ندا پروانی و همسرش چهارشنبه شب، ۲۲ آذر (۱۳ دسامبر)‌، پس از حدود سه ماه از زندان طالبان آزاد شدند.  

منابع خبری گفته‌اند که پروانی به قید ضمانت از زندان طالبان آزاد شده است و وضعیت سلامتی‌ او مناسب نیست و باید تحت درمان قرار بگیرد.  

جزئیات بیشتری در‌این‌باره در دسترس نیست، اما در موارد دیگر طالبان به خانواده‌های زنان معترض بازداشت‌شده هشدار داده بودند که با خبرنگاران و رسانه‌ها ارتباط نداشته باشند.  

پروانه ابراهیم‌خیل در شبکه ایکس نوشت وضعیت سلامتی پروانی «وخیم» است.  

طالبان ندا پروانی، همسر و فرزندش را ۲۸ شهریور بازداشت کردند، اما پس از مدتی فرزند پروانی را آزاد کردند.  

این زن معترض در حالی از زندان طالبان آزاد شده است که ژولیا پارسی، منیژه صدیقی و پریسا آزاده همچنان در زندان طالبان به سر می‌برند. نهادهای حقوق‌بشری به زندان‌های طالبان دسترسی ندارند وبه همین دلیل دست افراد این گروه برای هر گونه برخورد با زندانیان باز است.  

توماس وست، نماینده ویژه آمریکا در امور افغانستان، هفته جاری با سهیل شاهین، رئیس دفتر سیاسی رژیم طالبان در قطر دیدار کرده بود. توماس وست در این دیدار خواستار رهایی زنان معترض شده بود.  

طی ماه‌های اخیر رهایی زنان معترض یکی از خواسته‌های اصلی نهادهای حقوق‌بشری و مدافع حقوق زنان بوده است.  

طالبان در اوت ۲۰۲۱ توانستند پس از دو دهه جنگ و خونریزی در افغانستان دوباره به قدرت برسند، اما زنان در نخستین روزها به حاکمیت رژیم طالبان و محدودیت‌های وضع شده علیه زنان اعتراض کردند. طالبان اعتراض‌های زنان را با زور اسلحه سرکوب و شماری از زنان معترض را زندانی کردند.  

شماری از زنانی که در زندان‌های طالبان بوده‌اند مدعی‌اند که مورد ضرب‌و‌شتم و شکنجه‌ قرار گرفته‌اند.  

حکومت طالبان اجازه برپایی تجمع و راهپیمایی به مخالفان‌ نمی‌دهد و به‌صراحت تاکید کرده‌ است که هیچ فرد یا گروهی اجازه ندارد در تجمع‌های اعتراضی شرکت کند و کسانی که به این دستور عمل نکنند بازداشت می‌شوند.    

از دید فعالان حقوق بشر، حکومت طالبان سیاست‌های «زن‌ستیزانه» در افغانستان اعمال می‌کنند و بیم آن می‌رود که ادامه این حکومت به وضع محدودیت‌های بیشتری علیه زنان و دختران منجر شود. حکومت طالبان فعالیت زنان در اجتماع را بسیار محدود کرده است. بیشتر زنان خانه‌نشین شده‌اند و بخشی از این زنان به بیماری‌های روحی مبتلا شده‌اند.   

فعالان حقوق زنان از جامعه جهانی می‌خواهند که حکومت طالبان را به رسمیت نشناسند و تحریم‌های بیشتری علیه این حکومت و رهبران آن وضع کنند.