حتی اگر تمام عمر مشتری خانه‌‌مدهای مشهور باشید، باز هم ممکن است فروشنده‌ای بتواند جنس تقلبی را به جای اصل به شما بفروشد؛ مخصوصا در دنیای خریدوفروش آنلاین و وب‌سایت‌های فروش اشیای دست‌دوم که راستی‌آزمایی ادعای فروشندگان امکان‌پذیر نیست.

به گزارش گاردین، در بریتانیا از نظر درآمد مجرمانه و غیرقانونی، اجناس تقلبی بعد از مواد مخدر در رتبه دوم قرار دارند. در سال ۲۰۲۱، حدود ۴۲ میلیون قطعه جنس تقلبی کشف و ضبط شد که بنا به گزارش سازمان تجارت غیرانتفاعی گروه مبارزه با جعل (اس‌سی‌جی)، سه میلیون قطعه از آن‌ها در زیرمجموعه مد و لوازم تزیینی دسته‌بندی می‌شدند. البته اگر این آمار چندان هم زیاد به نظر نمی‌رسد، به این دلیل است که همه اجناس تقلبی و تولیدکنندگانشان گیر نمی‌افتند و هرکسی هم به خرید یک جنس تقلبی اعتراف نمی‌کند.

قوانین مربوط به اجناس تقلبی در اتحادیه اروپا سخت‌گیرانه‌تر از سایر کشورها است. در فرانسه، صاحب یک کیف تقلبی ممکن است با مجازات سه سال زندان روبرو شود اما فیل لوییز، مدیرکل اس‌سی‌جی، می‌گوید: «از زمانی که [بریتانیا] اتحادیه اروپا را ترک کرد، دیگر آن سطح نظارت و رعایت مقررات مربوط به واردات را نداشتیم.»

عواقب مد تقلبی فراتر از هدر رفتن چند اسکناس است. لوییز توضیح می‌دهد که این به اصطلاح «تجارت تاریک» با قاچاق انسان، استثمار نیروی کار و کار کودکان هم ارتباط دارد: «زمانی که شما این تعداد کالا را جابه‌جا می‌کنید و به سود چندمیلیاردی آن نگاه می‌کنید، می‌بینید که پیوند بین تولید در مقیاس بزرگ و جرائم سازمان‌یافته انکارناپذیر است.»

اولیویا ویندهام استوارت، متخصص حقوق بشر، موافق است. به گفته او، هزینه انسانی یک کیف برکین تقلبی «بسیار قابل‌توجه و تا حد زیادی پنهان» است.

چگونه می‌توانیم تشخیص دهیم چه چیز اصل است و چه چیز تقلبی؟

در انباری بی‌نام‌ونشان در یکی از شهرک‌های صنعتی اطراف گتویک که به سیستم‌های محافظتی پیشرفته مجهز است، بیل پورتر کسب‌وکار پررونقی دارد. این مجموعه که «رختکن عمومی» (Vestiaire Collective) نام دارد، ابتدا سال ۲۰۰۹ در فرانسه آغاز به کار کرد و سپس با رونق تجارت اجناس تقلبی در بریتانیا، فعالیتش را به این کشور هم گسترش داد.

کار آن‌ها به طور خلاصه تشخیص اجناس اصل از تقلبی است و خریداران می‌توانند کالاهایی را که آنلاین خریده‌اند، مستقیما برایشان ارسال کنند تا یک متخصص در ازای پرداخت ۱۹ دلار، اصالت آن را بررسی کند.

کف انبار به رنگ خاکستری بی‌لک است که با نوارهای رنگی به چندین بخش‌ تقسیم شده است و بی‌شباهت به صحنه جرم نیست. در یک طرف، هزاران جعبه رنگارنگ از اقلام طراحان مانند آجرهای نامنظم در قفسه‌هایی که تا سقف ارتفاع دارند چیده شده‌‌اند؛ کیف‌های مارک جیکوبز، کفش‌های پاشنه‌بلند جیمی چو و کیف‌های لویی ویتون اینجا و آنجا به چشم می‌خورند. جلو قفسه‌ها هم کت‌های بربری و لباس‌هایی از دیگر مارک‌ها دیده می‌شوند. این اقلام هر روز صبح با ون‌های بزرگ وارد انبار بزرگ و شلوغ می‌شوند و اینجا جایی است که شکارچیان اجناس تقلبی کارشان را انجام می‌دهند.

برخی از آن‌ها که به عنوان کارشناسان احراز اصالت (Authenticators) شناخته می‌شوند، از موزه‌های مد و خانه‌های حراج می‌آیند. برخی تجربه کار در کارخانه‌ تولید مارک‌های واقعی را دارند‌ و دیگران شیفتگان مدند.

روند استخدام در این مجموعه سخت‌گیرانه است. متقاضیان علاوه بر اطلاعات فنی باید به اخبار دنیای مد هم مسلط باشند؛ مثلا بدانند نایکی چه زمان با تیفانی همکاری کرد یا وقتی دمنا به بالنسیاگا پیوست، اندازه فونت را چقدر تغییر داد.

جاستین بامز، یکی از کارشناسان برجسته اصالت، می‌گوید: «هرمس، گوچی و لویی ویتون همیشه بیشترین اجناس تقلبی باکیفیت را دارند. تشخیصش می‌تواند فوق‌العاده دشوار باشد.»

هیچ دو شکارچی اجناس تقلبی شبیه هم کار نمی‌کنند. هر کدام روش، پیشینه و قدرت فوق‌العاده و دقیق خود را دارند.

بامز که فرانسوی و حدودا ۳۰ ساله است، مدرک تاریخ هنر دارد و قبل از آمدن به اینجا در آرشیو موزه کار می‌کرد. او در حالی‌ که دستکش‌های نخی سفید به دست دارد، یک جعبه هرمس را باز می‌کند و یک کیف برکین خاکستری به قیمت حدود ۱۵ هزار دلار را بیرون می‌کشد.

او کیف را زیر نور روی میزش نگه داشته است و بسته‌بندی، تن رنگ نارنجی جعبه و اینکه مرد کوچولوی لوگو دستش را در جیب دارد یا نه بررسی می‌کند: «جعل کردن برخی جزئیات سخت‌تر است و این یکی از آن‌ها است.» سپس دوخت کشیده‌شده دور لبه و درست ایستادن دست‌‌ها را نشان می‌دهد و می‌گوید: «من این را با چشم هم تشخیص می‌دهم. در هرمس سخت‌ترین حرف برای جعل کردن آر (R) است. یک شاخص مهم دیگر هم بوی آن است.» او کیف را به بینی‌اش نزدیک می‌کند و می‌گوید: «بوی هرمس نرم و دودی است اما بوی گوچی بیشتر شبیه چوب است.»

زمانی تشخیص اجناس تقلبی آسان بود؛ چون بی‌دقت، شلخته و با اجناس ارزان‌قیمت تهیه می‌شدند و حتی می‌توانستید در لوگو و نوشته‌ها غلط املایی هم ببینید. مثلا روی قفل به جای هرمس هرپس نوشته می‌شد؛ اما امروزه تشخیص علائم مشخصه تقلبی بودن دشوارتر است. تازه بعضی بسته‌ها کاغذ خرید تقلبی هم دارند که کار را سخت‌تر می‌کند.

سازمان تجارت غیرانتفاعی گروه مبارزه با جعل اطلاعاتی را در مورد اجناس تقلبی‌ جمع‌آوری کرده و آن را با استانداردهای تجاری، پلیس و گمرک به اشتراک می‌گذارد. این مجموعه نمایندگی سه هزار نشان تجاری از تولیدکنندگان قطعات خودرو گرفته تا شانل را بر عهده دارد. بیشتر اجناس تقلبی‌ از طریق دریا به بریتانیا می‌آیند، اما اقلام کوچک‌تر در حال حاضر بیشتر با مسافر یا هواپیما می‌رسند.

بازرسان گمرک فقط در فرودگاه ایست میدلندز بریتانیا هر ماه اجناس تقلبی به ارزش بیش از ۱.۲ میلیون دلار کشف می‌کنند؛ اما باید پرسید چقدر از آن‌ها از زیر دستشان در می‌رود؟

راه‌های تشخیص اجناس تقلبی

- تفاوت قیمت

اگر تفاوت قیمت بین آنچه می‌خرید و نمونه‌های اصل موجود در فروشگاه‌های معتبر زیاد باشد، احتمالا به اصالت آن شک می‌کنید اما فروشندگان اجناس تقلبی این روزها قیمت‌ها را بالا برده‌اند و این کالاها را نهایتا ۱۰ یا ۲۰ درصد زیر قیمت عرضه می‌کنند تا اعتماد خریدار جلب شود.

- دوخت‌های داخلی و درزهای زیر لباس

همه ما ظاهر کیف‌ها و لباس‌های گران‌قیمت را دیده‌ایم اما داخلش را نه! عمده تفاوت‌ها در اجناس اصل و تقلبی را می‌توان در این قسمت‌ها پیدا کرد. جیب‌های داخلی و دوخت‌هایی که معمولا در معرض دید نیستند، بهترین جا برای لو دادن کلاه‌برداران‌اند.

- کیفیت ریزه‌کاری‌ها

اگر مراحل ساخت کالاهایی را که از خانه‌مدهای مشهور می‌آیند، دنبال کنید، می‌بینید که بخش‌هایی از آماده‌سازی همیشه به کمک صنعتگران زبردست انجام می‌شود. ضرب کردن نام و نوشته‌ها و نصب یراق‌آلاتی که دستی انجام شده باشد، به‌مراتب ظریف‌تر از نمونه‌های تقلبی‌اند که با ماشین انجام‌ شده‌اند.