آمار خودکشی‌ در افغانستان به شکل نگران‌کننده‌ای در حال افزایش است و در یک سال گذشته، حدود ۳۵۰ تن در ۹ استان افغانستان اقدام به خودکشی کرده‌اند.

بر اساس آماری که طلوع نیوز از منابع بیمارستانی در این ۹ استان منتشر کرده، طی یک سال گذشته، ۳۴۷ مورد مراجعه به بیمارستان در پی خودکشی به ثبت رسیده است. در این میان، استان بدخشان با ۲۵۱ مورد خودکشی در مقام نخست قرار دارد و ۱۴ تن نیز در غور، ۱۱ تن در خوست، هفت تن در استان سرپل، پنج تن در ننگرهار، پنج تن در میدان وردک، سه تن در بامیان و دو تن در ارزگان اقدام به خودکشی کرده‌اند که ۶۰ از آن‌ها جانشان را از دست داده و بقیه با تلاش پزشکان، زنده مانده‌اند. 

چالش اساسی در خصوص افزایش آمار خودکشی‌ها این است که اکثر کسانی که اقدام به خودکشی کرده‌اند، دخترند و تعداد پسران بسیار کمتر است. همایون فروتن، رئیس بیمارستان بدخشان، می‌گوید که از ۲۵۰ مورد خودکشی که در یک سال گذشته در این بیمارستان ثبت شده، ۱۸۸ مورد مربوط به دختران و ۶۲ مورد مربوط به پسران است.

با این حال بر اساس بررسی‌های تازه، آمار خودکشی میان پسران نیز نسبت به سابق افزایش یافته است. خبرگزاری دویچه وله آلمان در گزارشی که اواخر آوریل منتشر شد، عنوان کرد که موارد خودکشی در میان جوانان روز‌به‌روز در حال افزایش است. این خبرگزاری با چند تن از نزدیکان افرادی که خودکشی کرده و جانشان را از دست داده‌اند، مصاحبه کرده و آنان افسردگی، بیکاری و فقر را عامل خودکشی عزیزانشان عنوان کرده‌اند.

باید یادآوری کنیم آماری که رسانه‌ها اعلام می‌کنند، بر اساس اطلاعاتی است که به صورت رسمی در بیمارستان‌ها و پلیس ثبت شده است اما در واقعیت، تعداد افرادی که اقدام به خودکشی می‌کنند، بسیار بیشتر از این تعداد است. زیرا بر اساس فرهنگ و آداب و رسوم متداول در افغانستان، خودکشی به‌خصوص در میان دختران نوعی ننگ محسوب می‌شود و خانواده‌ها تلاش می‌کوشند خودکشی دختران خود را مخفی نگه دارند. 

روان‌شناسان در افغانستان نیز افسردگی‌های ناشی از وضعیت اقتصادی، فشارهای روانی، فقر و نداری را عامل اصلی خودکشی مردم در افغانستان می‌دانند. محمد محمدی، ساکن کابل، در مورد خودکشی دوستش که یک ماه قبل رخ داد، می‌گوید که دوستش ۲۵ ساله و فارغ‌التحصیل دانشکده جامعه‌شناسی دانشگاه کابل بود. این فرد دوسال قبل ازدواج کرده بود ولی فشار‌های اقتصادی و تنگدستی وضعیت روانی او را برهم زد و دائما افسرده بود. به گفته محمدی، او خود را حلق‌آویز کرد، زیرا دیگر توان رسیدگی به خانواده‌اش را نداشت. 

دختران بیشتر به دلیل منزوی شدن در خانه و محروم ماندن از رفتن به مدرسه و دانشگاه اقدام به خودکشی کرده‌اند و آمار دختران دانش‌آموز و دانشجو که خودکشی کرده‌اند، بیشتر از سایر گروه‌ها است. آنان که آینده خود را سیاه و تاریک می‌بینند، امید به زندگی را از دست می‌دهند و این مسئله اقدام به خودکشی در میان دختران دانش آموز و دانشجو را افزایش داده است. اما در میان پسران، بیشتر فقر و تنگدستی باعث اقدام به خودکشی می‌شود.

در ۲۰ سال گذشته، سطح زندگی در افغانستان بالا رفته بود و بیشتر افغان‌های شهرنشین طبق استاندارهای روز دنیا زندگی می‌کردند و تجمل‌گرایی جزء فرهنگ شهرنشینی شده بود. نسل جوان هم آینده را برای خود تقریبا روشن می‌دید. اما با سلطه طالبان، دورنمای زندگی در افغانستان کاملا تاریک شد و در فاصله یک سال پس از سلطه طالبان، نزدیک به یک میلیون شغل در افغانستان از بین رفت که بیشتر آن مربوط به جوانان بود. به همین دلیل نبود کار، فقر و ناتوانی در تامین معیشت زندگی، پسران جوان را به خودکشی ترغیب می‌کند. 

به گفته سازمان ملل متحد در حال حاضر، حدود ۲۸ میلیون شهروند افغانستان به کمک‌های جهانی نیازمندند؛ با توجه به جمعیت ۳۵ میلیونی افغان‌ها، این یعنی چیزی نزدیک به ۹۰ درصد افغان‌ها فقیرند. شمار افرادی که در افغانستان در فقر مطلق زندگی می‌کنند هم به بالای ۷۰ درصد رسیده است. این مسائل دست‌به‌دست هم می‌دهد و زمینه ناامیدی و به تبع آن اندیشه خودکشی را در جوان‌ها تقویت می‌کنند.

اگر شما یا یکی از نزدیکانتان به خودکشی فکر می‌کنید، لطفا با اورژانس اجتماعی در ایران با شماره تلفن ۱۲۳، در افغانستان، ۱۲۰ و در آمریکا و کانادا، ۹۱۱ تماس بگیرید.