نشریه آمریکایی «ان‌پی‌آر» در گزارشی نوشته است که طالبان با ارعاب و تهدید کردن امدادگران مسیر کمک‌های بشردوستانه را به نفع خود و اعضای گروهشان تغییر داده‌اند.

در گزارش این نشریه، که روز جمعه ۲۳ ژوئن (۲ تیر) منتشر شده است، با شش امدادگر افغان در پنج استان افغانستان مصاحبه شده است. این امدادگران تجربه‌هایشان را از مداخله طالبان در توزیع کمک‌های بشردوستانه بیان کرده‌اند که چگونه این گروه با تهدید، و حتی دست یازیدن به خشونت، این کمک‌ها را به اعضایش انتقال می‌دهد.

این کارمندان موسسات خیریه گفته‌اند که آن‌ها برای تشخیص نیازمندان در سطح استان‌ها و شهرها مطالعاتی می‌کنند، اما سرانجام بیشتر کمک‌ها بین کسانی توزیع می‌شود که مورد نظر طالبان باشند.

«ان‌پی‌ار» به‌نقل از کارمند یک موسسه خیریه بین‌المللی که کمک‌های غذایی از جمله آرد و برنج و روغن در شمال افغانستان تقسیم و توزیع می‌کند نوشته است که اعضای محلی طالبان فهرستی از افراد خودشان را به این دفتر می‌دهند که باید به آن‌ها کمک شود.

«م‌. ف.» (نام مستعار)، کارمند یکی از موسسات خیریه در شمال افغانستان، تاکید کرده است: «برخی از افراد محدود در فهرست ممکن است نیازمند باشند، اما دیگران از اعضا یا فرماندهان طالبان‌اند و واجد شرایط این موسسه برای دریافت بسته‌های کمکی نیستند.»

به گفته او، مقام‌ها یا وزارتخانه‌های طالبان این دستور را رسما به موسسات خیریه نمی‌دهند و معمولا این درخواست‌ها شفاهی است، اما در صورتی که موسسه این دستورها را جدی نگیرد، کارمندانش با تهدید روبه‌‎رو می‌شوند.

م. ‌ف. توضیح می‌دهد: «اگر ما از اجرای آن دستور خودداری کنیم، کارمندانمان تهدید و بازداشت می‌شوند و حتی به اتهام‌های بی‌اساس مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند.»

یکی از کارمندان یک موسسه دیگر در جنوب افغانستان، که در بخش کودکان فعالیت می‌کند، گفته است که طالبان این موسسه را زیر فشار می‌گذارند که به پروژه‌های مورد حمایت طالبان، از جمله ساختن مدرسه‌های دینی، کمک کند.

مریم (نام مستعار) به ان‌پی‌آر گفته است که طالبان حتی به این موسسه غیردولتی فشار آورده‌اند که افراد گروهشان را برای مقام‌های مدیریتی استخدام کند. به گفته مریم، طالبان فهرستی از افرادی را برای این موسسه پیشنهاد کرده‌اند که به آن‌ها باید کمک شود، در حالی که افراد این فهرست از مقام‌های طالبان‌اند و افرادی به‌مراتب نیازمندتر از آن‌ها وجود دارد.

مریم می‌گوید زمانی که موسسه به خواست‌های آن‌ها پاسخ منفی داد، آن‌ها گفتند که به فعالیت‌های این موسسه در بخش کودکان در افغانستان نیازی نیست و باید بسته شود.

او تاکید می‌کند: «به‌محض اینکه یکی از رهبران طالبان را متقاعد کنیم که به ما اجازه کار بدهند، فرماندهان دیگر این گروه مخالفت می‌کنند و مطالبات جدیدی مطرح می‌کنند و این مسائل را نمی‌شود تحمل کرد.»

این کارمند موسسه امدادرسان که در بخش کودکان در افغانستان فعالیت می‌کند تصریح کرد که با طالبان در حال گفت‌وگو هستند: «سازمان ما بسیاری از خواست‌های طالبان را رد کرد، اما شما نمی‌توانید با صاحبان قدرت مخالفت کنید. بسیاری از پروژه‌های حیاتی ما متوقف شد.»

مریم درباره تلاش‌های طالبان برای جمع‌آوری پول از کار خیریه‌اش می‌گوید: «دردآور است، زیرا این کار بر بسیاری از کودکان، به‌ویژه آن‌هایی که زیر خط فقر زندگی می‌کنند، اثر می‌گذارد.»

گزارش ماه آوریل سربازرس ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار، SIGAR) نشان می‌دهد که ۳۹ مورد تهدید یا ارعاب علیه امدادگران در سال ۲۰۲۲ ثبت شده است.

پیش از این، در ماه آوریل، جان سوپکو، رئیس سیگار، در حالی که با کمیته نظارت و پاسخگویی کنگره صحبت می‌کرد، در مورد سوءاستفاده از دلارهای مالیاتی آمریکا در افغانستان ابراز نگرانی کرد.

جان سوپکو، بازرس ویژه آمریکا در امور بازسازی افغانستان، نیز در گزارشی که اواخر ماه فوریه منتشر کرد گفت که طالبان به بهانه مالیات، خدمات اداری، و مجوز فعالیت، از سازمان‌های فعال در کمک‌های بشردوستانه پول می‌گیرند و به این صورت، از کمک‌ها سوءاستفاده می‌کنند.

جان سوپکو چهارشنبه گذشته در کمیته نظارت کنگره گفت هیچ اطمینانی وجود ندارد که طالبان به پول‌هایی که دولت آمریکا به افغانستان می‌فرستد دسترسی نداشته باشند.

او گفت هیچ جنگجوی طالبان را که گرسنه به نظر برسد در تلویزیون ندیده است و برعکس، همه آنان چاق و خوشحال‌اند، اما کودکان گرسنه افغان را که از شدت فقر رنج می‌برند، فراوان می‌توان در تلویزیون دید.