دانشمندان می‌گویند فضاپیمای «سایکی»، ۱۲ اکتبر (۲۰ مهر) به فضا پرتاب خواهد شد. به گزارش سی‌ان‌ان، شرکت‌های «اسپیس‌اکس» و مدیران برنامه فضایی «سایکی» و ناسا، روز ۱۲ اکتبر ساعت ۱۰:۱۶ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی را برای پرتاب کاوشگر سایکی در نظر گرفته‌اند.
این فضاپیما با استفاده از موشک «فالکون هوی» و از مرکز فضایی کندی به فضا پرتاب خواهد شد. به گفته مهندسان ناسا، آن‌ها در این فرصت خواهند توانست بررسی‌های خود از سیستم کنترل سوخت نیتروژن فضاپیمای سایکی را تکمیل کنند.
به گفته دانشمندان، فرصت‌های بعدی برای پرتاب فضاپیمای «سایکی» بین روز‌های ۱۲ تا ۲۵ اکتبر تعیین شده‌اند.
هدف فضاپیمای کوچک سایکی که به اندازه یک خودرو است، رسیدن به سیارکی به همین نام است که در کمربند اصلی سیارکی واقع شده است و جایی میان مدارهای مریخ و مشتری به دور خورشید می‌گردد.
پیش از این، قرار بود فضاپیمای سایکی در ماه سپتامبر ۲۰۲۲ به فضا پرتاب شود، اما ناسا در ماه ژوئن سال پیش، این ماموریت را به حالت تعلیق درآورد. دلیل آن این بود که نرم‌افزار ناوبری ویژه آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا برای بازه زمانی پرتاب در سال ۲۰۲۲ آماده نشده بود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
فضاپیمای سایکی بر اساس برنامه اولیه قرار بود پس از طی بیش از ۱.۶ میلیارد کیلومتر، در سال ۲۰۲۶ به سیارک سایکی برسد. اما بر اساس برنامه زمانی پرتاب جدید، این فضاپیما پس از مانور کمک‌گرانشی در اطراف مریخ برای افزایش سرعت که در سال ۲۰۲۶ انجام خواهد شد، در نهایت، احتمالا در ماه اوت ۲۰۲۹ به این سیارک خواهد رسید. سایکی سیارکی است که از آهن و نیکل تشکیل شده و ارزش آن معادل ۱۰ کوینتیلیون (۱۰ به توان ۱۸) دلار یعنی ۱۰ هزار برابر اقتصاد کل جهان تخمین زده شده است. این سیارک با قطر تقریبی ۲۲۵ کیلومتر -تقریبا برابر با یک‌چهارم طول کل انگلستان- یکی از بزرگ‌ترین اجرام موجود در کمربند سیارکی محسوب می‌شود.
سایکی جدیدترین نمونه از مجموعه ماموریت‌های سیارکی ناسا به شمار می‌رود. پیش از این، همین اواخر بود که فضاپیمای اوسیریس-رکس با نمونه‌هایی از سیارک «بنو» که در سال ۲۰۲۰ جمع‌آوری شده بود، به زمین بازگشت.
کاوشگر لوسی نیز که در سال ۲۰۲۱ با هدف سفر به سوی سیارک‌های تروجان مشتری به فضا پرتاب شده بود، طی سال‌های آینده ماموریت‌های پیچیده‌ای انجام خواهد داد و تا سال ۲۰۳۳ به کار خود ادامه خواهد داد.
پیش از این، کاوشگر ناسا که «آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه» یا «دارت» نام داشت، یک فضاپیما را به سیارک کوچک دیمورفوس کوبید تا مدار آن را تغییر دهد و ثابت کرد که اساسا چنین ماموریت‌هایی در آینده می‌توانند مدار سیارک‌هایی را که زمین را تهدید می‌کنند، تغییر دهد.
به گزارش اسپیس، فضاپیمای «روزتا» سازمان فضایی اروپا نیز که در سال ۲۰۰۴ به فضا پرتاب شده بود، ۱۰ سال مدار دنباله‌دار ۶۷ پی/چوریوموف-گراسیمنکو را که بین زمین و مشتری به دور خورشید می چرخد دنبال کرد و دو سال نیز آن را تحت بررسی قرار داد و آخرسر به آرامی با این دنباله‌دار برخورد کرد. این دنباله‌دار، بار دیگر در حدود ۲۰۰ سال دیگر یعنی در سال ۲۲۱۴ به نزدیکی زمین خواهد رسید.
روزتا یک کاوشگر کوچک‌تر به نام فیله (Philae) را بر روی این دنباله‌دار ۴.۵ میلیارد ساله که به نام چوری نیز مشهور است فرود آورد تا اطلاعاتی درباره ترکیبات شیمیایی آن گردآوری کند، اما در جریان این ماموریت، همه‌چیز به‌خوبی پیش نرفت و کاوشگر فیله دوبار به سطح دنباله‌دار برخورد کرد و بازگشت و در نهایت، به‌دلیل درست عمل نکردن چنگک‌های فرود نصب‌شده روی ارابه فرود آن که قرار بود آن را روی دنباله‌دار ثابت کند، در ناحیه‌ای فرود آمد که موقعیت منطقه‌ای آن برای دانشمندان چندان مطلوب نبود.
این مکان زیر صخره‌ای قرار گرفته بود که پنل‌های خورشیدی کاوشگر نمی‌توانستند انرژی خورشیدی را به دست آورند و از این رو، ذخایر انرژی کاوشگر پس از دو روز تمام شد و از آن پس، این فضاپیما یک بار دیگر در ژوئن ۲۰۱۵ (خرداد ۱۳۹۴) در پی تغییر زاویه دنباله‌دار به سمت خورشید، برای مدتی کوتاه از خواب بیدار شد.
