ماریس پین، وزیر امور خارجه پیشین استرالیا و سابقه‌دارترین سناتور زن در سپهر سیاسی این کشور، روز چهارشنبه ۲۲ شهریور (۱۳ سپتامبر)، در مراسمی با حضور سیاستمداران استرالیایی، کناره‌گیری‌اش از سیاست را اعلام کرد. او در این مراسم از سیاستمداران استرالیا و جهان خواست در برابر نقض گسترده حقوق بشر به ویژه حقوق زنان در افغانستان بیدار باشند و آن را نادیده نگیرند.
ماریس پین که ۲۶ سال در دستگاه سیاست استرالیا کار کرده است، نخستین وزیر دفاع زن (۲۰۱۵) و دومین وزیر امور خارجه زن این کشور (۲۰۲۲ــ۲۰۱۸) شناخته می‌شود.
او در مورد تجربه آشنایی‌اش با مردم افغانستان گفت که در دوران ماموریتش بارها با افغانستان سفر کرده است. او در سخنرانی‌اش با بغض و اشک از زنان افغانستان یاد کرد و گفت: «من در این سال‌ها در طول سفرهایم، با زنان شگفت‌انگیز افغان آشنا شده‌ام. [اکنون] زندگی هر یک از این زنان به شکلی برگشت‌ناپذیر بد و بدتر شده است.»
او تاکید کرد: «این یک ماموریت ناتمام برای همه ما است. بی‌عدالتی و رفتاری که با زنان [افغانستان] می‌شود، بر قلب من مانند یک زخم است.» او گفت که جهان هرگز نباید آنچه را در افغانستان رخ می‌دهد، نادیده بگیرد.
ماریس پین سپس به بی‌توجهی دولت‌های جهان به وضعیت افغانستان در دو سال گذشته اشاره کرد و گفت که شکست در اقدام علیه دولت‌های اقتدارگرا توجیه‌ناپذیر است. او تاکید کرد: «ما باید بر این تهدید تمرکز مطلق داشته باشیم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این سناتور سابق استرالیا در حالی از وضعیت وخیم حقوق بشری در افغانستان ابراز نگرانی کرد که نمایندگان کشورهای جهان در پنجاه‌وچهارمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز وضعیت زنان و حقوق بشر در این کشور را به‌شدت وحشتناک توصیف کردند. فولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، گفت که وضعیت حقوق بشر در افغانستان «فروپاشی کامل» است.
در دو سال سلطه طالبان بر افغانستان، با وجود اینکه این گروه هر روز با صادر کردن دستورهای سختگیرانه‌تر، محدودیت‌ها برای زنان را بیشتر کرده و موارد نقض حقوق بشر از اعدام تا دادگاه صحرایی، شکنجه، بازداشت، سرکوب نظامیان پیشین و منع فعالیت‌های فرهنگی، هنری، ورزشی و حتی مذهبی به صورت گسترده افزایش یافته، برخورد کشورهای جهان با افغانستان و طالبان هنوز به همان روال پیشین باقی مانده است.
در حالی که فعالان حقوق بشر همواره از کشورهای جهان به ویژه آمریکا خواسته‌اند دسترسی طالبان را به پول‌هایی که به نام کمک‌های بشردوستانه به افغانستان می‌رسند قطع کنند و علیه رفتارهای ضدانسانی این گروه در افغانستان از اهرم‌های فشار استفاده کنند، کشورهای جهان در این مدت بیشتر بر تعامل با طالبان متمرکز بوده‌اند.
اکنون از بسته شدن در مدارس به روی دختران در افغانستان بیش از دو سال و از بسته بودن در دانشگاه‌ها حدود یک سال می‌گذرد. در این جریان، زنان از تمام عرصه‌های زندگی اجتماعی، سیاسی، مناسبات فرهنگی و حتی تفریح‌های معمول و روزمره حذف شده‌اند.
