هشدار ناسا از عبور یک سیارک بزرگ از نزدیکی زمین

ناسا «اداره کل ملی هوانوردی و فضا» هشدار داده است که یک سیارک سرگردان که حجم آن برابر یک ساختمان 10 طبقه تخمین زده می شود در نیمی از فاصله زمین تا به ماه، از کنار زمین رد می شود.

این سیارک که به نام علمی "2019 GC6" یاد می شود قرار است امروز پنجشنبه، بدون این که خطر برخورد با زمین را داشته باشد از فاصله حدود 136،000 مایل از زمین عبور کند.

ناسا هشدار داد که مسیر حرکت مداری این سیارک که اندازه آن از 7.5 تا 30 متر بر آورد شده است، به گونه ای است که ممکن است در آینده با زمین برخورد کند.

پس از کشف این سیارک به تاریخ نهم آوریل توسط اخترشناسان مرکز نقشه ‌برداری آسمانی کاتالینا در ایالات آریزونا، دانشمندان آزمایشگاه پیش‌ رانش جت ناسا در کالیفرنیا، این سیارک را در لیست سیارک های قرار داند که ممکن تا 100 سال آینده با زمین برخورد کنند.

با آن که پیش بینی مسیر دقیق سیارک یاد شده، کار دشواری است اما قرار است این سیارک در سال های: 2034، 2041 و 2048 از نزدیکی زمین عبور کند.

در حالی که همه روزه مقادیر زیادی از مواد کیهانی از جو زمین عبور می کند، برخورد زباله های سرگردان فضایی با زمین اتفاق عجیبی پنداشته نمی شود. البته اغلب این مواد پیش از رسیدن به زمین، آتش می گیرد ولی به طور معمول در جریان یک تا چند دهه، شهاب سنگ های بزرگ تر با زمین برخورد می کنند.

در سال 2013، یک سیارک 20 متری در شهر چلیابینسک روسیه وارد جو زمین شد و انفجار بزرگی را در پی داشت. طبق یافته های پژوهشی که بعد ها در این زمینه صورت گرفت، میزان انرژی ناشی از این انفجار، 30 بار بیشتر از انرژی رها شده از بمب هیروشیمای ژاپن بوده است و حدود 1500 نفر از مردم این منطقه که در پیامد این برخورد صدمه دیده بودند، به بیمارستان ها مراجعه کردند.

پروفسور چینگ زو یین از دانشگاه کالیفرنیا با اشاره به این تهدید فضایی گفت: "اگر بشریت نمی خواهد به سرنوشت دایناسور ها دچار شود، بایستی این حادثه را با دقت بیشتر مورد مطالعه قرار دهد."

شهر چلیابینسک به عنوان یک منطقه منحصر به فرد برای اندازه گیری اثر برخورد شهاب سنگ های با انرژی بالا، در مطالعات آینده به شمار می آید.

اما با توجه به اندازه نسبتا کوچک سیارک ها، یافتن و شناسایی آن ها؛ به طور اغلب تا این که به زمین نزدیک نشوند، بسیار دشوار است. اختر شناسان آزمایشگاه پیش رانش جت، تلاش برای یافتن این سنگ ها را در فضا به پیدا کردن یک تکه زغال در تاریکی شب، تشبیه کردند.

آمی ماینزر، پژوهشگر اصلی آزمایشگاه ماموریت شکار سیارک ناسا، گفت: "اشیای نزدیک زمین یا همان (NEO)، اساسا ضعیف و کم نور هستند زیرا این گونه اجسام عمدتا کوچک و در نقاط دور دست فضا قرار دارند. برخی از آن ها به اندازه جوهر چاپگر تیره هستند و یافتن آن ها در تاریکی فضا کار بسیار دشواری است."

وی افزود: "اگر بتوانیم یک جسم را چند روز پیش از برخورد آن با زمین، پیدا کنیم، برای جلوگیری از آسیب آن، فرصت محدودی در دست خواهیم داشت. از این رو ما در تلاش هستیم تا اجسام نزدیک شونده به زمین را پیشاپیش و زمانی که هنوز در نقاط دور از زمین قرار دارند پیدا کنیم. در این صورت، فرصت کافی برای کاهش آسیب احتمالی این اجسام وجود خواهد داشت."