دیوید کامرون، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا، پس از هفت سال، به سیاست بازگشت و وزیر خارجه این کشور شد.

به گزارش تلگراف، دیوید کامرون روز دوشنبه ۱۳نوامبر (۲۲ آبان) در بیانیه‌ای اعلام کرد که دعوت ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا، برای تصدی وزارت خارجه را «با کمال میل» و با هدف خدمت به کشور پذیرفته است تا بخشی از «قوی‌ترین تیم ممکن» پیش از انتخابات ۲۰۲۴ باشد.

او خاطرنشان کرد اگرچه با برخی تصمیم‌های فردی ریشی سوناک «مخالف است»، اعتقاد دارد که نخست‌وزیر «در زمانه‌ای دشوار، رهبری مثال‌زدنی‌ از خود نشان می‌دهد». کامرون اضافه کرد که امیدوار است در کنار نخست‌وزیر بریتانیا از تجربه‌اش به‌عنوان رهبر حزب محافظه‌کار به مدت ۱۱ سال و نخست‌وزیر بریتانیا به مدت شش سال، برای مقابله با «چالش‌های حیاتی» بهره بگیرد.

دیوید کامرون ۵۷ ساله که بازگشتش به دنیای سیاست بسیار غیرمنتظره‌‌ بود، سال ۲۰۱۶ در قمار پرخطر همه‌پرسی بریتانیا برای ماندن در اتحادیه اروپا باخت و با استعفا از مقامش، از سیاست هم کناره گرفت. پس از آن، او بیشتر زمانش را به نوشتن خاطرات و ایفای نقش‌های تجاری محدود کرد.

او که با نخستین پیروزی‌اش در انتخابات سال ۲۰۱۰، به ۱۳ سال حاکمیت حزب کارگر در بریتانیا پایان داده بود، به دنبال راهی برای متحد نگه داشتن حزب محافظه‌کار بود اما ساعاتی پس از اعلام رای منفی به ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا در همه‌پرسی بحث‌برانگیز برگزیت، از مقام نخست‌وزیری استعفا کرد.

کامرون در سال ۲۰۰۱ به پارلمان بریتانیا راه یافته بود. او در دوره حاکمیت حزب کارگر به رهبری تونی بلر، به‌سرعت مسیر ترقی در حزب محافظه‌کار بریتانیا را طی کرد تا اینکه در سال ۲۰۰۵ به رهبری این حزب برگزیده شد.

او تا جایی که ممکن بود سعی کرد از بحث در مورد اتحادیه اروپا که از زمان نخست‌وزیری مارگارت تاچر در دهه ۸۰  به پاشنه آشیل حزب محافظه‌کار تبدیل شده بود، بپرهیزد.

کامرون در انتخابات سال ۲۰۱۰، جوان‌ترین نخست‌وزیر ۲۰۰ سال گذشته بریتانیا بود، اما از آنجا که محافظه‌کاران راست میانه نتوانستند برای تشکیل دولت کرسی‌های کافی به دست آورند، ناگزیر به ائتلاف با لیبرال دموکرات‌های میانه‌رو روی آورد.

در حالی‌ که کاهش هزینه‌های عمومی بر ائتلاف سایه افکنده بود، سیاست خارجی به صحنه زورآزمایی میان محافظه‌کاران بر سر اتحادیه اروپا تبدیل شد. پس از پنج‌ سال دولت ائتلافی، محافظه‌کاران در انتخابات مه ۲۰۱۵ با کسب اکثریت قاطع آرا، به‌تنهایی سکان هدایت کشور را در اختیار گرفتند و به این ترتیب، راه برای برگزاری همه‌پرسی که کامرون سال ۲۰۱۳ با هدف آرام کردن حزبش وعده آن را داده بود، هموار شد.

کامرون پس از آن باقی سال را به چانه‌زنی با سایر کشورهای اروپایی برای دستیابی به توافقی بهتر بر سر روابط بریتانیا با اتحادیه اروپا گذراند. اما این تلاش‌ها راه به جایی نبرد و او از فوریه ۲۰۱۶ به‌تدریج مقدمات برگزاری همه‌پرسی در ژوئن همان سال را فراهم کرد.