تیم ورزشی اعزامی افغانستان به بازی‌های آسیایی هانگژو در چین، در مجموع از دو بخش تشکیل می‌شد، تیمی که طالبان آماده کرده و به این بازی ها فرستاده بودند، و تیمی که با برخورداری از حمایت سازمان‌ها و نهاد‌های معتبر جهانی در این بازی‌ها به میدان آمدند. از این میان، تیم والیبال دختران افغان با سروصدای بیشتری حمایت و تشویق شد، زیرا طالبان زنان و دختران را در افغانستان از تمام حقوق انسانی خود، از جمله حق فعالیت‌های ورزشی و حضور در مسابقه‌ها محروم کرده‌اند. به گزارش خبرگزاری فرانسه، اعضای تیم والیبال دختران افغانستان می‌گویند که امیدوارند حضور آنان در بازی‌های ‌هانگژو با وجود مخالفت گروه طالبان، به زنان دیگر را در داخل کشور انگیزه دهد تا برای دستیابی به آرزوها و رویا‌های خود تلاش  کنند. اعضای این تیم می‌گویند برای رسیدن به بازی‌های ‌هانگژو، خطر پیگرد، تبعید و حتی تهدید خانواده‌های خود را هم تحمل کردند، ولی نگذاشتند این چالش‌ها مانع پیگیری خواسته‌ها و آرزو‌های آنان شود. 

با سلطه گروه طالبان بر افغانستان، ورزش زنان نیز عملا ممنوع شد. طالبان به سرعت تمامی باشگاه‌های ورزشی اختصاصی زنان را تعطیل و مسدود کردند و به باشگاه‌ها دیگر هم هشدار دادند که زمینه فعالیت زنان را فراهم نکنند. آنان مشارکت زنان افغان را در مسابقات ورزشی داخلی و خارجی نیز ممنوع کردند؛ به این معنا که در ترکیب هیئت ۱۲۰ نفره افغانستان در بازی‌های‌ هانگژو، هیچ زنی را انتخاب و اعزام نکردند. با این حال، شماری از نهاد‌های بین‌المللی، کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون جهانی والیبال کمک کردند تا دختران و زنان افغان، از گوشه‌و‌کنار دنیا به هیئت ورزشی افغانستان اضافه شوند. دختران والیبالیست افغان در تبعید، از شهرهای مختلف دنیا (اکثرا از ایران و پاکستان) برای حضور در قالب یک تیم ۱۲ نفره برای بازی در مسابقات هانگژو انتخاب شدند، و فدراسیون والیبال افغانستان نیز از این اقدام حمایت کرد.

تیم دختران والیبالیست افغان در نخستین بازی در مقابل ژاپن ۳ - صفر مغلوب شد. با این حال، روحیه آن‌ها بسیار قوی و خوب بود. آنان حتی وقتی دومین بازی خود را در آخرهفته در مقابل قزاقستان نیز با نتیجه ۳ - صفر باختند، باز هم باروحیه و سرحال بودند. در واقع تیم والیبال دختران افغانستان در مقابل تیم‌های بزرگی چون ژاپن حرفی برای گفتن نداشت. اما همین که نخستین امتیاز خود را با تاخیر در مقابل ژاپن به دست آوردند، ورزشگاه را تشویق و هلهله فرا گرفت و مشخص شد که بخش زیادی از تماشاگران حاضر در ورزشگاه، روزگار زنان و دختران افغان را می‌‌دانند و به همین دلیل آنان را به شدت تشویق می‌کنند. مرسل خدری، بازیکن ۲۵ ساله تیم والیبال دختران افغان، می‌گوید: «حضور در بازی‌های‌هانگژو به ما این نوید را داد که هیچگاه امید خود را از دست ندهیم و آرزو‌های خود را دنبال کنیم. من به زنان افغان می‌گویم که رویا‌های خود را هرگز رها نکنند و آن را در هر صورت ممکن دنبال کنند.» او می‌افزاید: «حضور زنان افغان در بازی‌های آسیایی ‌هانگژو بسیار سخت بود، زیرا شرایط ما دشوار است؛ همه مردم از وضعیت افغانستان اطلاع دارند.»

بیشتر دختران والیبالیست افغان در بازی‌های ‌هانگژو از ترس انتقامگیری طالبان از خانواده‌هایشان، حاضر به گفت‌وگو با رسانه‌ها نبودند. اما تعدادی از آنان که با رسانه‌های مختلف گفت‌و‌گو کرده‌اند، می‌گویند که امید به آینده، آنان را به سوی این بازی‌ها کشانده است. رقیه محمدی، از اعضای این تیم، می‌گوید: «مسلما ما در مقابل تیم‌های قدرتمند آسیا حرفی برای گفتن نداریم. ما حتی برای تمرین و آماده شدن، زمان زیادی نداشتیم. با این حال، این بازی‌ها برای ما زمینه‌ساز روحیه گرفتن و آماده شدن برای بازی‌های آینده است. 

پس از سلطه طالبان بر افغانستان، صد‌ها ورزشکار زن و مرد و خانواده‌های آنان از ترس این گروه، با کمک کمیته بین‌المللی المپیک از کشور‌های جهان ویزای بشردوستانه دریافت، و به کشور‌های مختلف مهاجرت کردند. کمیته بین‌المللی المپیک می‌گوید، اگر این افراد در افغانستان باقی می‌ماندند، با خطرات مختلفی رو‌به‌رو می‌شدند و آینده ورزشی آنان از بین می‌رفت. 

تیم والیبال دختران افغان در آخرین بازی خود، دوشنبه، دوم اکتبر (۱۰ مهر)، به مصاف هنگ‌کنگ خواهد رفت. مرسل خدری می‌گوید: «مطمئنیم که بازی مقابل هنگ‌کنگ نیز مانند بازی‌هایی که پیش از این انجام دادیم، خیلی سخت است. اما ما از قبل خود را بازنده نمی‌دانیم. می‌خواهیم از این بازی‌ها به حد کافی تجربه کسب کنیم.» او می‌افزاید: «با اینکه بازی‌ها را باختیم، ولی روحیه خود را نباخته‌ایم.»