رجب طیب اردوغان، رئیس‌‌جمهوری ترکیه، روز یکشنبه ۲۸ مه (۷ خرداد) در دور دوم انتخابات ریاست‌‌جمهوری این کشور پیروز شد. او در حالی توانست از رقیب خود، کمال قلیچ‌داراوغلو، رهبر حزب جمهوری‌خواه خلق و نماینده جریان اصلی چپ میانه در ترکیه، بیشتر رای بیاورد که بسیاری از تحلیلگران و نظرسنجی‌ها، خلاف این موضوع را پیش‌بینی کرده بودند.

پس از مشخص شدن نتایج آرای انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه، رسانه‌های مختلف جهان به انتخاب مجدد رجب طیب اردوغان و ابقای او در قدرت واکنش نشان دادند و نظرسنجی‌ها را زیر سوال بردند.

اسکای نیوز در گزارشی، به تجمع هواداران رئیس‌جمهوری ترکیه پرداخت و نوشت: «پیروزی اردوغان بار دیگر نشان داد که منتقدان اشتباه می‌کنند و به نظر می‌رسد قدرت او نفوذناپذیر است.»

در بخشی از گزارش این رسانه آمده است: «شخصیتی که از دیدن تصویر خود به عنوان مرد قدرتمند ترکیه لذت می‌برد، تقریبا به محض تمام شدن رای‌گیری در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری، پیشتاز شد. جشن هواداران اردوغان پیش از اعلام رسمی نتیجه انتخابات آغاز شد؛ اما در حقیقت آن‌ها از مدت‌ها قبل‌تر خود را آماده این خوشحالی کرده بودند. مردمی که در خیابان‌های منتهی به خانه اردوغان پرچم‌ها را به اهتزاز درمی‌آوردند، آواز می‌خواندند و می‌رقصیدند، عمدتا محافظه‌کاران مذهبی بودند که بسیاری از آن‌ها را زنان محجبه تشکیل می‌دادند.»

نویسنده اسکای‌نیوز در ادامه تحلیل کرد: «رجب طیب اردوغان از زمانی که مشخص شد انتخابات به دور دوم کشیده می‌شود، در مورد شانس خود برای برنده شدن مطمئن و آرام به نظر می‌رسید. این در حالی بود که نظرسنجی‌ها نشان می‌داد او پشت سر رقیبش، کمال قلیچ‌داراوغلو، رهبر یک ائتلاف شش حزبی، قرار دارد؛ اما در حالی که مخالفان و بیشتر رسانه‌های غربی نتیجه دور اول را طوری ترسیم کردند که اردوغان باید با قدرت خداحافظی کند، واقعیت طور دیگری رقم خورد. هرچند کسب این نتیجه نیز با ابهاماتی مواجه است و ناظران بین‌المللی به استفاده اردوغان از منابع دولتی و کنترل رسانه‌ها برای تاثیرگذاری غیرعادلانه بر رای‌دهندگان انتقاد کردند.»

وال‌استریت ژورنال نیز در گزارشی با عنوان «اردوغان قدرت را در دست دارد»، اشاره کرد که «این مرد قدرتمند با وجود نارضایتی عمومی گسترده، بار دیگر برنده انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه شد».

تحلیلگر این رسانه در بررسی دلایل ابقای اردوغان بر صندلی ریاست‌جمهوری ترکیه با وجود نارضایتی‌ها، از وضعیت اقتصادی و همچنین واکنش به زلزله مرگبار اخیر در این کشور نوشت: «اردوغان سال‌ها وقت صرف فعالیت سیاسی علیه مخالفانش کرده است. او مطبوعات آزاد ترکیه را از بین برده و در عین حال سختگیری‌هایی را در استفاده از رسانه‌های اجتماعی ایجاد کرده است. از سوی دیگر، در حالی که اپوزیسیون به حمایت رای‌دهندگان کرد، که نزدیک به یک‌پنجم جمعیت ترکیه را تشکیل می‌دهند، نیاز داشت، دولت اردوغان حزب دموکراتیک خلق‌های طرفدار کردها را با بازداشت‌های گسترده قبل از انتخابات هدف قرار داد.»

وال‌استریت ژورنال در ادامه تاکید کرد: «حزب عدالت و توسعه اردوغان و ائتلاف آن در انتخابات پارلمانی این ماه ۲۷ کرسی از دست دادند اما اکثریت را حفظ کردند. تغییرات قانون اساسی سال ۲۰۱۷ که قدرت فزاینده‌ای به رئیس‌جمهوری ترکیه می‌دهد، نیز سبب شد اردوغان روزبه‌روز بیشتر اقتدارگرا می‌شود و در جایگاه برتر قرار گیرد، تا جایی که او روز یکشنبه در سخنرانی‌اش گفت: ما تا قبر با هم خواهیم بود.»

رسانه گاردین نیز در گزارشی با عنوان «غرب بین بیم و امید گرفتار شده است»، به تحلیل انتخاب مجدد رجب طیب اردوغان پرداخت و نوشت:‌ «انتخاب مجدد رئیس‌جمهوری ترکیه می‌تواند این کشور عضو ناتو را بیشتر به سمت روسیه سوق دهد یا در عوض به اتفاق‌های دیگری منجر شود.»

در بخشی از مطلب گاردین می‌خوانیم: «پایتخت‌های غربی در طول مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری ترکیه سکوت کردند اما امیدوار بودند که حکومت ۲۰  ساله رجب طیب اردوغان به پایان برسد. با این حال اکنون او باز هم در راس قدرت قرار گرفته و غرب را بین بیم و امید گرفتار کرده؛ زیرا تصمیم‌های اردوغان نه تنها برای ترکیه، بلکه برای ناتو و همچنین هر نظمی که در پایان جنگ اوکراین پدیدار شود، مهم است.»

تحلیلگر گاردین در ادامه اضافه کرد: «مسئله مهم اکنون جلوگیری از افتادن اردوغان در دامان ولادیمیر پوتین است؛ موضوعی که تعداد کمی از دیپلمات‌های غربی به آن خوش‌بین‌اند زیرا او مخالفتش با ارزش‌های غربی را بیش از پیش نشان داده است. سلیمان سویلو، وزیر کشور اردوغان، در جریان مبارزات انتخاباتی گفت هرکسی که تمایلات غرب‌گرا نشان دهد، خائن است. شاید این فقط یک شعار تبلیغاتی بود، اما منعکس‌کننده طرز فکر حاکمان ترکیه است.»

نشریه پولیتیکو نیز در واکنش به انتخاب مجدد رجب طیب اردوغان به عنوان رئيس‌جمهوری ترکیه، بر اهمیت این انتخابات تاکید کرد و نوشت: «جایگاه ترکیه به عنوان یک قدرت کلیدی ناتو در نقطه اتصال اروپا و خاورمیانه، این انتخابات را به یکی از رقابت‌های سیاسی مهم جهان در سال جاری تبدیل کرد. با آغاز یک دوره پنج ساله دیگر حکومت اردوغان، او در موقعیت قدرتمندی قرار دارد تا نه تنها بر مسیر آینده دموکراسی در این کشور ۸۵ میلیونی تاثیر بگذارد، بلکه سیاست را در منطقه و فراتر از آن نیز شکل دهد.»

این نشریه در ادامه افزود: «برخلاف انتخابات قبلی که در آن رئیس‌جمهوری و حزب اسلام‌گرای حزب عدالت و توسعه به راحتی رقبای سکولار خود را شکست دادند، اردوغان در رقابت‌های ماه مه در نظرسنجی‌ها عقب افتاد. با این حال او در ۱۴ مه نتیجه‌ای خلاف نظرسنجی‌ها نشان داد و در نهایت پیروز میدان شد. درباره این پیروزی، حامیان اپوزیسیون استدلال می‌کنند که انتخابات اخیر منعکس‌کننده قدرت اردوغان از جمله نفوذ تقریبا کامل او بر رسانه‌های این کشور است که از سوی گروه‌های وابسته به حزب حاکم کنترل می‌شود. در همین حال، تحلیلگران سیاسی می‌گویند که پیروزی اردوغان قطبی شدن در جامعه ترکیه، به ویژه شکاف بین اسلام‌گرایان و سکولارها را بیشتر خواهد کرد.»

نشریه تایم نیز در گزارشی تفصیلی، به این موضوع پرداخت که پیروزی اردوغان بر ترکیه و سایر کشورهای جهان چه تاثیری خواهد داشت. در بخشی از گزارش این نشریه با عنوان «پیروزی اردوغان برای ترکیه و جهان چه معنایی دارد؟» آمده است: «اینکه اردوغان با توجه به وضعیت اقتصاد ترکیه و خشم عمومی در مورد واکنش دولت به زلزله‌های قدرتمند در ماه فوریه، توانست از بزرگ‌ترین آزمون رهبری خود جان سالم به در ببرد، قابل‌توجه است. پیامدهای پیروزی اردوغان فقط به ترکیه محدود نخواهد شد. این امر پیامدهای بین‌المللی مهم خواهد داشت، به‌ویژه برای ناتو؛ زیرا بر خلاف سایر اعضای این ائتلاف، ترکیه مسیر دیگری درباره ایجاد روابط با روسیه در پیش گرفته است.»

این نشریه افزود: «پیروزی اردوغان همچنین می‌تواند برای حدود ۳.۶ میلیون آواره سوری در ترکیه عواقب تعیین‌کننده‌ای داشته باشد. او در جریان مبارزات انتخاباتی، در تلاشی آشکار برای از بین بردن حمایت رقیب خود در میان ملی‌گراها، خاطرنشان کرد که دولت او با ساخت صدها هزار خانه در شمال سوریه بازگشت داوطلبانه آن‌ها را تسهیل می‌کند. در چنین شرایطی، این سوال مطرح می‌شود که آیا غرب برای رویارویی با ترکیه‌ای اقتدارگراتر آماده است؟ یا قرار است این رابطه مبادلاتی را حفظ کند و بگویند تا زمانی که اردوغان پناهندگان سوری را در ترکیه نگه می‌دارد، ما می‌توانیم تحملش کنیم.»