حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر به مرکز تجارت جهانی در نیویورک به مرگ ۲۷۵۳ نفر در برج‌های دوقلو و منطقه اطرافش منجر شد. پس از حمله، بیش از ۱۰۰ هزار نفر از امدادگران، همراه ۴۰۰ هزار نفر از ساکنان محلی و سایر کارکنان اطراف کانون انفجار، در معرض ابری سمی از گردوغبار قرار گرفتند که مانند لایه‌ای ضخیم از خاکستر فرود آمد و بیش از سه ماه در هوا باقی بود.
روبرتو لوچینی، استاد علوم سلامت محیط و کار از دانشگاه فلوریدا اینترنشنال، در مقاله‌ای که در وب‌سایت کانورسیشن منتشر شده است به پیامدهای این حمله تروریستی بر سلامت بازماندگان می‌پردازد.
به نوشته لوچینی، ستون گردوغبار مرکز تجارت جهانی از ترکیب خطرناکی از گرد سیمان و ذرات، آزبست و گروهی از مواد شیمیایی موسوم به آلاینده‌های آلی دیرپا تشکیل شده بود. این مواد دیوکسین‌های سرطانزا و هیدروکربن‌های پلی‌آروماتیک یا پی‌ای‌اچ را شامل می‌شود که محصول احتراق سوخت‌اند.
این گردوغبار همچنین حاوی فلزات سنگینی بود که برای مغز و بدن انسان سمی‌اند مانند سرب و جیوه، و کادمیم، ماده‌ای سرطانزا و سمی برای کلیه‌ها.
بسیاری از اولین نیروها و امدادگرانی که به محل رسیدند و سایر کسانی که مستقیم در معرض این گردوغبار قرار گرفتند دچار سرفه شدیدی شدند که به‌طور میانگین به‌مدت یک ماه ادامه داشت.
از بیماری‌های حاد تا مزمن
لوچینی در ادامه می‌نویسد پس از مشکلات حاد سلامت، طولی نکشید که افراد به موجی از بیماری‌های مزمن دچار شدند که هنوز پس از ۲۰ سال ادامه دارد. سرفه مداوم به بیماری‌های دستگاه تنفسی مانند آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه، و بیماری‌های مجرای تنفسی فوقانی مانند رینوسینوزیت مزمن، لارنژیت (التهاب حنجره) و فارنژیت بینی منجر شد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
بیماری‌های تنفسی همچنین بسیاری از آن‌ها را در معرض خطر ابتلا به بیماری رفلاکس معده قرار داد، که در بازماندگان حمله ۱۱ سپتامبر بیشتر از افراد عادی بروز می‌کند. در نتیجه اختلال‌های گوارشی یا مجرای تنفس، بسیاری از این افراد هنوز با آپنه خواب (وقفه تنفسی در خواب) دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند.
علاوه بر این، حدود هشت سال پس از حمله ۹ سپتامبر، سرطان در بازماندگان بروز کرد که تومورهای بافت‌های لنفاوی و خونی مانند لنفوم، میلوما، و لوسمی را شامل می‌شد و معمولا افرادی که در محل کار در معرض مواد سرطانزا قرار دارند به آن دچار می‌شوند. اما بازماندگان به سایر گونه‌های سرطان نیز مبتلا شده‌اند، از جمله سرطان پستان، سروگردن، پروستات، ریه، و تیرویید.
برخی از آن‌ها به مزوتلیوما مبتلا شدند، نوعی سرطان بدخیم که در اثر قرار گرفتن در معرض آزبست بروز می‌کند.
و ضربه روحی ناشی از حمله ۱۱ سپتامبر بسیاری از بازماندگان را به مشکلات مزمن سلامت روان دچار کرده است. بر اساس پژوهشی که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد و روی بیش از ۱۶ هزار نفر از امدادگران حاضر در محل حمله ۱۱ سپتامبر انجام شده بود، حدود نیمی از آن‌ها نیازمند درمان مشکلات روحی بودند و ۲۰ درصد آن‌ها به اختلال استرس پس از ضایعه (PTSD) مبتلا شده بودند.
بسیاری از آن‌ها می‌گویند تماسی که با بدن‌های تکه‌تکه‌شده داشتند و صحنه‌‌های روزهای پس از فاجعه را نمی‌توانند فراموش کنند و برخی از آن‌ها به اختلال‌های شناختی و سایر مشکلات رفتاری دچار شده‌اند.
نسل رو به سالمندی بازماندگان حمله ۱۱ سپتامبر
اکنون، پس از ۲۰ سال، بازماندگان با چالشی جدید مواجه‌اند: بازنشستگی، گذاری دشوار در زندگی که گاهی می‌تواند به زوال سلامت روان منجر شود.
پیش از بازنشستگی، کار روزانه و برنامه منظم اغلب ذهن را مشغول نگه می‌دارد. اما بازنشستگی گاهی یک خلاء به جا می‌گذارد، خلایی که برای بازماندگان حمله ۱۱ سپتامبر اغلب با خاطرات ناخواسته صداها، بوها، ترس و ناامیدی آن روز وحشتناک و روزهای بعدی پر می‌شود.
سالمندی ممکن است با فراموشی و سایر مشکلات شناختی همراه باشد. اما پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این روندهای طبیعی در بازماندگان حمله ۱۱ سپتامبر تسریع شده و حادتر است. بر اساس پژوهش‌های انجام‌شده، بین آسیب شناختی در امدادگران حمله ۱۱ سپتامبر و زوال عقل (دمانس) ارتباط وجود دارد. در گزارش اخیر واشنگتن پست آمده است که بازماندگان حمله ۱۱ سپتامبر در دهه ۵۰ سالگی به علائم مشابه زوال عقل دچار شده‌اند، بسیار زودتر از سن معمول.
