رئیس جمهوری افغانستان، اشرف غنی، روز چهارشنبه با دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا، در حاشیه اجلاس داووس دیدار کرد. بر اساس گزارش رسانه‌ها، در آن دیدار روی مسئله صلح افغانستان گفت‌وگو شده است. همچنین، کاخ سفید نیز در بیانیه‌ای گفته است که ترامپ در آن دیدار، بر کاهش چشمگیر و بادوام خشونت‌ها توسط طالبان تاکید کرده است که زمینه‌ساز مذاکرات معنادار برای آینده افغانستان خواهد شد. از سوی دیگر، صدیق صدیقی، سخنگوی رئیس جمهوری غنی نیز در توییتر خود از بررسی سخنانی که چندی قبل در سفر دونالد ترامپ به پایگاه بگرام در شمال کابل، میان روسای جمهوری افغانستان و امریکا رد وبدل شد، خبر داده است. 

رئیس جمهوری غنی همچنین در نشستی در حاشیه اجلاس داووس، سیاست‌های خود را در پیوند با مذاکرات صلح مطرح کرده است. او در آن نشست به شدت به منتقدان خود، از جمله حامد کرزی و داکتر عبدالله عبدالله تاخته است، و آنان را افرادی فاقد برنامه برای صلح افغانستان قلمداد کرده است. آقای غنی در آن نشست در پاسخ به پرسش مجری نشست داووس، گفته است که حامد کرزی باید در پیوند با برگشتن طالبان به سنگر‌های جنگ، به مردم افغانستان جواب پس بدهد؛ زیرا پس از به قدرت رسیدن کرزی، طالبان برای سه سال از صحنه به دور بودند. آقای غنی در آن نشست گفت که کرزی باید بگوید که چه کرد که طالبان دوباره به جنگ برگشتند. 

رئیس جمهوری غنی در آن نشست به طالبان نیز تاخت. او گفت که رهبران طالبان در دوحه، همسر چهارم و پنجم برای خود می‌گیرند و از زندگی خود لذت می‌برند، در حالی که جنگجویان طالبان در سنگر‌ها از جنگ خسته شده‌اند. او همچنین گفت که اگر طالبان به آتش‌بس تن ندهند، او نخواهد گذاشت که این گروه با سوءاستفاده از مذاکرات، دوباره به قدرت برگردند. 

سخنان رئیس جمهوری غنی در اجلاس داووس، دقیقا بخش عمدهای از سیاست‌های آینده ای او را به تصویر کشیده است. رئیس جمهور غنی بر خلاف آنچه در این اجلاس مبنی بر عدم هیچ گونه پیش شرطی در رابطه به گفتگو‌های صلح مطرح کرده بود. حالا پیش شرط برقراری آتش بس را مبنای آغاز گفتگو‌ها میداند. تاکید رئیس جمهور روی مساله اتش بس در اصل نوعی باور به یک دست بودن گروه طالبان است. زیرا گزارش‌های وجود دارد که نشان میدهد در رابطه به گفتگو‌های صلح میان کمیسیون نظامی و کمیته سیاسی طالبان دو دستگی واختلاف فاحش وجود دارد. حکومت افغانستان نگران است که در صورت رسیدن به توافقی در گفتگو‌های صلح، آیا همه ای گروه طالبان به این توافق سر خواهند گذاشت. یا بخشی از طالبان با انشعاب دوباره از متن گروه جدا شده و برای خود تشکیل تازهای خواهند ساخت. این داستان قبلا نیز تجربه شده و طالبان چندی پیش بخشی از طالبان گروه خود را از دست داد. 

اما آنچه رئیس جمهوری از اجلاس داووس می‌خواهد، نه شنیدن حرف‌های او، بلکه همراهی با طرح‌ها و برنامه‌های آینده‌اش است. در واقعیت امر، بحث‌های مجمع اقتصاد جهانی برای افغانستان امروز چندان مصداق عینی ندارد. این کشور هنوز وابسته به حمایت‌های اقتصادی و نظامی جهانی است. بخشی از بودجه افغانستان توسط امریکا و دیگر حامی‌های افغانستان تامین میشود. بنابراین، تاکید و تمرکز اصلی رئیس جمهوری در این اجلاس، بر حاشیه‌ها و دید و بازدید‌ها قرار دارد. در افغانستان، شائبه‌هایی در میان محافل سیاسی هست مبنی بر آن که آقای خلیل‌زاد، و به تبع او، وزارت خارجه امریکا، در پیوند با مذاکرات صلح با طالبان، زیاد با حکومت افغانستان همسو نیست. این نکته را می‌توان از اظهارات آقای خلیل‌زاد هم دریافت. در حالی که رئیس جمهوری افغانستان و تیمش در مسیر قبولاندن آتش‌بس به عنوان رکن اصلی آغاز مذاکرات بر طالبان می‌کوشند، تیم مذاکره‌کننده امریکایی بر همان کاهش خشونت‌ها که طالبان عنوان کرده‌اند، متمرکز شده است و می‌کوشند تا دامنه مفهومی «کاهش خشونت‌ها» را گسترده‌تر کنند. 

به همین دلیل، رئیس جمهوری افغانستان در تلاش خواهد بود تا در این استراتژی جدید، کسانی را در میان رهبران اروپایی، با خود همراه سازد. البته پیش از این نیز تعدادی ازکشور‌های اروپایی در همسویی با حکومت افغانستان، آتش‌بس را بهترین گزینه برای اعتماد به مذاکرات صلح میان دولت افغانستان و طالبان دانسته بوده‌اند. 

حال باید دید که رئیس جمهوری افغانستان در سفر دو روزه‌اش به اجلاس داووس، چقدر از حاشیه‌های آن استفاده خواهد کرد.