خبرگزاری اسوشیتدپرس در گزارشی، با شرح ماجرای دوستی مایکل وایت با یکی از زندانیان سیاسی ایران در زندان وکیلآباد مشهد، گفته است این سرباز سابق نیروی دریایی آمریکا برای قدردانی از کمکهای زندانی ایرانی همبند خود، توانسته است مجوزهای لازم برای اقامت او در آمریکا را دریافت کند.
به گفته رسانههای آمریکایی، این ایرانی که «مهدی وطنخواه» نام دارد، در زمان بازداشت وایت در ایران از فرصت مرخصی خود استفاده کرده و با وجود خطراتی که او را تهدید میکرد، نامههای زندانی آمریکایی را برای خانوادهاش ارسال، و با مقامهای آمریکا در خصوص شرایط وایت صحبت کرده بود.
وایت پس از سفر به ایران در ۱۳۹۷ برای دیدار با دختری ایرانی که در اینترنت با او آشنا شده بود، با اتهامهایی از قبیل جاسوسی و توهین به رهبران جمهوری اسلامی بازداشت شده بود.
به گفته وایت، این سومین سفر او به ایران بوده، اما هنگام خروج از ایران با دوستدختر ایرانی خود بهقصد سفر به ترکیه، نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی او را بازداشت کردند و تحت شکنجههای مختلفی قرار دادند.
آنچه بر اهمیت اقدام وطنخواه، معترض ایرانی همبند وایت، افزوده است، افشای شرایط این زندانی آمریکایی برای مقامهای دولت آمریکا بوده که در نهایت به آزادی مایکل وایت منجر شد.
اسوشیتدپرس در شرح نحوه آشنایی این دو زندانی نوشته است: «وایت بهتازگی وارد یک زندان وحشتناک در ایران شده بود که یک زندانی کنجکاو ایرانی که به زبان انگلیسی تسلط داشت، به او در حیاط زندان نزدیک شد.»
وایت گفته است که نخست اعتماد کافی به مهدی وطنخواه نداشته، اما پس از مدتی، این ایرانی به مترجم او در زندان و دوستی صمیمی برای او بدل میشود. وایت، وطنخواه را مردی مینامد که مواضعش در مورد مسائل اجتماعی و انتقاد به حکومت جمهوری اسلامی سبب شده بود زندانی شود.
وطنخواه در دوران حبس خود و پس از آزادیاش، با ارائه گزارشهای مهم و دستاول به مادر وایت در مورد وضعیت پسرش در زندان و با ارسال نامههایی که وایت در حبس نوشته بود، به دوست آمریکایی خود کمک کرد.
وایت که با حکم قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران به ۱۰ سال زندان محکوم شده بود، اسفند ۱۳۹۸ پس از ابتلا به کرونا و وخامت حال جسمانی، به بیمارستان منتقل شد و پس از درمان، به سفارت سوئیس در تهران انتقال یافت و خرداد ۱۳۹۹، دو روز پس از آزادی سیروس عسگری، ایرانی زندانی در آمریکا، آزاد شد و به کشور خود بازگشت. اما به گفته خودش، هیچگاه مهربانی دوست ایرانیاش را از یاد نبرد و کوشید او را به آمریکا انتقال دهد.
این تلاش سرانجام به نتیجه رسید و در تیر ۱۴۰۲، این دو زندانی سابق در ایران، برابر دوربین خبرنگاران در آمریکا قرار گرفتند.
وایت گفته است: «زمانی که در زندان ایران بودم، مهدی جان خود را برای اطلاعرسانی در مورد من به خطر انداخت. او واقعا چنین کرد. به او گفتم که هر کاری که در توانم باشد، انجام خواهم داد تا او را به اینجا برسانم، زیرا احساس میکردم میتواند یکی از اعضای مهم جامعه آمریکا باشد.»
این سرباز سابق آمریکایی، اجازه زندگی موقت برای وطنخواه را در ایالات متحده، در چارچوب یک برنامه دولتی بشردوستانه دریافت کرده است که به افراد اجازه میدهد به دلایل عاجل بشردوستانه، وارد خاک آمریکا شوند.
وطنخواه به اسوشیتدپرس گفته است: «از زمانی که به یاد میآورم، آرزو داشتم به ایالات متحده بیایم. زمانی که وارد آمریکا شدم، میدانستم که بهترین لحظه زندگی من است و زندگیام تغییر کرده است.»
دوستی مایکل وایت ۵۰ساله با مهدی وطنخواه ۲۴ساله، به یکی از نمادینترین رفتارهای بشردوستانه بدل شده است که نشان میدهد بر خلاف حکومت جمهوری اسلامی، مردم ایران هیچ نگاه خصمانهای به شهروندان آمریکایی ندارند.
وایت همچنین گفته است که در مدت بازداشت، تحت شکنجه و آزار جنسی قرار گرفته و این خاطرات را طی مدت بازداشت، پنهانی در دفتری نوشته است.
مهدی وطنخواه نیز در شرح دلیل بازداشتش گفته است که «به دلیل مواضع انتقادی به حکومت، از جمله شرکت در اعتراضات، انتشار مطالب انتقادی در شبکههای اجتماعی و روزنامههای دانشگاهی»، زندانی شده است.
رسانههای آمریکا تماس وطنخواه را با جاناتان فرانک، مشاور خانوادههای گروگانها و بازداشتشدگان آمریکایی و مسئول پرونده وایت، از مهمترین کمکها برای آزادی او دانستهاند.