بر اساس گزارش‌ها، جاکسا، سازمان فضایی ژاپن، در حال برنامه‌ریزی آزمایش‌هایی برای تغییر کاربری فضاپیمای هایابوسا۲ خود است تا ثابت کند که این فضاپیما می‌تواند یک سیارک سریع در حال حرکت به سوی زمین را رهگیری، و از مسیر خود منحرف کند.

فضاپیمای هایابوسا۲ که ۲۰۱۴ به فضا پرتاب شد، در ۲۰۱۸ در فاصله بیش از ۳۰۰ میلیون کیلومتری (۹۰۰ میلیون مایلی) از زمین، دو بار بر روی سیارک «۱۹۹۹جی‌یو۳» که به نام ریوگو نیز خوانده می‌شود، فرود آمد.

این فضاپیما حدود ۱۸ ماه با بررسی سنگ‌های فضایی، گلوله‌هایی را نیز به سطح سیارک پرتاب کرد و نمونه‌هایی را که رها شده بودند، گردآوری کرد که سپس در یک کپسول به [زمین] فرستاده شد و در ۲۰۲۰ در بخش بیابانی و دور از دریای استرالیا قرار گرفت.

دانشمندان به بررسی نمونه‌هایی که این فضاپیما آورده ادامه می‌دهند تا درکی در مورد ترکیبات آن به‌دست آورند.

در همین حال، هایابوسا۲ در حال حاضر در ماموریت تمدیدشده خود تا ۲۰۲۶ به سوی سیارک «۲۰۰۱سی‌سی۲۱» با قطر حدود ۵۰۰ متر در حرکت است که بیش از ۱۲ میلیون کیلومتر (۸ میلیون مایل) از زمین فاصله دارد.

به گفته جاکسا، هایابوسا۲ سپس در ۲۰۳۱، قرار است به سیارک کوچک و به‌سرعت‌چرخنده «۱۹۹۸کی‌وای۲۶» در ابعاد اتوبوس مدرسه که مدار آن از مدار زمین می‌گذرد، پرواز کند.

بنا به اعلام ساوت چاینا مورنینگ‌پست، سازمان فضایی ژاپن گفت: «ویژگی کوچک و سریع [بودن این سیارک]، محیط فیزیکی بسیار خاصی در نزدیکی سطح سیارک ایجاد می‌کند، چرا که نیروی گریز از مرکز ناشی از چرخش، بیشتر از گرانش سیارک است.»

جاکسا امیدوار است که بتواند این سیارک را بررسی کند، زیرا سنگ‌های فضایی با چنین اندازه‌ای هر ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال یک‌ بار، با زمین برخورد می‌کنند و ممکن است خسارت چشمگیری ایجاد کنند.

جاکسا امیدوار است که این آزمایش‌ها در این دو ماموریت پرواز  نزدیک، نوع فناوری مشابه با فناوری لازم را برای برخورد یک فضاپیما به یک سیارک، نمایش دهد.

سازمان فضایی ژاپن در بیانیه‌ای گفت: «این نوع فناوری، معادل چیزی است که برای برخورد یک فضاپیما به یک سیارک برای  تعدیل مدار آن لازم است، و ماموریت پرواز نزدیک آن می‌تواند در [پروژه] دفاع سیاره‌ای نیز به‌کار آید».

این کار مشخصا چالش‌برانگیز خواهد بود، چرا که هایابوسا۲ در واقع به منظور بازدید از سیارک‌ها ساخته شده بود، نه برای ماموریت‌های پرواز نزدیک که شامل رصد سیارک‌هایی است که با سرعت نسبی بالا از فاصله دور عبور می‌کنند.

برای نمونه، در ماموریت ۲۰۲۶، سیارک ۲۰۰۱سی‌سی۲۱ و هایابوسا۲ با سرعت فوق‌العاده بالای پنج کیلومتر بر ثانیه (۱۸هزار کیلومتر بر ساعت) از کنار یکدیگر عبور خواهند کرد.

ناسا پیش از این نشان داده است که برخورد یک سیارک با یک فضاپیما می‌تواند مسیر حرکت سنگ فضایی را تغییر دهد.

دارت یا آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه که نوامبر ۲۰۲۱ انجام شد، برای هدف قرار دادن سیارک دیمورفوس، ماه‌ها در سفر بود و سپتامبر سال گذشته با سرعت ۱۴۴۰۰ مایل بر ساعت [حدود ۲۳هزار کیلومتر بر ساعت] به آن برخورد کرد.

آزمایش ناسا، ظرفیت و امکان روش برخورد جنبشی را برای منحرف کردن سیارک‌هایی که زمین را تهدید می‌کنند، آشکار کرده است.

ستاره‌شناسان همچنین راه‌هایی برای منفجر کردن دستگاه‌های هسته‌ای بر روی سیارک‌ها را بررسی می‌کنند تا آن‌ها را از مسیر برخورد با زمین دور کنند.

تلاش آتی جاکسا می‌تواند برای کمک به [پروژه] دفاع سیاره‌ای به این آزمایش‌ها افزوده شود.