تازه‌ترین گزارش یونیسف، یا صندوق حمایت کودکان سازمان ملل متحد، نشان می‌دهد که افغانستان مرگبار‌ترین کشور برای کودکان است. در این گزارش - که روز سه شنبه از سوی یونیسف در افغانستان منتشر شد آمده که در نه ماه گذشته، در افغانستان روزانه 9 کودک کشته و معلول شده‌اند. در این گزارش همچنان آمده است که از سال 2009 الی 2018، در حدود 6500 کودک در افغانستان کشته و 15 هزار کودک دیگر نیز زخمی شده‌اند. مهم‌ترین حوادثی که در افغانستان به قربانی شدن کودکان منجر می‌شود، حملات انتحاری، انفجار‌ها و درگیری‌های مسلحانه بوده است. اما 42 درصد تلفات کودکان به دلیل حملات انتحاری و انفجار‌هایی بوده که توسط مخالفان دولت افغانستان صورت گرفته است.
این گزارش گفته است که در 9 ماه سال جاری 631 کودک در افغانستان کشته شده‌اند و 1730 کودک دیگر نیز زخمی شده‌اند، که افزایش یازده درصدی را نسبت به سال گذشته نشان می‌دهد.
دلایل افزایش تلفات کودکان در افغانستان متعدد است، اما مهم‌ترین دلیل آن این است که کودکان به طور مداوم در مسیر حملات انتحاری، انفجار‌ها و حتی درگیری‌های مسلحانه قرار می‌گیرند.
MANPREET ROMANA / AFP
حملات انتحاری که توسط تروریستان برنامه ریزی می‌شود، معمولا نقاطی را هدف قرار می‌دهد که ازدحام مردم در آن منطقه بیشتر باشد. کشته شدن افراد بیشتر، در کنار آن که رعب و وحشت بیشتری در دل مردم ایجاد می‌کند، مردم را ناگزیر به تمکین در مقابل مخالفان می‌سازد.
چنانچه در دوران تسلط طالبان بر عمده بخش‌های افغانستان، این گروه با خشونت بی‌رویه چنان رعبی بر دل مردم انداخته بودند که کسی سودای عصیان و مسلح شدن در مقابل گروه را در دل نداشت.
در قدم دوم، کشته شدن بیشتر مردم در حملات انتحاری، بدبینی مردم را به دولت بیشتر می‌کند. مردم که دولت را حامی و محافظ خود می‌دانند و با این حال توسط مخالفان کشته میشوند، دولت را مقصر ناتوانی در حفظ امنیت خود می‌شناسند. این استراتژی است که طالبان به طور معمول از آن استفاده می‌کنند و بدبختانه از این روش سود هم می‌برند.
در افزایش تلفات کودکان هم، دلیل اساسی این است که کودکان بیش از حد در صحنه‌های عمومی قرار دارند. در شهر‌های بزرگی چون کابل، هرات، مزار شریف، قندهار، ننگرهار و دیگر نقاط این کشور، کودکان کار همه روزه در میان جاده‌ها پرسه می‌زنند. این کودکان در کنار این مورد سوءاستفاده از سوی جریان‌های بزهکار قرار می‌گیرند و بیشتر از همه آسیب پذیرند. زیرا هدف اکثریت حملات انتحاری در شهر متمرکز است.
در کنار آن خانواده‌ها معمولا با کودکان‌شان به مسافرت می‌روند و بمب‌های کنار جاده‌ای وقتی ماشینی را هدف قرار می‌دهد، بیشترین تلفات را به کودکان وارد می‌کند. زیرا کودکان نسبت به بزرگسالان در مقابل حوادث ضعیف‌تر و ناتوان‌ترند.
اما از یاد نبریم که نیرو‌های امنیتی نیز در مواردی باعث ایجاد تلفات در میان کودکان میشوند، البته بیشتر به دلیل سوءاستفاده از این کودکان توسط مخالفان. طالبان همیشه از زنان و کودکان به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کنند. این روش غیرانسانی نیز زمینه افزایش تلفات را در میان کودکان بیشتر میسر می‌سازد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
یونیسف گزارش داده است که در حال حاضر 3.7 میلیون کودک در افغانستان از آموزش در مدارس بازمانده‌اند. این کودکان که اکثریت‌شان فرزندان خانواده‌های فقیر هستند، برای کمک به اقتصاد خانواده به کار خیابانی رو می‌آورند و در نتیجه در معرض خطر حملات انتحاری بیشتر قرار می‌گیرند.
حتی سوءاستفاده از کودکان در جنگ نیز آنان را در معرض خطر بیشتر قرار می‌دهد. بر اساس گزارش‌هایی که به طور مستند به نشر رسیده، طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی از کودکان به عنوان سرباز استفاده می‌کنند، و بیشترین حملات انتحاری توسط کودکان صورت می‌گیرد.
داعش در افغانستان چندین مدرسه تربیتی کودکان در مناطق زیر نفوذ خود ایجاد کرده است. اما تفاوت آن این است که در این مدارس فقط شیوه‌های انتحاری و آنچه به زعم آنان جهاد در مقابل کفار است، آموزش داده می‌شود.
افغانستان در حال حاضر یکی از خطرناک‌ترین کشور‌ها برای کودکان است. جمعیت ناچیزی از کودکان افغانستان به شیوه‌های مدرن، آموزش و پرورش یافته و به مدارج بالاتر تحصیلی راه پیدا کرده‌اند. بخش عمده‌ای از کودکان افغان هم با این که به مدرسه می‌روند، نمی‌توانند از کوچک‌ترین ظرفیت مدرسه‌ها استفاده کنند. قانون حمایت از کودکان که به تازگی به تصویب رسیده است. اگر توسط نماینده‌های مخالف این قانون دوباره باز گردانده نشود، می‌تواند تنها کورسویی از امید برای بهتر شدن وضعیت کودکان افغان باشد. در غیر این صورت، افغانستان همچنان کشوری مرگبار برای کودکان خواهد بود.
