گراسا ماشل، همسر سابق نلسون ماندلا، قهرمان مبارزه با تبعیض می‌گوید که سرکوب زنان در افغانستان تحت سلطه طالبان نوعی آپارتاید است و جامعه جهانی با طالبان زیادی نرم برخورد کرده است. 

ماشل که یکی از برجسته‌ترین مدافعان حقوق زنان در جهان شناخته می‌شود، در مصاحبه با تلگراف تاکید کرد که طالبان باید تحت فشار قرار بگیرند تا بفهمند که جامعه جهانی تبعیض آن‌ها علیه زنان را قابل قبول نمی‌داند.  

او با اشاره به ممنوعیت تحصیل و کار زنان تحت سلطه‌ طالبان گفت: «من فکر می‌کنم این را می‌توان نوعی آپارتاید جنسیتی تعریف کرد.» 

ماشل تاکید کرد که جامعه جهانی باید طالبان را به چالش بکشند تا از اعمال تبعیض دست بردارند. او گفت: «جهان نمی‌تواند تصمیم‌گیری در مورد آینده ۵۰ درصد جمعیت افغانستان را به طالبان واگذار کند. ما باید برای درگیر کردن آن‌ها راه خلاقانه‌ای پیدا کنیم و طالبان را به چالش بکشیم. تبعیض صرفا به‌ دلیل زن بودن غیرقابل قبول است.» 

در دوران آپارتاید در آفریقای جنوبی، جامعه جهانی دهه‌ها برای مقابله با نظام موجود در این کشور اقدام کرد؛ از تحریم‌های ورزشی گرفته تا تحریم‌های اقتصادی. ماشل با اشاره به این موضع افزود: «چند دهه طول کشید تا آپارتاید تغییر کند. با استفاده از ‌روش‌ها و اهرم‌های مختلف، دولت وقت آفریقای جنوبی را مجبور‌ کردند تغییر کند.»  

او با انتقاد از فشار اندک بر طالبان در مقابل اعمال سیاست‌های مرتبط با حذف زنان گفت: «فکر می‌کنم آنچه تاکنون علیه آن‌ها انجام شده، خیلی ملایم بوده است. طالبان باید تحت فشار قرار گیرند تا بفهمند که جامعه بشری به آن‌ها اجازه نمی‌دهد به رفتارشان ادامه دهند. باید راه‌هایی وجود داشته باشد.» 

طالبان بر خلاف تعهداتشان در جریان توافق دوحه با ایالات متحده آمریکا، پس از تسلط بر افغانستان در اوت ۲۰۲۱، دیدگاه‌های افراطی خود علیه زنان را گام‌به‌گام عملی کردند.  

طالبان به دختران اجازه می‌دهند تنها تا سطح پایان دبستان تحصیل کنند و آنان را از رفتن به دبیرستان و دانشگاه محروم کرده‌اند. حکومت طالبان کار زنان در نهادهای غیردولتی را هم ممنوع اعلام کرده و حتی به زنان شاغل در دفاتر سازمان ملل متحد و سازمان‌های امدادرسان هم اجازه کار نداده است. این در حالی است که افغانستان با بحران شدید انسانی مواجه است و نقش زنان در امر کمک‌رسانی تاثیرگذار و حیاتی تلقی می‌شود. 

طالبان با وجود تمام مخالفت‌ها، نه به درخواست‌های جامعه جهانی و نه به درخواست کشورهای مسلمان اعتنایی نکرده و از آن‌ها خواسته‌اند در آنچه آن را مسائل داخلی افغانستان می‌خوانند، دخالت نکنند.  

در ۲۱ ماه که از روی کار‌ آمدن طالبان در افغانستان می‌گذرد، فشار زیادی به زنان افغان وارد شده و اعتراض‌های مدنی زنان مبنی بر درخواست حق کار و تحصیل نیز سرکوب شده است و برخی زنان معترض زندانی و شکنجه شده‌اند. تاکنون هیچ کشوری حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است و با توجه به عقب‌نشینی نکردن طالبان از برخوردهای افراط‌گرایانه با زنان، گمان هم نمی‌رود زمینه برای به رسمیت شناختنشان فراهم شود.  

طالبان بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ نیز در افغانستان حکومت می‌کردند و در آن زمان نیز زنان را از اجتماع حذف کرده بودند.