۵۷ سالانه شش مترمکعب بر ثانیه آب‌دهی داشت. ضریب رواناب خروجی پلاسجان بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۰ پنج مترمکعب بر ثانیه بود؛ در حالی که بارش حوضه ۳۶۱ میلیمتر بود. بین سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۲، ضریب رواناب از ۵ به ۲.۹۸ مترمکعب بر ثانیه رسید و میزان بارش ثابت بود اما بین سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۸، به علت اینکه تونل چشمه لنگان وارد این زیرحوضه شد، رواناب به ۴.۴۲ مترمکعب افزایش یافت.
برخی افزایش بی‌رویه کشاورزی و صنعت در این مناطق را عامل اصلی کم‌آبی‌ها می‌دانند. از سوی دیگر بخشی از مردم برای کسب درآمد چاره‌ای جز کشاورزی ندارند اما با مشکلات بسیاری مواجه‌اند. کشاورزان اصفهان در طی ماه‌های گذشته بارها در اعتراض به تخصیص نیافتن حقابه، تجمع اعتراضی برگزار کرده‌اند و خواهان حل شدن این مشکل از سوی فرمانداری شده‌اند.
محمدتقی نقدعلی، نماینده مجلس، با اشاره به مشکل مشابه اصفهان در خوزستان افزود: «کارون و سدهای خوزستان که بخشی از سرشاخه‌های زاینده‌رود و مشترک‌اند، سرریز شده‌اند و ظرفیت تکمیل بود اما برای اصفهان تدبیری نشد. میزان ذخایر آبی زاینده‌رود اندکی بالاتر از ۵۰۰ میلیون مترمکعب است. حال آنکه ظرفیت سد یک میلیارد و ۴۵۰ میلیون مترمکعب است.»
